Vertaling van "strafvordering breiden " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

verjaring van de strafvordering | verjaring van het recht tot strafvordering
prescription de l'action publique | prescription des infractions et des poursuites

Invoeringswet Strafvordering | Wet tot invoering van het nieuwe Wetboek van Strafvordering
Loi d'introduction du Code de procédure pénale

kennis beheren | structuren en distributiebeleid instellen om gebruik van informatie mogelijk te maken of te verbeteren om bruikbare bedrijfskennis te extraheren creëren en uit te breiden | bedrijfskennis beheren | modelontologieën
gérer le savoir de l’entreprise | gérer les connaissances dans l’entreprise | développer les connaissances de l’entreprise | gérer les connaissances de l’entreprise

verval van strafvordering door betaling van een geldsom
extinction de l'action publique par paiement d'une somme d'argent

strafvordering
action publique

Wetboek van Strafvordering
Code d'instruction criminelle

strafprocedure [ speciale strafrechtspleging | strafvordering | vereenvoudigde procedure ]
procédure pénale [ droit de la procédure pénale | procédure criminelle | procédure pénale spéciale | procédure simplifiée ]

strafvervolging | strafvordering
action publique | poursuites pénales

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De artikelen 128, 162bis, 194 en 211 van het Wetboek van strafvordering breiden het beginsel van de verhaalbaarheid enkel voor de betrekkingen tussen de beklaagde en de burgerlijke partij uit tot de strafzaken.
Les articles 128, 162bis, 194 et 211 du Code d'instruction criminelle n'étendent le principe de la répétibilité aux affaires pénales qu'à l'égard des relations entre le prévenu et la partie civile.

De artikelen 128, 162bis, 194 en 211 van het Wetboek van strafvordering breiden immers het beginsel van de verhaalbaarheid enkel voor de betrekkingen tussen de beklaagde en de burgerlijke partij uit tot de strafzaken.
En effet, les articles 128, 162bis, 194 et 211 du Code d'instruction criminelle n'étendent le principe de la répétibilité aux affaires pénales qu'à l'égard des relations entre le prévenu et la partie civile.

Het is derhalve niet noodzakelijk een bijzondere bepaling toe te voegen aan de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering om de toepassing van artikel 12bis ervan nader te omschrijven. Hoewel het Protocol de Belgische wetgever niet de verplichting oplegt de territoriale bevoegdheid van de Belgische gerechten uit te breiden, zoals gebeurt in artikel 12 van de Voorafgaande Titel van het Wetboek van strafvordering, wordt zulks krachtens het Protocol evenmin verboden. De Belgische Staat behoudt bijgevolg de mogelijkheid de territoriale bevoegdheid van zijn gerechten te bepalen in het kader van de uitbreiding bedoeld in artikel 12 bis.
Par conséquent, il n'y pas lieu d'ajouter de disposition particulière dans le Titre préliminaire du Code de procédure pénale, modalisant l'application de son article 12 bis. En effet, bien que le Protocole n'impose pas au législateur belge une extension de compétence territoriale des juridictions belges comme le fait l'article 12bis du Titre préliminaire de notre Code de procédure pénale, il ne l'interdit pas et la Belgique a donc conservé la possibilité de déterminer la compétence territoriale de ses juridictions dans l'extension prévue à l'article 12 bis.

« Schenden de bepalingen van artikel 162bis, tweede lid, van het Wetboek van strafvordering (ingevoegd bij de wet van 21 april 2007, in werking getreden op 1 januari 2008) het gelijkheidsbeginsel zoals het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet is vervat, in zoverre wordt bepaald dat de burgerlijke partij die rechtstreeks heeft gedagvaard en die in het ongelijk wordt gesteld, zal worden veroordeeld tot het betalen van de in artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde vergoeding aan de beklaagde, terwijl de burgerlijke partijen die niet rechtstreeks hebben gedagvaard maar die een samenvoeging genieten van de zaken die aanhangig zijn gemaakt door het openbaar ministerie en door de verzoekende partijen middels een rechtstreekse dagvaarding om hun burgerlijkepartijstelling tot de rechtstreeks gedagvaarde en tot de burgerrechtelijk aansprakelijke uit te breiden, niet zullen worden veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding aan de vrijgesproken rechtstreeks gedagvaarde en aan de burgerrechtelijk aansprakelijke, hetgeen niet het geval zou zijn indien die burgerlijke partijen rechtstreeks hadden gedagvaard ?
« Les dispositions de l'article 162bis, al. 2, du Code d'instruction criminelle (inséré par la loi du 21 avril 2007, entrée en vigueur le 1 janvier 2008) violent-elles le principe d'égalité, tel qu'il est inscrit aux articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il est stipulé que la partie civile qui aura lancé une citation directe et qui succombera sera condamnée envers le prévenu à l'indemnité visée à l'article 1022 du Code judiciaire, tandis que les parties civiles qui n'auront pas lancé de citation directe, mais qui profiteront d'une jonction des causes mues par le Ministère Public et les requérants sur citation directe pour étendre leur constitution de partie civile au cité directement et au civilement responsable ne seront pas condamnées à payer au cité directement acquitté et au civilement responsable une indemnité de procédure, ce qui ne serait pas le cas si ces parties civiles avaient lancé citation directe ?

Terwijl de wetgever de mogelijkheden om een beroep te doen op de hulp van de Commissie, wenste uit te breiden naar de slachtoffers die een vordering hebben ingesteld voor de burgerlijke rechtbank, heeft de vereiste van een beslissing over de strafvordering, zoals die werd gehandhaafd in artikel 34, § 2, derde lid, van de wet, tot gevolg dat de vrijheid van keuze tussen de strafvordering en de burgerlijke vordering, die in principe aan die slachtoffers moet zijn gewaarborgd, wordt beperkt, waarbij die slachtoffers kunnen vrezen dat zij, bij ontstentenis van een beslissing over de strafvordering, geen beroep meer kunnen doen op een eventuele tegemoetkoming van de Commissie.
Alors que le législateur souhaitait étendre les possibilités de recourir à l'aide de la Commission aux victimes qui ont introduit une action devant les juridictions civiles, l'exigence d'une décision sur l'action publique telle qu'elle a été maintenue à l'article 34, § 2, alinéa 3, de la loi, a pour effet de restreindre la liberté de choix qui doit en principe être garantie à ces victimes entre l'action publique et l'action civile, celles-ci pouvant craindre qu'en l'absence de décision sur l'action publique, elles ne puissent plus recourir à l'intervention éventuelle de la Commission.

De Regering en de gemachtigde ambtenaar kunnen een dading slechts geldig voorstellen wanneer de Procureur des Konings geen intentie te kennen gegeven heeft de strafvordering voort te zetten of uit te breiden overeenkomstig de artikelen 216bis en ter van het Wetboek van Strafvordering binnen negentig dagen nadat hem de aanvraag gedaan werd en, wanneer het misdrijf doorlopend is, nadat er een einde is gesteld aan de misdrijfsituatie.
Le Gouvernement et le fonctionnaire délégué ne peuvent proposer valablement une transaction que lorsque le Procureur du Roi n'a pas marqué son intention de poursuivre ou d'éteindre l'action publique conformément aux articles 216bis et ter du Code d'instruction criminelle dans les nonante jours de la demande qui lui est faite et, lorsque l'infraction est continue, qu'après qu'il est mis fin à la situation infractionnelle.

De twee gevallen die het geachte lid vermeldt als uitzondering (het ontwerp van wet inzake de invoering van een artikel 10, 6º, in de voorafgaande titel van het Wetboek van strafvordering en de bevoegdheidsbepalingen van artikel 7 van de wet van 16 juni 1993 betreffende de bestraffing van ernstige schendingen van het internationaal humanitair recht) hebben juist betrekking op materies waarin het internationaal recht België niet verplicht de bevoegdheid van zijn rechtbanken uit te breiden maar waarin de regering voorstelt (ontwerp-artikel 10, 6º) of waarin België heeft beslist (wet van 16 juni 1993) verder te gaan dan zijn internationale verplichtingen.
Les deux cas cités comme exceptions par l'honorable membre (le projet de loi relatif à l'introduction d'un article 10, 6º, au titre préliminaire du Code de procédure pénale ou les règles de compétence contenues à l'article 7 de la loi du 16 juin 1993 relative à la répression des violations graves de droit international humanitaire) concernent justement des matières où le droit international n'oblige pas la Belgique à étendre la compétence de ses tribunaux, mais où le gouvernement propose (en ce qui concerne le projet d'article 10, 6º) et où la Belgique a décidé (loi du 16 juin 1993) d'aller au-delà de ses obligations internationales.