Immers, na hun terugkeer van de slagvelden, na hun terugkeer uit de concentratiekampen en gevangenissen had de generatie van onze ouders en grootouders alle reden de moed op te geven, alles te laten voor wat het was en in stilte hun trieste lot te bewenen.
La reconnaissance, d’abord, pour la génération de nos pères et de nos grands-parents qui, revenus des champs de bataille, revenus des camps de concentration, libérés des prisons, avaient tant de raisons de baisser les bras, de ne rien faire, de pleurer sur leur sort.
