Vertaling van "terwijl de strafrechtelijke sanctie geruime tijd " (Nederlands → Frans) :

Wat artikel 347bis van het Strafwetboek betreft, dient, in het zeer specifieke kader van de penitentiaire detentie, een onderscheid te worden gemaakt tussen de tuchtstraf en de strafrechtelijke sanctie : terwijl de strafrechtelijke sanctie geruime tijd na het misdrijf wordt opgelegd en ten doel heeft het individu te bestraffen, strekt de tuchtsanctie ertoe de directeur van de gevangenis de mogelijkheid te bieden dagdagelijks een passend niveau van orde en veiligheid binnen de gevangenis te handhaven.
En ce qui concerne l'article 347bis du Code pénal, il y a lieu de distinguer, dans le cadre très spécifique de la détention pénitentiaire, la peine disciplinaire et la sanction pénale : alors que la sanction pénale intervient largement après l'infraction et a pour objet de punir l'individu, la sanction disciplinaire vise à permettre au directeur de la prison de maintenir, au quotidien, un niveau adéquat d'ordre et de sécurité au sein de la prison.

Het eerste middel heeft betrekking op de schending door de artikelen 110 en 111 van de wet van 26 december 2015 van de artikelen 12 en 14 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 7 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, omdat de bestreden artikelen begrippen omvatten die onduidelijk en onvoorzienbaar zijn, terwijl de artsen zich wel blootstellen aan administratieve en strafrechtelijke sancties, ingeval zij de btw-plicht niet zouden naleven.
Le premier moyen est pris de la violation, par les articles 110 et 111 de la loi du 26 décembre 2015, des articles 12 et 14 de la Constitution, combinés avec l'article 7 de la Convention européenne des droits de l'homme et combinés ou non avec les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce que les articles attaqués contiennent des notions qui sont imprécises et imprévisibles, alors que les médecins s'exposent à des sanctions administratives et pénales s'ils ne respectent pas l'assujettissement à la TVA.

De heer Vanlouwe is verbaasd dat het wetsontwerp zo lang op zich heeft laten wachten, terwijl de minister al geruime tijd wist dat het oorspronkelijk Verdrag met Nederland een einde nam op 31 december 2013.
M. Vanlouwe s'étonne du dépôt si tardif du projet de loi, alors que la ministre savait déjà depuis longtemps que l'Accord conclu initialement avec les Pays-Bas prendrait fin au 31 décembre 2013.

2. « Schenden de artikelen 35 en 38 van het decreet van 22 maart 2007 tot bevordering van afvalpreventie en -valorisatie in het Waalse Gewest en tot wijziging van het decreet van 6 mei 1999 betreffende de vestiging, de invordering en de geschillen inzake de directe gewestelijke belastingen, zo geïnterpreteerd dat zij een sanctie van strafrechtelijke aard veeleer dan een belasting invoeren, de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in zoverre de rechter de daarbij ingevoerde bijdrage niet kan matigen, terwijl die laatste een strafrechtelijk karakter zou hebben en het gemeen strafrecht voor de rechter voorziet in de mogelijkheid om de straf aan te passen aan de individuele situatie van de beklaagde en terwijl, krachtens het evenredigheidsbeginsel, de zwaarte van de straf niet onevenredig met het misdrijf mag zijn ?
2. « Les articles 35 et 38 du décret du 22 mars 2007 favorisant la prévention et la valorisation des déchets en Région wallonne et portant modification du décret du 6 mai 1999 relatif à l'établissement, au recouvrement et au contentieux en matière de taxes régionales directes, interprétés comme instaurant une sanction à caractère pénal plutôt qu'un impôt, violent-ils les articles 10, 11 et 172 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, en ce que le juge ne peut pas modérer la contribution qu'ils instaurent alors que celle-ci revêtirait un caractère pénal et que le droit pénal commun prévoit la possibilité pour le juge d'adapter la peine à la situation individuelle du prévenu et alors qu'en vertu du principe de proportionnalité, la gravité de la peine ne peut pas être disproportionnée à l'infraction ?

2. Schenden de artikelen 32quinquiesdecies en 32septiesdecies van de wet van 4 augustus 1996 betreffende het welzijn van de werknemers bij de uitvoering van hun werk de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in die zin geïnterpreteerd dat zij het een persoon op wie een procedure betrekking heeft inzake de analyse van de psychosociale risico's, die als grondslag heeft gediend voor een ernstige maatregel die met in aanmerkingneming van de persoon is genomen en die als grondslag kan dienen voor eventuele latere tuchtrechtelijke sancties, uitgevoerd door een erkende externe dienst voor preventie en bescherming op het werk, niet toelaten in het kader van zijn verdediging toegang te hebben tot het hem betreffende dossier en tot alle documenten die in die procedure worden gebruikt, terwijl een dergelijk recht wordt gewaarborgd aan de personen op wie strafrechtelijke, burgerrechtelijke, tuchtrechtelijke of quasi-tuchtrechtelijke procedures betrekking hebben ?
2. Les articles 32quinquiesdecies et 32septiesdecies de la loi du 4 août 1996 relative au bien-être des travailleurs lors de l'exécution de leur travail violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, lus seuls ou en combinaison avec l'article 6 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales s'ils sont interprétés en ce sens qu'ils ne permettent pas à une personne concernée par une procédure d'analyse des risques psychosociaux ayant servi de fondement à une mesure grave prise en considération de la personne et étant susceptible de servir de fondement à d'éventuelles sanctions disciplinaires futures, effectuée par un service externe agréé de prévention et de protection au travail, d'avoir accès dans le cadre de sa défense au dossier le concernant et à tous les documents utilisés dans ladite procédure alors qu'un tel droit est garanti aux personnes concernées par des procédures pénales, civiles, disciplinaires ou quasi disciplinaires ?

De indiener van het wetsvoorstel verduidelijkt dat binnen de regering geruime tijd is gewerkt aan een voorontwerp tot invoering van de strafrechtelijke aansprakelijkheid van rechtspersonen Dit voorontwerp werd opgesteld om gevolg te geven aan de aanbeveling nrs R (81)-12 en (88)-18 van het Ministercomité aan de lidstaten van de Raad van Europa over de criminaliteit in de zakenwereld en de verantwoordelijkheid van de ondernemingen-rechtspersonen voor strafbare feiten die zij in de uitoefening van hun activiteit plegen.
L'auteur de la proposition de loi précise que le gouvernement a longuement travaillé sur un avant-projet de loi relatif à l'instauration de la responabilité pénale des personnes morales. Cet avant-projet visait à mettre en oeuvre les recommandations R (81)-12 et R(88)-18 aux Etats membres, formulées par le Comité des ministres du Conseil de l'Europe au sujet de la criminalité des affaires et de la responabilité des entreprises personnes morales pour les infractions commises à l'occasion de l'exercice de leurs activités.

« Is artikel 3bis, §§ 2 tot 4, van het koninklijk besluit nr. 22 van 24 oktober 1934 betreffende het rechterlijk verbod aan bepaalde veroordeelden en gefailleerden om bepaalde ambten, beroepen of werkzaamheden uit te oefenen, in de versie ervan die van toepassing is sinds de wet van 28 april 2009, strijdig met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat de rechtbank van koophandel, ten laste van de erin beoogde personen, slechts een handelingsonbekwaamheid kan uitspreken waarop de beginselen van het strafrecht, in het bijzonder de regels van uitstel en verjaring, niet van toepassing zijn, terwijl het verbod dat kan worden uitgesproken ten laste van de personen bedoeld in artikel 1bis (en artikel 1, littera g)), een strafrechtelijke sanctie is waarop de beginselen van het strafrecht wel van toepassing zijn, zodat de in artikel 3bis beoogde personen minder gunstig worden behandeld dan de strafrechtelijk veroordeelde personen bedoeld in artikel 1bis (en artikel 1, littera g)) ?
« L'article 3bis, §§ 2 à 4 de l'arrêté royal n° 22 du 24 octobre 1934 relatif à l'interdiction judiciaire faite à certains condamnés et faillis d'exercer certaines fonctions, professions ou activités, dans sa version applicable depuis la loi du 28 avril 2009, est-il contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce que le tribunal de commerce ne peut prononcer, à charge des personnes y visées, qu'une incapacité civile à laquelle ne s'appliquent pas les principes du droit pénal, dont en particulier les règles du sursis et de la prescription, tandis que l'interdiction qui peut être prononcée à charge des personnes visées à l'article 1bis (article 1, littera g) est une sanction pénale à laquelle s'appliquent les principes du droit pénal, en sorte que les personnes visées à l'article 3bis, bénéficient d'un traitement moins favorable que les personnes condamnées pénalement telles que visées à l'article 1bis (et article 1, littera g) ?

« Schendt artikel 449 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, met artikel 14.7 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met het algemeen rechtsbeginsel non bis in idem, in zoverre het de cumulatie van fiscale sancties van repressieve aard en strafrechtelijke sancties mogelijk maakt, terwijl niemand voor een tweede keer mag worden berecht of gestraft voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds overeenkomstig de wet en het procesrecht van elk land bij einduitspraak is veroordeeld of waarvan hij is vrijgesproken, of waarvoor hij is gestraft met een administratieve boete van repressieve aard, en terwijl in de andere domeinen van het recht waarin administratieve sancties kunnen worden opgelegd de cumulatie van dergelijke sancties en strafrechtelijke sancties verboden is ?
« L'article 449 du Code des impôts sur les revenus viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, lus séparément ou en combinaison avec l'article 6 de la Convention de sauvegarde des droits de l'Homme et des libertés fondamentales, l'article 14.7 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques et le principe général de droit non bis in idem, en ce qu'il permet le cumul de sanctions fiscales à caractère répressif et de sanctions pénales, alors que nul ne peut être poursuivi ou puni en raison d'une infraction pour laquelle il a déjà été acquitté ou condamné par un jugement définitif conformément à la loi et à la procédure pénale de chaque pays ou pour laquelle il a été sanctionné d'une amende administrative à caractère répressif et alors que dans les autres domaines du droit permettant d'imposer des sanctions administratives, le cumul de telles sanctions et de sanctions pénales est prohibé ?

Het Hof wordt gevraagd naar de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, met artikel 14.7 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten en met het algemeen rechtsbeginsel non bis in idem, van artikel 449 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 (hierna : WIB 1992), in zoverre het de cumulatie van fiscale sancties van repressieve aard en strafrechtelijke sancties mogelijk zou maken, terwijl niemand voor een tweede keer mag worden berecht of gestraft voor een strafbaar feit waarvoor hij reeds overeenkomstig de wet en het procesrecht van elk land bij einduitspraak is veroordeeld of waarvan hij is vrijgesproken, of waarvoor hij is gestraft met een administratieve boete van repressieve aard, en terwijl in de andere domeinen van het recht waarin administratieve sancties kunnen worden opgelegd de cumulatie van dergelijke sancties en strafrechtelijke sancties is verboden.
La Cour est interrogée sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, lus séparément ou en combinaison avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, avec l'article 14.7 du Pacte international relatif aux droits civils et politiques et avec le principe général de droit non bis in idem, de l'article 449 du Code des impôts sur les revenus 1992 (ci-après : CIR 1992) en ce qu'il permettrait le cumul de sanctions fiscales à caractère répressif et de sanctions pénales, alors que nul ne peut être poursuivi ou puni en raison d'une infraction pour laquelle il a déjà été acquitté ou condamné par un jugement définitif conformément à la loi et à la procédure pénale de chaque pays ou pour laquelle il a été sanctionné d'une amende administrative à caractère répressif et alors que dans les autres domaines du droit permettant d'imposer des sanctions administratives, le cumul de telles sanctions et de sanctions pénales est prohibé.