Traduction de «strafwetboek heeft ingevoerd » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

deelnemende lidstaat | lidstaat die de euro heeft ingevoerd
État membre ayant adopté l'euro | État membre participant

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Ten slotte dient men op te merken dat artikel 458 niet op staatsgeheimen slaat en dat de wetgever bijgevolg als bijzonder misdrijf heeft ingevoerd onder meer het meedelen van inlichtingen of geheimen over de verdediging van het grondgebied en de veiligheid van de Staat, ofwel aan een vijandelijke mogendheid (artikel 116 van het Strafwetboek), ofwel aan een vreemde mogendheid (artikel 118 van het Strafwetboek), ofwel aan een persoon die onbevoegd is om daarvan kennis te nemen (artikel 119 van het Strafwetboek) alsook het feit dergelijke inlichtingen in ontvangst te nemen of daarvan kennis te nemen zonder daartoe bevoegd te zijn (artikel 20 van het Strafwetboek).
Il convient enfin de noter que l'article 458 du Code pénal ne vise pas les secrets d'État et dès lors le législateur a érigé en infraction particulière notamment la divulgation d'informations ou de secrets intéressant la défense du territoire et la Sûreté de l'État soit à une puissance ennemie (article 116 du Code pénal), soit à une puissance étrangère quelconque (article 118 du Code pénal) soit même à toute personne non qualifiée pour en connaître (article 119 du Code pénal) et le fait de prendre connaissance et de détenir de tels renseignements sans y être habilité (article 120 du Code pénal).

« Het raads- of personeelslid van het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn dat uit hoofde van zijn beroep kennis heeft van een geval van vermoedelijke sociale fraude of illegale arbeid zoals omschreven in het Sociaal Strafwetboek zoals ingevoerd bij artikel 2 van de wet van 6 juni 2010 kan dit overeenkomstig de artikelen 36 en 50 van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn meedelen aan de personen zoals omschreven in deze artikelen of aan het openbaar ministerie dat belast is met de vervolging van deze misdrijven».
« Le membre du conseil ou le membre du personnel d'un centre public d'action sociale qui, de par sa profession, a connaissance d'un cas de présomption de fraude sociale ou de travail illégal tels que définis dans le Code pénal social instauré par l'article 2 de la loi du 6 juin 2010, peut, conformément aux articles 36 et 50 de la loi du 8 juillet 1976 organique des centres publics d'action sociale, le communiquer aux personnes visées dans ces articles ou au ministère public chargé de la poursuite de ces infractions».

« Het raads- of personeelslid van het openbaar centrum voor maatschappelijk welzijn dat uit hoofde van zijn beroep kennis heeft van een geval van vermoedelijke sociale fraude of illegale arbeid zoals omschreven in het Sociaal Strafwetboek zoals ingevoerd bij artikel 2 van de wet van 6 juni 2010 kan dit overeenkomstig de artikelen 36 en 50 van de organieke wet meedelen aan de raad voor maatschappelijk welzijn zoals bedoeld in artikel 6 van deze organieke wet. Deze deelt, indien zij zulks nodig acht, genoemde gevallen mee aan de personen zoals omschreven in deze artikelen of aan het openbaar ministerie dat belast is met de vervolging van deze misdrijven». »
« Le membre du conseil ou le membre du personnel d'un centre public d'action sociale qui, de par sa profession, a connaissance d'un cas de présomption de fraude sociale ou de travail illégal tels que définis dans le Code pénal social instauré par l'article 2 de la loi du 6 juin 2010, peut, conformément aux articles 36 et 50 de la loi organique, le communiquer au conseil de l'action sociale visé à l'article 6 de ladite loi organique, lequel le communique à son tour, s'il le juge nécessaire, aux personnes visées dans ces articles ou au ministère public chargé de la poursuite de ces infractions».

Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 13 april 1995, dat die bepaling in het Strafwetboek heeft ingevoerd, blijkt dat de wetgever, die zich baseert op de vroegere rechtspraak van het Hof van Cassatie (Cass., 27 januari 1964, Pas., 1964, I, 561; Cass., 16 december 1974, Pas., 1975, I, 418; Cass., 14 december 1959, Pas., 1960, I, 440; Cass., 21 november 1984, Pas., 1985, I, 365), hoofdzakelijk een abnormale huurprijs beoogde en dat hij niet het enkele begrip « nettowinst of belastbare winst » in aanmerking heeft genomen, maar de voorkeur heeft gegeven aan het begrip « profijt », een begrip dat ruimer is en door de rechter ten gronde moet worden aangevuld, dat verder reikt dan het fiscale begrip winst en duidelijk verwijst naar de financiële voordelen en de activa in het algemeen die worden verkregen door abnormale huurprijzen die worden opgelegd aan vreemdelingen of aan prostituees (Parl. St., Kamer, 1993-1994, nr. 1381/6, p. 16).
Il résulte des travaux préparatoires de la loi du 13 avril 1995 qui a introduit cette disposition dans le Code pénal que le législateur, s'appuyant sur la jurisprudence antérieure de la Cour de cassation (Cass., 27 janvier 1964, Pas., 1964, I, 561; Cass., 16 décembre 1974, Pas., 1975, I, 418; Cass., 14 décembre 1959, Pas., 1960, I, 440; Cass., 21 novembre 1984, Pas., 1985, I, 365), visait essentiellement un loyer anormal et qu'il n'a pas retenu la seule notion de « bénéfice net ou de bénéfice imposable », préférant la notion de « profit », notion plus étendue devant être complétée par le juge du fond, qui dépasse la notion fiscale de bénéfice et renvoie manifestement aux avantages financiers et aux actifs en général qui sont obtenus du fait de loyers anormaux imposés à des étrangers ou à des prostituées (Doc. parl., Chambre, 1993-1994, n° 1381/6, p. 16).

Artikel 5 van het Strafwetboek, hersteld bij de wet van 4 mei 1999, heeft een eigen strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de rechtspersoon ingevoerd, onderscheiden en autonoom ten opzichte van die van de natuurlijke personen die voor de rechtspersoon hebben gehandeld of dit hebben nagelaten.
L'article 5 du Code pénal, rétabli par la loi du 4 mai 1999, a instauré une responsabilité pénale propre des personnes morales, autonome et distincte de celle des personnes physiques qui ont agi pour la personne morale ou qui ont omis de le faire.

« Schendt de wet van 7 februari 2003 houdende verschillende bepalingen inzake verkeersveiligheid, inzonderheid artikel 33 ervan, dat artikel 69bis van het koninklijk besluit van 16 maart 1968 tot coördinatie van de wetten betreffende de politie over het wegverkeer (gecoördineerde wetten) heeft ingevoerd, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 2, tweede lid, van het Strafwetboek, doordat de persoon die voor de politierechtbank of de correctionele rechtbank in beroep wordt vervolgd wegens feiten die zijn gepleegd vóór de inwerkingtreding van de wet van 7 februari 2003 en die zou moeten verschijnen na de inwerkingtreding van die wet, ter vervanging van een geldboete zou kunnen worden veroordeeld tot een verval van het recht tot sturen van acht dagen tot een maand, overeenkomstig artikel 69bis van het koninklijk besluit van 16 maart 1968, in plaats van de gevangenisstraf waarin artikel 40 van het Strafwetboek voorziet ?
« La loi du 7 février 2003, portant diverses dispositions en matière de sécurité routière et spécialement son article 33 ayant introduit l'article 69bis de l'arrêté royal du 16 mars 1968 portant coordination des lois relatives à la police de la circulation routière (lois coordonnées), viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 2, alinéa 2, du Code pénal, en ce que la personne poursuivie devant le tribunal de police ou devant le tribunal correctionnel en degré d'appel, pour des faits ayant été commis avant l'entrée en vigueur de la loi du 7 février 2003 et qui serait appelée à comparaître postérieurement à l'entrée en vigueur de ladite loi, pourrait se voir infliger, subsidiairement à une peine d'amende, une déchéance du droit de conduire de 8 jours à un mois conformément à l'article 69bis de l'arrêté royal du 16 mars 1968 en lieu et place de l'emprisonnement prévu par l'article 40 du Code pénal ?

Rekening houdend met een opmerking van de Raad van State die had voorgesteld « de artikelen 419 en 420 van het Strafwetboek te wijzigen, bijvoorbeeld door te voorzien in een verzwarende omstandigheid in geval van verkeersongevallen » (ibid., p. 43), heeft de wetgever de artikelen 419bis en 420bis in het Strafwetboek ingevoegd. Bij het voormelde artikel 419bis wordt « een specifieke strafbaarstelling » ingevoerd (Parl. St., Kamer, 2002-2003, DOC 50-1915/006, p. 9) wanneer een weggebruiker « door gebrek aan voorzichtigheid of voorzorg een verkeersongeval [heeft] veroorzaakt dat iemands dood tot gevolg heeft ».
Tenant compte d'une observation du Conseil d'Etat qui avait suggéré de « modifier les articles 419 et 420 du Code pénal, par exemple, en prévoyant une circonstance aggravante en cas d'accident de la circulation » (ibid., p. 43), le législateur a inséré dans le Code pénal les articles 419bis et 420 bis. L'article 419bis précité crée « une incrimination spécifique » (Doc. parl., Chambre, 2002-2003, DOC 50-1915/006, p. 9) lorsqu'un usager de la route a « par défaut de prévoyance ou de précaution » provoqué « un accident de la circulation d'où il est résulté la mort d'une personne ».

Daarenboven moet tevens rekening worden gehouden met artikel 489bis van het Strafwetboek, ingevoerd bij artikel 119, 4°, van de faillissementswet, volgens hetwelk de koopman die binnen de maand nadat hij heeft opgehouden te betalen en daarvan geen aangifte doet, wordt gestraft, indien bewezen is dat hij die aangifte niet heeft gedaan met het oogmerk de faillietverklaring uit te stellen, alsmede met artikel 20 van de faillissementswet, volgens welke handelingen of betalingen verricht met bedrieglijke benadelingen van de rechten van schuldeisers niet kunnen worden tegengeworpen onverschillig op welke datum zij hebben plaatsgehad.
Il doit en outre être tenu compte de l'article 489bis du Code pénal introduit par l'article 119, 4°, de la loi sur les faillites, en vertu duquel est puni le commerçant qui, dans le mois de la cessation de ses paiements, omet d'en faire l'aveu, s'il est prouvé qu'il s'est abstenu de faire cet aveu dans l'intention de retarder la déclaration de faillite, ainsi que de l'article 20 de la loi sur les faillites, en vertu duquel tous actes ou paiements faits en fraude des créanciers sont inopposables, quelle que soit la date à laquelle ils ont eu lieu.