De eigenaar die de steeds terugkerende kosten die voortvloeien uit zijn impulsieve — en door de kredietmogelijkheid vergemakkelijkte — aankoop niet meer aankan, kan in de verleiding komen om zijn huisdier te verwaarlozen — wat hem dan blootstelt aan de sancties bepaald in de wet van 14 augustus 1986 — of erger nog, om het probleem op te lossen door zijn huisdier achter te laten.
Dès lors, le propriétaire qui ne peut plus faire face aux coûts récurrents engendrés par son achat impulsif — et facilité par le crédit — est alors tenté de négliger son animal, au risque d'encourir les sanctions prévues par la loi du 14 août 1986, ou — pire — de s'en débarrasser en l'abandonnant.