Traduction de «tijdperk meer ontvangen » (Néerlandais → Français) :

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of de in het geding zijnde bepaling het beginsel van gelijkheid en niet-discriminatie schendt, in zoverre de bestuurders en de werkende vennoten die wegens de faillietverklaring van de vennootschap geen periodieke bezoldigingen in het belastbare tijdperk meer ontvangen, de interesten van de schulden, aangegaan voor het inschrijven op, of het verkrijgen van aandelen in de vennootschap waarvan zij vóór het faillissement periodieke bezoldigingen ontvingen, niet meer als beroepskosten kunnen aftrekken.
La juridiction a quo demande à la Cour si la disposition en cause viole le principe d'égalité et de non-discrimination en ce que les administrateurs et associés actifs qui ne perçoivent plus périodiquement des rémunérations pendant la période imposable en raison de la déclaration de faillite de la société ne peuvent plus déduire à titre de frais professionnels les intérêts des dettes contractées en vue de la souscription ou de l'acquisition de parts dans la société dont ils percevaient périodiquement des rémunérations avant la faillite.

De verwijzende rechter vraagt of de in het geding zijnde bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre zij erin voorziet dat de ontvangen invaliditeitsuitkeringen waarvan de uitbetaling wegens het bestaan van een geschil pas na het verstrijken van het belastbare tijdperk waarop zij in werkelijkheid betrekking hebben, heeft plaatsgehad, slechts dan afzonderlijk worden belast, meer bepaald tegen de gemiddelde aanslagvoet met betrekking tot het geheel van de belastbare inkomsten van het laatste vorige jaar waarin de belastingplichtige een normale beroepswerkzaamheid heeft gehad, indien die uitkeringen toekomen aan werknemers die onder de wetgeving op de arbeidsovereenkomsten of onder een soortgelijk wettelijk of reglementair statuut vallen, terwijl diezelfde uitkeringen die aan een in artikel 32 van het WIB 1992 bedoelde bedrijfsleider worden gestort, in dezelfde omstandigheden, enkel tegen het progressieve tarief kunnen worden belast.
Le juge a quo demande si la disposition en cause est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, en tant que cette disposition prévoit que les indemnités perçues pour cause d'invalidité dont le paiement n'a eu lieu, par le fait de l'existence d'un litige, qu'après l'expiration de la période imposable à laquelle elles se rapportent effectivement ne sont soumises à une imposition distincte, plus précisément au taux moyen afférent à l'ensemble des revenus imposables de la dernière année antérieure pendant laquelle le contribuable a eu une activité professionnelle normale, que si ces indemnités sont dues à des travailleurs relevant de la législation relative aux contrats de travail ou d'un statut légal ou réglementaire similaire, alors que ces mêmes indemnités versées à un dirigeant d'entreprise, visé à l'article 32 du CIR 1992, dans les mêmes circonstances, ne sont imposables qu'au taux progressif.

Meer bepaald heeft het Hof voor recht verklaard dat artikel 4, lid 1, eerste streepje, van richtlijn 90/435/EEG aldus moet worden uitgelegd « dat het zich verzet tegen een wettelijke regeling van een lidstaat [.], die bepaalt dat de door een moedermaatschappij ontvangen dividenden in de belastbare basis van deze vennootschap worden opgenomen en daarna ten belope van 95 % daarvan worden afgetrokken voor zover er voor het betrokken belastbare tijdperk na aftrek van de andere vrijgestelde winsten een positief winstsaldo overblijft ».
Plus précisément, la Cour a dit pour droit que l'article 4, paragraphe 1, premier tiret, de la directive 90/435/CEE doit être interprété en ce sens « qu'il s'oppose à la réglementation d'un Etat membre [.] qui prévoit que les dividendes perçus par une société mère sont inclus dans la base imposable de celle-ci, pour en être par la suite déduits à hauteur de 95 % dans la mesure où, pour la période d'imposition concernée, un solde bénéficiaire positif subsiste après déduction des autres bénéfices exonérés ».

Op fiscaal gebied kunnen die kinderen slechts als ten laste van de beoogde belastingplichtige worden beschouwd indien aan alle hierna opgesomde voorwaarden is voldaan: 1° zij moeten deel uitmaken van zijn gezin op 1 januari van het aanslagjaar (dit betekent onder meer dat het verblijf aldaar van duurzame aard moet zijn); 2° zij mogen in het belastbare tijdperk persoonlijk geen bestaansmiddelen hebben gehad die netto meer dan 90.000 frank (120.000 frank voor zwaar gehandicapte kinderen) bedragen (die bedragen worden jaarlijks aan het indexcijfer van de consumptieprijzen van het Rijk aangepast); 3° zij mogen geen bezoldigingen genieten die door de belastingplichtige beroepskosten zijn; 4° de belastingplichtige moet de kinderen volledig of hoofdzakelijk ten laste hebben (daartoe moet hij onder meer aantonen dat zijn effectieve bijdrage in de onderhoudskosten van die kinderen meer dan de helft bedraagt - wat tevens inhoudt dat de bijdrage van de eigenlijke ouder(s), verhoogd met de eigen bestaansmiddelen van die kinderen en de voor die kinderen ontvangen onderhoudsuitkeringen, kinderbijslagen, enz., minder bedraagt dan de helft van die onderhoudskosten); 5° zij mogen op fiscaal vlak terzelfder tijd niet door de eigenlijke ouder(s) ten laste zijn genomen.
Sur le plan fiscal, ces enfants ne peuvent être considérés comme étant à charge du contribuable en cause que s'il est satisfait à toutes les conditions énumérées ci-après: 1° ils doivent faire partie de son ménage au 1er janvier de l'exercice d'imposition (ce qui signifie notamment que le séjour doit être de nature durable); 2° ils ne peuvent avoir bénéficié personnellement, pendant la période imposable, de ressources d'un montant net supérieur à 90.000 francs (120.000 francs pour les enfants gravement handicapés) (ces montants sont adaptés annuellement à l'indice des prix à la consommation du Royaume); 3° ils ne peuvent avoir bénéficié de rémunérations constituant des frais professionnels pour le contribuable; 4° le contribuable doit assumer la charge exclusive ou principale des enfants (il doit donc établir que sa contribution effective dépasse la moitié du coût de l'entretien de ces enfants - ce qui implique également que la contribution du ou des propres parents, augmentée des ressources propres de ces enfants ainsi que des rentes alimentaires, des allocations familiales, etc., reçues pour ces enfants, ne dépasse pas la moitié du coût de l'entretien des enfants); 5° ils ne peuvent pas, en même temps, être pris à charge fiscalement par leurs propres parents.