Traduction de «straf niet identiek » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

niet te verzachten straf | onveranderlijke straf
peine incommuable

afwijzing van een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning asiel wegens eerdere aanvraag | niet-ontvankelijkheid asielverzoek wegens identiek verzoek | weigering tot inoverwegingname [van asielaanvraag] wegens eerdere aanvraag
irrecevabilité de la demande d'asile pour cause de demande identique

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Het behoud van die twee straffen met identieke draagwijdte, maar waarvan enkel de ergste leidt tot het afnemen van de pensioenrechten (dat enkel het verlies van het specifiek pensioen van die sector impliceert, maar niet dat van gemeen recht van de werknemers) maakt het mogelijk om de straf te moduleren en enige potentiële discriminatie ten aanzien van andere statuten te voorkomen.
Le maintien de ces deux peines à portée identique, mais dont seule la plus grave entraine la privation des droits à la pension (qui n'implique que la perte de la pension spécifique de ce secteur, mais non celle de droit commun des travailleurs) permet de moduler la peine et d'éviter toute potentielle discrimination envers d'autres statuts.

2. Schendt artikel 56, tweede lid, van het Strafwetboek, in samenhang gelezen met artikel 2 van de wet van 4 oktober 1867 op de verzachtende omstandigheden, zoals gewijzigd bij de wet van 21 december 2009, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in die zin dat de correctionalisering, wegens het aanvaarden van verzachtende omstandigheden, van een poging tot misdaad strafbaar met levenslange opsluiting het mogelijk maakt de recidiverende beklaagde voor de correctionele rechtbank een straf op te leggen die tot het dubbele van het bij de wet op dat wanbedrijf gestelde maximum kan bedragen, terwijl het maximum van de straf die de beschuldigde kan oplopen die voor een identiek misdrijf naar het hof van assisen is verwezen, die dan niet als een recidivist wordt beschouwd, van kortere duur is ?
2. L'article 56, alinéa 2, du Code pénal lu en combinaison avec l'article 2 de la loi du 4 octobre 1867 sur les circonstances atténuantes tel que modifié par la loi du 21 décembre 2009 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce sens que la correctionnalisation, par admission de circonstances atténuantes, d'une tentative de crime punissable de la réclusion à perpétuité, permet d'infliger au prévenu récidiviste devant le tribunal correctionnel, une peine allant jusqu'au double du maximum porté par la loi contre ce délit alors que le maximum de la peine que l'accusé renvoyé devant la cour d'assises pour une infraction identique, considéré alors comme non récidiviste, est susceptible d'encourir est de moindre durée ?

Schendt de wet van 21 december 2009 tot hervorming van het hof van assisen, die diverse bepalingen van onder meer de wet van 4 oktober 1867 op de verzachtende omstandigheden wijzigt, in het bijzonder artikel 230 ervan waarbij artikel 2 van de wet op de verzachtende omstandigheden wordt vervangen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met de artikelen 2, tweede lid, en 56, tweede lid, van het Strafwetboek, in die zin dat de correctionalisering, wegens het aanvaarden van verzachtende omstandigheden, van een poging tot misdaad strafbaar met levenslange opsluiting het mogelijk maakt de recidiverende beklaagde voor de correctionele rechtbank een straf op te leggen die tot het dubbele van het bij de wet op dat wanbedrijf gestelde maximum kan bedragen, terwijl het maximum van de straf die de beschuldigde kan oplopen die voor een identiek misdrijf naar het hof van assisen is verwezen, die dan niet als een recidivist wordt beschouwd, van kortere duur is ?
La loi du 21 décembre 2009 relative à la réforme de la cour d'assises modifiant diverses dispositions notamment de la loi du 4 octobre 1867 sur les circonstances atténuantes en particulier son article 230 remplaçant l'article 2 de la loi sur les circonstances atténuantes, viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 2, alinéa 2, et 56, alinéa 2, du Code pénal en ce sens que la correctionnalisation, par admission de circonstances atténuantes, d'une tentative de crime punissable de la réclusion à perpétuité permet d'infliger au prévenu récidiviste devant le tribunal correctionnel, une peine allant jusqu'au double du maximum porté par la loi contre ce délit alors que le maximum de la peine que l'accusé renvoyé devant la cour d'assises pour une infraction identique, considéré alors comme non récidiviste, est susceptible d'encourir est de moindre durée.

Uit wat voorafgaat kan worden afgeleid dat, ofschoon de in B.14 beschreven maatregelen van individualisering van de straf niet identiek waren met die welke de strafrechter kon aanwenden, het verschil in behandeling tussen personen, naargelang hun een administratieve geldboete of een strafrechtelijke geldboete kon worden opgelegd, niet van dien aard was dat het op onevenredige wijze inbreuk zou hebben gemaakt op de rechten van eerstgenoemden, aangezien de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel een toetsing met volle rechtsmacht kan uitoefenen ten aanzien van de beslissing van de ambtenaar.
Il peut être déduit de ce qui précède que, si les mesures d'individualisation de la peine décrites en B.14 n'étaient pas identiques à celles dont peut user le juge pénal, la différence de traitement entre personnes, selon qu'elles pouvaient se voir infliger une amende administrative ou une amende pénale, n'était pas telle qu'elle eût porté une atteinte disproportionnée aux droits des premières, le Tribunal de première instance de Bruxelles pouvant exercer un contrôle de pleine juridiction sur la décision du fonctionnaire.