Vertaling van "specifiek kon aantonen " (Nederlands → Frans) :

Wat betreft het al dan niet sprake zijn van overcompensatie in dit specifieke geval kon de onderneming in kwestie niet aantonen dat zij niet werd overgecompenseerd. Zij had bijvoorbeeld een compensatie kunnen ontvangen voor andere ingevoerde producten of voor ingevoerde inputs die in werkelijkheid niet bij de productie van het betrokken product worden verbruikt.
En outre, concernant la non-existence d’une surcompensation en l’espèce, la société n’a pas démontré que tel était le cas; elle pouvait, par exemple, avoir bénéficié d’une compensation pour d’autres biens importés, ou elle pouvait avoir bénéficié d’une compensation pour les intrants importés sans l’avoir consommée pour la production du produit concerné.

De indiener van het verzoek kon niet aantonen dat zich specifieke omstandigheden hadden voorgedaan, noch dat de prijsschommelingen tijdens het TNO de gewone schommelingen aanzienlijk overtroffen.
Le demandeur n’a pas pu démontrer l’existence de circonstances particulières, ni que les fluctuations de prix durant la période d’enquête de réexamen ont largement dépassé les variations habituelles.

De rechters hebben hier echter de aansprakelijkheid van de arts niet weerhouden omdat zij van oordeel waren dat het bestaan op zich van een kind voor zijn moeder geen juridisch vergoedbaar nadeel berokkent en de betrokkene niet specifiek kon aantonen waarin de schade bestond die door de mislukte zwangerschapsafbreking werd veroorzaakt (Hof van beroep van Riom, 6 juli 1989, «Journal des tribunaux», 1990, 643, met noot van F. Kefer, en Franse Hof van cassatie, 25 juni 1991, «Arrêts de la Cour de cassation», 1991, blz. 139).
Ici, les juges n'ont toutefois pas retenu la responsabilité du médecin, parce qu'ils étaient d'avis que l'existence d'un enfant ne cause pas en soi à sa mère un préjudice juridiquement réparable et parce que l'intéressée n'a pas pu démontrer spécifiquement en quoi consistait le dommage causé par l'échec de l'intervention (Cour d'appel de Riom, 6 juillet 1989, Journal des tribunaux, 1990, 643, et note de F. Kefer, et Cour de cassation française, 25 juin 1991, Arrêts de la Cour de cassation, 1991, p. 139).