Traduction de «slachtoffer van discriminatie hoeft alleen » (Néerlandais → Français) :

20. onderstreept dat migrantenvrouwen vaak slachtoffer zijn van meervoudige discriminatie niet alleen doordat zij zowel immigrant als vrouw zijn, en maar ook doordat zij vaak tot een etnische minderheid behoren of een handicap hebben; doet een beroep op de Commissie en de lidstaten om te zorgen voor de bescherming van migrantenvrouwen tegen alle vormen van mishandeling, misbruik, pesterij, gendergerelateerd geweld en discriminatie en om hun recht te garanderen op juridisch advies ter verweer tegen werkgevers die hen slecht behandelen;
20. signale que les femmes migrantes font bien souvent l'objet d'une discrimination multiple fondée sur leur condition de femme et leur statut de migrante, mais aussi, le cas échéant, sur leur appartenance à une minorité ethnique ou leur handicap; invite la Commission et les États membres à assurer la protection des femmes migrantes contre toute forme de mauvais traitement, de harcèlement et de discrimination et à garantir leur droit de demander des conseils juridiques contre les employeurs qui les maltraitent;

Ook in de gevallen waarin de slachtoffers van een discriminatie met de slachtoffers van een misdrijf kunnen worden vergeleken, meer bepaald wanneer de artikelen 23, 24 of 25 van de Antiracismewet, artikel 23 van de Algemene Antidiscriminatiewet of artikel 28 van de Genderwet worden toegepast, vindt de in het eerste onderdeel van het zevende middel bekritiseerde voorkeurbehandeling een objectieve en redelijke verantwoording in de bijzondere bewijsproblemen die de slachtoffers van discriminatie ondervinden, niet alleen wat het vaststellen van de discriminatie zelf betreft maar ook ten aanzien van de schade, alsook in de bijzondere problemen om een vastgestelde discriminatie te doen ophouden.
Dans les cas où les victimes d'une discrimination peuvent être comparées aux victimes d'une infraction, plus précisément lorsque les articles 23, 24 ou 25 de la loi anti-racisme, l'article 23 de la loi générale anti-discrimination ou l'article 28 de la loi « genre » sont appliqués, le traitement de faveur critiqué dans la première branche du septième moyen trouve une justification objective et raisonnable dans les problèmes particuliers relatifs à la preuve que rencontrent les victimes d'une discrimination, non seulement pour ce qui est de constater la discrimination elle-même, mais également pour ce qui est du dommage, ainsi que dans les problèmes particuliers pour faire cesser une discrimination constatée.

43. benadrukt dat wetgeving alleen effectief is wanneer de burgers zich van hun rechten bewust zijn en gemakkelijk toegang hebben tot de rechter; is derhalve van mening dat de voorgestelde nieuwe richtlijn ter bestrijding van discriminatie in de zin van artikel 13 van het EG-Verdrag tevens rechtsmiddelen en rechtshandhaving moet bevatten en moet voorzien in de oprichting door lidstaten van onafhankelijke en effectieve organen die gelijke behandeling stimuleren en de bevoegdheid hebben over alle gronden van discriminatie in de zin van artikel 13 en over alle gebieden die onder de werkingssfeer van Richtlijn 76/207/EEG vallen; is van mening dat de bevoegdheid van die organen zich tevens dient uit te strekken tot onafhankelijke bijstandsverlening aan slachtoffers van discriminatie bij het indienen van klachten, tot het uitvoeren van onafhankelijk onderzoek naar de tenuitvoerlegging van de antidiscriminatiewetgeving en het doen van aanbevelingen over vraagstukken met betrekking tot dergelijke discriminatie;
43. estime que la législation n'est efficace que lorsque les citoyens ont pleinement connaissance de leurs droits et peuvent avoir facilement accès aux tribunaux; estime que, dans ces conditions, toute proposition de directive concernant la lutte contre les discriminations au sens de l'article 13 du traité CE doit également aborder la question des recours et de l'application du droit et recommande l'établissement, par les États membres, d'un ou de plusieurs organismes, indépendants et efficaces, chargés de promouvoir l'égalité de traitement et dépositaires d'un mandat couvrant toutes les causes de discrimination visées à l'article 13 et dans tous les domaines relevant de la directive 76/207/CEE; considère que l'apport d'une assistance indépendante aux victimes, les aidant à faire valoir leurs droits dans des cas de discrimination, la réalisation d'études indépendantes sur l'application de la législation et la formulation de recommandations sur toute question relative à ces cas de discrimination devraient faire partie des missions de ces organismes;

45. benadrukt dat wetgeving alleen effectief is wanneer de burgers zich van hun rechten bewust zijn en gemakkelijk toegang hebben tot de rechter; is derhalve van mening dat de voorgestelde nieuwe richtlijn ter bestrijding van discriminatie in de zin van artikel 13 van het EG-Verdrag tevens rechtsmiddelen en rechtshandhaving moet bevatten en moet voorzien in de oprichting door lidstaten van onafhankelijke en effectieve organen die gelijke behandeling stimuleren en de bevoegdheid hebben over alle gronden van discriminatie in de zin van artikel 13 en over alle gebieden die onder de werkingssfeer van Richtlijn 76/207/EEG vallen; is van mening dat de bevoegdheid van die organen zich tevens dient uit te strekken tot onafhankelijke bijstandsverlening aan slachtoffers van discriminatie bij het indienen van klachten, tot het uitvoeren van onafhankelijk onderzoek naar de tenuitvoerlegging van de antidiscriminatiewetgeving en het doen van aanbevelingen over vraagstukken met betrekking tot dergelijke discriminatie;
45. estime que la législation n'est efficace que lorsque les citoyens ont pleinement connaissance de leurs droits et peuvent avoir facilement accès aux tribunaux; estime que, dans ces conditions, la proposition de directive concernant la lutte contre les discriminations au sens de l'article 13 du traité CE doit également aborder la question des recours et de l'application du droit et recommande l'établissement, par les États membres, d'un ou de plusieurs organismes, indépendants et efficaces, chargés de promouvoir l'égalité de traitement et dépositaires d'un mandat couvrant toutes les causes de discrimination visées à l'article 13 du traité CE et tous les domaines relevant de la directive 76/207/CEE; considère que l'apport d'une assistance indépendante aux victimes, les aidant à faire valoir leurs droits dans des cas de discrimination, la réalisation d'études indépendantes sur l'application de la législation et la formulation de recommandations sur toute question relative à ces cas de discrimination devraient faire partie des missions de ces organismes;

37. doet een beroep op de lidstaten en de Commissie om speciale aandacht te besteden aan de vrouwen die deel uitmaken van nationale of religieuze minderheden, aangezien zij vaak het slachtoffer zijn van discriminatie, niet alleen door de meerderheid van de bevolking, maar ook door leden van hun eigen minderheid; is van oordeel dat de lidstaten actie en maatregelen ter bescherming van de rechten van deze vrouwen dienen te nemen; tot dergelijke maatregelen zouden kunnen behoren het voortdurend voorlichten van vrouwen in minderheden over de rechten die in het nationale en het Gemeenschapsrecht aan iedereen en met name aan vrouwen worden gewaarborgd;
37. demande aux États membres et à la Commission d'attacher une importance particulière aux femmes membres de minorités nationales ou religieuses, étant donné qu'elles sont fréquemment victimes de discriminations, non seulement de la part de la majorité de la population, mais aussi de la part de membres de leur propre minorité; estime que les États membres devraient engager des actions et des mesures en faveur de la protection des droits de ces femmes et que de telles mesures pourraient comprendre la transmission, de manière continue, d'informations aux femmes membres de minorités, sur les droits garantis par les législations communautaire et nationales à tous et particulièrement aux femmes;

« Houden de bepalingen van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, en meer bepaald de artikelen 1 en 29bis ervan, geen discriminatie in die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, tussen de slachtoffers van een ongeval dat zich op de grond heeft voorgedaan en de slachtoffers van een ongeval dat zich te water heeft voorgedaan, doordat zij alleen betrekking hebben op de schadevergoeding van de eerste categorie van slachtoffers door de verzekeraars die de aansprakelijkheid van de eigenaar, de bestuurder of de houder van de betrokken motorrijtuigen dekken ?
« Les dispositions de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, et plus particulièrement ses articles 1 et 29bis, ne comprennent-elles pas une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution entre les victimes d'un accident survenu sur le sol et les victimes d'un accident survenu sur l'eau en ce qu'elles ne visent que l'indemnisation des premières par les assureurs couvrant la responsabilité du propriétaire, du conducteur ou du détenteur des véhicules automoteurs impliqués ?

Uit de feiten van het geding en de verwijzingsbeslissing blijkt dat het Hof wordt ondervraagd over de dubbele discriminatie die zou voortvloeien uit de voormelde bepaling : enerzijds, tussen de Marokkaanse langstlevende echtgenoten van een persoon van Marokkaanse nationaliteit die in België heeft gewerkt, naargelang die echtgenoten een man of een vrouw zijn, waarbij alleen de man, wegens het specifiek persoonlijk statuut van het Marokkaanse recht, polygaam kan zijn, terwijl alleen de vrouw, aangezien zij niet meerdere huwelijken tegelijk mag aangaan, het slachtoffer zou zijn van de gevolgen van de eventuele verdeling van het overlevingspensioen; anderzijds, de weduwen, naargelang zij weduwe zijn van een Belgische onderdaan of weduwe van een Marokkaanse onderdaan, waarbij alleen de laatstgenoemde weduwe het slachtoffer zou kunnen zijn van de verdeling van het pensioen onder meerdere weduwen.
Il ressort des faits de la cause et de la décision de renvoi que la Cour est interrogée sur la double discrimination qui résulterait de la disposition précitée : d'une part, entre les conjoints survivants marocains d'une personne de nationalité marocaine ayant travaillé en Belgique, selon que ceux-ci sont un homme ou une femme, seul l'homme pouvant, en raison du statut personnel propre au droit marocain, être polygame alors que la femme, ne pouvant contracter plusieurs mariages, sera seule victime des effets de la répartition éventuelle de la pension de survie; d'autre part, entre les veuves selon qu'elles sont veuve d'un ressortissant belge ou veuve d'un ressortissant marocain, seule la seconde pouvant être victime de la répartition de la pension entre plusieurs veuves.

Aangezien (a) de term « discriminatie » in de omgangstaal op een willekeurig verschil in behandeling slaat, en binnen een vaste rechtspraak geopteerd is voor de in B.35 vermelde omschrijving ervan, (b) de artikelen 6 tot 14 van de wet, in elk van de bepalingen ervan, de elementen preciseren die aanleiding geven tot een strafbaarstelling van discriminatie, en (c) de straffen waarin de wet voorziet, alleen mogelijk zijn wanneer discriminatie de personen die het slachtoffer ervan zijn, rechtstreeks en persoonlijk benadeelt, zoals is vermeld in B.36 tot B.38, kan niet ervan worden uitgegaan dat de artikelen 6 tot 14 van de wet, doordat zij van discriminatie een bestanddeel van bepaalde misdrijven maken, of een verzwaringsgrond voor bepaalde strafminima, niet voldoen aan de vereisten van het wettigheidsbeginsel in strafzaken.
Etant donné (a) que, dans le langage courant, le terme « discrimination » désigne une différence de traitement arbitraire et qu'une jurisprudence constante lui donne la définition rappelée en B.35, (b) que les articles 6 à 14 de la loi précisent, dans chacune de leurs dispositions, les éléments en raison desquels une discrimination est incriminée et (c) que les sanctions prévues par la loi ne sont possibles que si une discrimination cause un préjudice aux personnes qui en sont victimes, directement et personnellement, comme le mentionnent les considérants B.36 à B.38, les articles 6 à 14 de la loi, en ce qu'ils font de la discrimination un élément constitutif de certaines infractions ou une cause d'aggravation de certains minimums de peines, ne peuvent être considérés comme méconnaissant les exigences du principe de légalité en matière pénale.