Wat het langetermijnelement van de kredietrente betreft (90 %, waarvan 10 % gekoppeld aan het rendement van de BTP’s met een looptijd van 10 jaar en 80 % gekoppeld aan het rendement van BTP’s met een looptijd van 30 jaar), is Italië van mening dat de verplichting van PI, die een „parameterbelegging” is investimento di tipo parametrico), die wordt vergoed tegen een kredietrente welke wordt bepaald door verwijzing naar een gewogen gemiddelde van het rendement van overheidseffecten, verschilt van de bij de begrotingswet van 2007 ingevoerde verplichting om di
rect te beleggen in staatsobligaties die vrij zijn geselecteerd en beheerd en dus „d
...[+++]irecte beleggingen” zijn (investimenti diretti).
Concernant l’élément à long terme du taux créditeur [90 % constitués par i) une part de 10 % liée au rendement des BTP à 10 ans et ii) une part de 80 % liée au rendement des BTP à 30 ans], l’Italie estime que l’obligation d’utilisation imposée à PI (investissement de type paramétrique), rémunérée sur la base d’un taux créditeur calculé comme moyenne pondérée des rendements moyens annuels des titres d’État, diffère de l’obligation, introduite par la loi de finances pour 2007, d’investir directement dans des titres d’État (investissements directs) choisis de manière autonome et gérés librement.
