Traduction de «strafvordering niettegenstaande haar burgerlijke » (Néerlandais → Français) :

Art. 83. § 1. Onder voorbehoud van de toepassing van de artikelen 79 tot en met 82, de mededelingen bedoeld in paragraaf 2 en buiten het geval dat zij opgeroepen worden om in rechte te getuigen, of voor een parlementaire onderzoekscommissie, mogen de leden van de CFI en de leden van haar personeel, de leden van de politiediensten en de andere ambtenaren die bij haar gedetacheerd zijn alsook de externe deskundigen waarop zij een beroep doet, zelfs in het geval bedoeld in artikel 29 van het Wetboek van Strafvordering en niettegenstaande enige andersluidende bepaling, geen ruchtbaarheid geven aan de informatie waarvan zij bij de uitoefening van hun opdrachten kennis hebben gekregen.
Art. 83. § 1. Sous réserve de l'application des articles 79 à 82, des communications visées au paragraphe 2, et hors le cas où ils sont appelés à rendre témoignage en justice, ou devant une commission d'enquête parlementaire, les membres de la CTIF et de son personnel, les membres des services de police et les autres fonctionnaires détachés auprès d'elle, ainsi que les experts externes auxquels elle a recours, ne peuvent divulguer, même dans le cas visé par l'article 29 du Code d'Instruction criminelle et nonobstant toute disposition contraire, les informations recueillies dans l'exercice de leurs fonctions.

Ten slotte is er ook artikel 494 van het wetsvoorstel, dat zonder onderscheid toepasselijk lijkt voor alle strafrechtelijke instanties en de regel herneemt die vervat zit in het huidig artikel 162, 2e lid, tweede zin van het Wetboek van strafvordering, dit wil zeggen de verplichting om de burgerlijke partij die in het ongelijk wordt gesteld in de gerechtskosten te veroordelen indien de strafvordering door haar toedoen in werking werd gesteld.
Il y a, enfin, l'article 494 de la proposition de loi, qui semble applicable indistinctement devant toutes les juridictions répressives et qui reprend la règle de l'actuel article 162, alinéa 2, deuxième phrase, du Code d'instruction criminelle, à savoir l'obligation de condamner la partie civile qui succombe aux frais de justice si c'est elle qui a mis l'action publique en mouvement.

Voor de politierechtbanken en de correctionele rechtbanken kan de burgerlijke partij worden veroordeeld in alle of een deel van de gerechtskosten indien zij in het ongelijk wordt gesteld, maar moet zij daartoe worden veroordeeld indien de strafvordering door haar toedoen in werking heeft gesteld (zie artikel 162, 2e lid, Wetboek van strafvordering, waarnaar artikel 194 van hetzelfde wetboek verwijst).
Devant les tribunaux de police et correctionnels, la partie civile peut être condamnée à tout ou partie des frais de justice si elle succombe, mais elle doit l'être si c'est elle qui a mis l'action publique en mouvement (voy. l'article 162, alinéa 2, du Code d'instruction criminelle, auquel renvoie l'article 194 du même Code).

Onverminderd artikel 515, worden de arresten en vonnissen, wat de bepalingen over de strafvordering betreft, ten uitvoer gelegd op verzoek van het openbaar ministerie of de vervolgende partij en wat haar burgerlijke belangen betreft, op vraag van de burgerlijke partij of de tussenkomende partij.
Sans préjudice de l'article 515, les arrêts et jugements sont exécutés à la requête du ministère public ou de la partie poursuivante en ce qui concerne les dispositions relatives à l'action publique et à la demande de la partie civile ou de la partie intervenante en ce qui concerne ses intérêts civils.

Voor dat artikel 1072bis van het Gerechtelijk Wetboek is men uitgegaan van een bestaande regeling, te weten die van artikel 136 van het Wetboek van strafvordering : wanneer de burgerlijke partij op haar verzet tegen een beschikking van buitenvervolgingstelling van de raadkamer in het ongelijk wordt gesteld, moet de kamer van inbeschuldigingstelling haar, zelfs ambtshalve, veroordelen tot schadevergoeding jegens de verdachte.
Cet article 1072bis du Code judiciaire a été créé à l'époque sur base d'un précédent, à savoir l'article 136 du Code de procédure criminelle qui prévoit l'allocation, même d'office, à l'inculpé, de dommages et intérêts à charge de la partie civile ayant succombé dans son opposition portée devant la chambre des mises en accusation d'une ordonnance de non-lieu rendue par la chambre du conseil.

« Schendt artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de burgerlijke partij, die niet het initiatief tot vervolging heeft genomen en die hoger beroep instelt tegen een vonnis waarbij haar vordering onontvankelijk wordt verklaard nadat de beklaagde op de strafvordering werd veroordeeld, niet tot de rechtsplegingsvergoeding kan worden veroordeeld indien zij in hoger beroep in het ongelijk wordt gesteld, aangezien het Grondwettelijk Hof bij het arrest nr. 113/2016 van 22 september 2016 voor recht heeft gezegd dat artikel 162bis, tweede lid, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt, in zoverre het de strafrechter niet toestaat aan de vrijgesproken beklaagde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep toe te kennen ten laste van de in het ongelijk gestelde burgerlijke partij die, bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie, hoger beroep heeft ingesteld tegen een vrijsprekend vonnis dat is gewezen op een door het openbaar ministerie ingestelde vordering ? ».
« L'article 162bis, alinéa 2, du Code d'instruction criminelle viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution dans la mesure où la partie civile, qui n'a pas pris l'initiative de la poursuite et qui interjette appel d'un jugement déclarant sa demande irrecevable après avoir condamné le prévenu sur l'action publique, ne peut être condamnée à l'indemnité de procédure si elle succombe en degré d'appel, dès lors que par arrêt n° 113/2016 du 22 septembre 2016, la Cour constitutionnelle a dit pour droit que l'article 162bis, alinéa 2, viole les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il ne permet pas au juge répressif d'accorder au prévenu acquitté et au civilement responsable une indemnité de procédure d'appel à charge de la partie civile succombante qui, en l'absence de tout recours du ministère public, a interjeté appel d'un jugement d'acquittement statuant sur une action intentée par le ministère public ? ».

De burgerlijke partij die als enige hoger beroep instelt tegen een vonnis waarbij haar vordering onontvankelijk wordt verklaard nadat de beklaagde op de strafvordering werd veroordeeld, neemt het initiatief tot een nieuwe aanleg, ook al heeft zij niet het initiatief genomen tot de in eerste aanleg ingestelde vordering en heeft zij haar initiële vordering bij de strafvordering doen aansluiten.
La partie civile qui, seule, interjette appel d'un jugement déclarant sa demande irrecevable après avoir condamné le prévenu sur l'action publique prend l'initiative d'une nouvelle instance, même si elle n'est pas à l'origine de l'action introduite en première instance et qu'elle a greffé son action initiale sur l'action publique.

In zoverre het de strafrechter niet toestaat aan de beklaagde een rechtsplegingsvergoeding in hoger beroep toe te kennen ten laste van de in het ongelijk gestelde burgerlijke partij die, bij ontstentenis van enig beroep van het openbaar ministerie of van de beklaagde, hoger beroep heeft ingesteld tegen een vonnis waarbij haar vordering onontvankelijk wordt verklaard nadat de beklaagde op de strafvordering werd veroordeeld, schendt artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet.
En ce qu'il ne permet pas au juge répressif d'accorder au prévenu une indemnité de procédure d'appel à charge de la partie civile succombante qui, en l'absence de tout recours du ministère public ou du prévenu, a interjeté appel d'un jugement déclarant sa demande irrecevable après avoir condamné le prévenu sur l'action publique, l'article 162bis, alinéa 2, du Code d'instruction criminelle viole les articles 10 et 11 de la Constitution.

In de prejudiciële vraag wordt aan het Hof gevraagd of artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de burgerlijke partij, die niet het initiatief tot vervolging heeft genomen en die hoger beroep instelt tegen een vonnis waarbij haar vordering onontvankelijk wordt verklaard nadat de beklaagde op de strafvordering werd veroordeeld, niet tot de rechtsplegingsvergoeding kan worden veroordeeld indien zij in hoger beroep in het ongelijk wordt gesteld.
La question préjudicielle interroge la Cour sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de l'article 162bis, alinéa 2, du Code d'instruction criminelle dans la mesure où la partie civile, qui n'a pas pris l'initiative de la poursuite et qui interjette appel d'un jugement déclarant sa demande irrecevable après avoir condamné le prévenu sur l'action publique, ne peut pas être condamnée à l'indemnité de procédure si elle succombe en degré d'appel.