Traduction de «tijd vanzelf wel zouden » (Néerlandais → Français) :

Het tweede middel is afgeleid uit de schending van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 23 van de Grondwet en met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de bestreden bepalingen een automatisch en in de tijd onbeperkt beroepsverbod zouden invoeren en dat verbod niet aan enige rechterlijke appreciatie zou zijn onderworpen, terwijl zulks wel het geval zou zijn voor andere vergelijkbare beroepsverboden.
Le second moyen est pris de la violation des articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 23 de la Constitution et avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que les dispositions attaquées instaureraient une interdiction professionnelle automatique et non limitée dans le temps et que cette interdiction ne serait soumise à aucune appréciation judiciaire, alors que tel serait le cas pour d'autres interdictions professionnelles comparables.

De geschiedenis leert dat het niet klopt dat « met verloop van tijd het wel vanzelf zal gebeuren ».
L'histoire montre qu'il est faux de croire que « cela viendra tout seul avec le temps ».

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Veel landen zonder kernwapens — zelfs landen die, zoals België, Japan of Zweden, in enkele weken of maanden tijd wél kernwapens zouden kunnen bezitten — verwijzen naar dit onderdeel van hun geschiedenis om de groten de les te lezen en aan te sporen naar de global zero te streven.
De nombreux États non nucléaires — même ceux qui comme la Belgique, le Japon ou la Suède pourraient devenir des États nucléaires militaires en quelques semaines ou en quelques mois — s'appuient sur cet acquis de leur histoire pour faire la leçon aux grands et les inciter à se rapprocher du global zero.

De politici dachten dat de problemen na verloop van tijd vanzelf wel zouden verdwijnen, en we weten hoe dat is afgelopen.
Les responsables politiques pensaient que les problèmes disparaîtraient tout simplement d’eux-mêmes avec le temps; et nous savons sur quoi cela a débouché.

Ook al is er geen wettelijke verplichting voor de lidstaten om bijstand te bieden bij het invullen van de formulieren, zoals wel het geval is in Verordening (EG) nr. 861/2007 tot vaststelling van een Europese procedure voor geringe vorderingen, de lidstaten zouden de in de Europese procedure voor geringe vorderingen aan burgers geboden bijstand kunnen uitbreiden tot bijstand in de Europese betalingsbevelprocedure ten behoeve van burgers en van een efficiënte rechtsbedeling in termen van tijd en kosten.
Enfin, même si les États membres n'ont aucune obligation légale de fournir une aide pour remplir les formulaires, telle que celle prévue par le règlement (CE) nº 861/2007 instituant une procédure européenne de règlement des petits litiges, ils pourraient néanmoins, dans l'intérêt des citoyens et d'une bonne administration de la justice du point de vue des délais et des coûts, faire en sorte que l’aide fournie aux citoyens dans le cadre de la procédure européenne de règlement des petits litiges leur soit également fournie dans le cadre de la procédure européenne d’injonction de payer.

De volledige omzetting en de toepassing van het acquis zouden wel eens meer tijd kunnen vergen dan in het advies van juli 1997 werd verwacht.
La transposition intégrale de l'acquis et son application complète devait prendre plus de temps que celui dans l'avis de juillet 1997.

Stefaan Huysentruyt schrijft vandaag in De Tijd dat de aantasting van het communautaire evenwicht in Brussel wel eens het einde van België zou kunnen betekenen en dat de Franstaligen, als ze wat verder zouden kijken dan hun neus lang is, het Vlaamse medebeheer van de hoofdstad zouden moeten koesteren.
Stefaan Huysentruyt écrit dans De Tijd d'aujourd'hui que la rupture de l'équilibre linguistique à Bruxelles pourrait signifier la fin de la Belgique et que les francophones auraient intérêt à garantir la cogestion flamande et le respect des lois linguistiques à Bruxelles.

Daarom heb ik de minister gevraagd er nauwlettend op toe te zien dat dit fonds binnen de federale bevoegdheid blijft en dat de middelen alleen zouden worden aangewend voor de strijd tegen het tabaksgebruik en niet zouden worden gebruikt als een sinterklaascadeau, wat de laatste tijd wel is gebeurd met deze miljoenen euro's.
C'est pourquoi j'ai demandé au ministre de veiller à ce que ce fonds reste de compétence fédérale et à ce que dorénavant, les moyens soient exclusivement consacrés à la lutte antitabac.