Vertaling van "terwijl alleen de eerstgenoemden ermee zouden " (Nederlands → Frans) :

De verzoekende partijen bekritiseren ten slotte de gelijke behandeling, die niet verantwoord zou zijn, van de toegevoegde magistraten met opdracht in de arbeidsrechtbanken, bedoeld in artikel 150, § 4, van de bestreden wet, en de « beroepsmagistraten » die tot diezelfde rechtbanken behoren, bedoeld in artikel 147, tweede lid, van dezelfde wet, terwijl alleen de eerstgenoemden ermee zouden hebben ingestemd hun ambt uit te oefenen in alle arrondissementen van het rechtsgebied van het arbeidshof, zijnde de arrondissementen waarover de nieuwe arbeidsrechtbank rechtsmacht heeft.
Les parties requérantes critiquent enfin le traitement identique, qui ne serait pas justifié, des magistrats de complément délégués auprès des tribunaux du travail, visés par l'article 150, § 4, de la loi attaquée, et des magistrats « professionnels » appartenant à ces mêmes tribunaux, visés par l'article 147, alinéa 2, de la même loi, alors même que seuls les premiers auraient accepté d'exercer leur fonction sur l'ensemble des arrondissements du ressort de la cour du travail, soit les arrondissements sur lesquels le nouveau tribunal du travail exerce sa juridiction.

Niet alleen heeft hij ermee rekening kunnen houden dat de toepassing van het stelsel van de sociale zekerheid voor werknemers in bepaalde gevallen wordt ontweken door sommige arbeidsverhoudingen niet in een arbeidsovereenkomst op te nemen, maar bovendien heeft hij rekening kunnen houden met bepaalde omstandigheden waarin het wenselijk is dat bepaalde categorieën van personen, ook al is er geen sprake van wetsontduiking, ook zonder arbeidsovereenkomst de bescherming van het stelsel van de sociale zekerheid voor werknemers zouden kunnen genieten, of, omgekeerd, dat bepaalde categorieën van personen niet aan dat stelsel - of bepaalde onderdelen of modaliteiten ervan - moeten worden onderworpen, ook al zijn zij door een arbeidsovereenkomst verbonden.
Non seulement il a pu tenir compte du fait que l'application du régime de la sécurité sociale des travailleurs salariés est contournée dans certains cas, du fait que certaines relations de travail ne sont pas entérinées dans un contrat de travail, mais il a en outre pu tenir compte de certaines circonstances dans lesquelles il est souhaitable que certaines catégories de personnes, même s'il n'est pas question d'un contournement de la loi, puissent bénéficier, même en l'absence de contrat de travail, de la protection du régime de la sécurité sociale des travailleurs salariés, ou, inversement, que certaines catégories de personnes ne doivent pas être soumises à ce régime - ou à certains éléments ou certaines modalités de celui-ci -, même si elles sont liées par un contrat de travail.

Concreet zou er een investeringsfonds moeten worden opgericht, waarin de openbare instelling een ??minderheidsbelang zou nemen, terwijl de privébedrijven, die meerderheidsaandeelhouder zouden zijn, niet alleen hun investeringen zouden willen laten renderen, maar ook solidariteit zouden nastreven in het kader van hun maatschappelijk engagement.
Concrètement, il devrait être mis sur pied un fonds d'investissement dans lequel l'organisme public prendrait une participation minoritaire, alors que les entreprises privées, réputées majoritaires, ne chercheraient pas uniquement le rendement de leurs investissements, mais bien également à assurer des objectifs de solidarité dans le cadre de leurs engagements sociétaux.

Het Hof van justitie oordeelde dat artikel 12 (ex artikel 6) niet alleen niet-Italiaanse onderdanen van lidstaten van de Gemeenschap die in de provincie Bolzano woonachtig zijn, maar ook personen die daar tijdelijk verblijven, het recht geeft om te worden behandeld alsof zij Italiaans ingezetene van die provincie waren, omdat de meeste Italiaanse onderdanen die van dit recht zouden willen gebruikmaken ingezetene van de provincie Bolzano zouden zijn, terwijl dit bij de meeste Duitstalige niet-Italianen niet het geval zou zijn.
La Cour de justice a statué que l'article 12 (ex-article 6) autorisait non seulement les ressortissants communautaires non italiens résidant dans la province de Bolzano mais également ceux qui s'y trouvaient temporairement, à être traités comme les ressortissants nationaux italiens de cette province au motif que la plupart des ressortissants italiens désireux de se prévaloir de cette possibilité résidaient dans la province de Bolzano alors que ce n'était pas le cas de la plupart des non Italiens germanophones.

De bestreden bepalingen zouden aldus een discriminerend verschil in behandeling invoeren tussen, enerzijds, de personen die een journalistieke, artistieke of literaire activiteit uitoefenen, zoals bedoeld in paragraaf 3, de overheidsdiensten die bevoegd zijn inzake politie en veiligheid bedoeld in de paragrafen 4 en 5, en het Europees Centrum voor vermiste en seksueel uitgebuite kinderen, beoogd in paragraaf 6, en, anderzijds, de publiekrechtelijke beroepsorganisaties die bij de wet ermee zijn belast onderzoek te verrichten naar schendingen van de beroepscode van een gereglementeerd beroep, zoals het BIV, in zoverre alleen de eerstgenoemde categorie van personen een uitzondering geniet op de in artikel 9 van de wet van 8 december 1992 opgelegde verplichting om de betrokkene te informeren.
Les dispositions attaquées créeraient ainsi une différence de traitement discriminatoire entre, d'une part, les personnes qui exercent une activité journalistique, artistique ou littéraire visées au paragraphe 3, les services publics compétents en matière de police et de sécurité visés aux paragraphes 4 et 5 et le Centre européen pour enfants disparus et sexuellement exploités visé au paragraphe 6, et d'autre part, les organismes professionnels de droit public chargés par la loi de rechercher des manquements à la déontologie d'une profession réglementée, tels que l'IPI, en ce que seule la première catégorie de personnes bénéficie d'un régime d'exception à l'obligation d'information de la personne concernée édictée à l'article 9 de la loi du 8 décembre 1992.

Voorts komt het bedrog op rekening van Volkswagen en niet van de invoerder, die optreedt als inschrijver voor de voertuigen die door Volkswagen geproduceerd worden, en ook zijn de voertuigen die momenteel op de markt gebracht worden niet gelinkt aan dit schandaal, aangezien dat alleen betrekking heeft op de voertuigen die aan de Euro5-norm zouden voldoen, terwijl de nieuwe voertuigen die in het verkeer worden gesteld aan de Euro6-norm moeten voldoen.
De plus, d'une part, la tromperie est le fait de Volkswagen et pas de l'importateur qui est le soumissionnaire pour les véhicules produits par Volkswagen, d'autre part les véhicules mis actuellement sur le marché ne sont pas concernés par ce scandale qui vise uniquement les véhicules déclarés conforme à la norme euro5 alors que les nouveaux véhicules mis en circulation doivent répondre à la norme euro6.

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of artikel 403, §§ 1 en 2, van het WIB 1992 bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers en aannemers naargelang zij, voor de uitvoering van werken zoals bedoeld in artikel 400, 1°, van het WIB 1992, een beroep zouden doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde aannemer of op een niet in België geregistreerde en in België gevestigde aannemer, waarbij alleen de eerstgenoemden bij de betaling van de onderaannemer verplicht zijn 15 % van het door de opdrachtgever of aannemer verschuldigde bedrag, exclusief de belasting over de toegevoegde waarde, in te houden en door te storten aan de Schatkist, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Unie, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verrichten van diensten dat thans is verankerd in de artikelen 56 en 57 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).
La juridiction a quo interroge la Cour sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de l'article 403, §§ 1 et 2, du CIR 1992 en ce qu'il opérerait une distinction entre les commettants et entrepreneurs belges selon qu'ils font appel, pour exécuter les travaux visés à l'article 400, 1°, du CIR 1992, à un entrepreneur non enregistré en Belgique mais établi en Belgique ou à un entrepreneur non enregistré en Belgique et non établi en Belgique, seuls les premiers étant tenus, lors du paiement au sous-traitant, de retenir et de verser au Trésor public 15 % du montant dû par le commettant ou par l'entrepreneur, hors taxe sur la valeur ajoutée, alors que les derniers peuvent s'y soustraire en raison de l'arrêt du 9 novembre 2006 (C-433/04) rendu par la Cour de justice de l'Union européenne, qui a constaté la violation par la Belgique des obligations lui incombant en vertu du principe de la libre prestation des services, actuellement consacré par les articles 56 et 57 du Traité sur le fonctionnement de l'Union européenne (TFUE).

Hoewel de vraag verwijst naar een eigen recht op verschoonbaarheid dat wordt toegekend aan de echtgenoot en de voormalige echtgenoot van de gefailleerde bij het in het geding zijnde artikel 82, tweede lid, zoals gewijzigd bij de wet van 18 juli 2008 (terwijl die wet zich ertoe beperkt de regel die de wet van 2 februari 2005 ten gunste van de echtgenoot had ingevoerd, uit te breiden tot de voormalige echtgenoot, en dus niet de situatie van de echtgenoot wijzigt), en hoewel de motivering van het verwijzingsvonnis verwijst naar het geval van echtscheiding (terwijl te dezen een zaak bij de verwijzende rechter wordt aanhangig gemaakt door de weduwe van een gefailleerde die niet verschoonbaar werd verklaard), kan die vraag in die zin worden begrepen dat zij het verschil in behandeling betreft dat artikel 82, tweede lid, zou invoeren tussen de echtgenoot of voormalige echtgenoot van de gefailleerde, enerzijds, en de gefailleerde, anderzijds, doordat de niet-verschoonbaarverklaring een automatische weerslag heeft op de situatie van de eerstgenoemden, terwijl alleen de laatstgenoemde zijn standpunt kan doen gelden voor de rechter die zich uitspreekt over zijn verschoonbaarheid.
Bien que la question fasse référence à un droit propre à l'excusabilité conféré au conjoint et à l'ex-conjoint du failli par l'article 82, alinéa 2, en cause, modifié par la loi du 18 juillet 2008 (alors que cette loi se borne à étendre à l'ex-conjoint la règle que la loi du 2 février 2005 avait instaurée en faveur du conjoint et ne modifie donc pas la situation de celui-ci) et que la motivation du jugement a quo se réfère à l'hypothèse du divorce (alors qu'en l'espèce, le juge a quo est saisi par la veuve d'un failli déclaré non excusable), cette question peut être entendue comme portant sur la différence de traitement que l'article 82, alinéa 2, instaurerait entre le conjoint ou l'ex-conjoint du failli, d'une part, et le failli, d'autre part, en ce que la déclaration d'inexcusabilité a une incidence automatique sur la situation des premiers alors que seul le second est en mesure de faire valoir son point de vue devant le juge qui statue sur son excusabilité.

Zij is van mening dat die identieke behandeling van personen die zich in een wezenlijk verschillende situatie bevinden doordat de enen, voor hetzelfde feit, het risico lopen dat hun een gemeentebelasting en een gewestelijke administratieve geldboete worden opgelegd, terwijl de anderen enkel de gewestelijke administratieve geldboete zouden kunnen oplopen, discriminerend is, omdat de eerstgenoemden tweemaal zouden worden bestraft voor hetzelfde feit, wat strijdig zou zijn met het algemeen rechtsbeginsel non bis in idem en met artikel 14, lid 7, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, waarin dat beginsel is neergelegd.
Elle estime que ce traitement identique de personnes se trouvant dans des situations essentiellement différentes, les unes risquant de se voir appliquer, pour le même fait, une taxe communale et une amende administrative régionale, alors que les autres ne risquent de subir que l'amende administrative régionale, est discriminatoire parce que les premières se verraient sanctionnées deux fois pour le même fait, ce qui serait contraire au principe général de droit non bis in idem et à l'article 14, paragraphe 7, du Pacte international relatif aux droits civils et politiques qui énonce ce principe.

Alleen de eerstgenoemden zouden de « bijkomende bevorderingsmogelijkheid » (Parl. St., Kamer, DOC 51-1680/001, p. 16) genieten met het oog op een benoeming in het officierskader op grond van artikel XII. VI. 8bis RPPol, terwijl de laatstgenoemden die mogelijkheid niet zouden hebben.
Seuls les premiers bénéficieraient de la « possibilité de promotion supplémentaire » (Doc. parl., Chambre, DOC 51-1680/001, p. 16), en vue d'une nomination dans le cadre d'officiers qu'offre l'article XII. VI. 8bis PJPol, tandis que les seconds n'auraient pas cette possibilité.