Wanneer men armoede steeds weer reduceert tot een probleem van kinderarmoede leidt dat tot een zeer schizofrene politiek, waarbij een politicus de ene dag zegt dat de strijd tegen kinderarmoede voor hem de absolute prioriteit is, en de andere dag bereid is de werkloosheidsvergoeding van de vader of de moeder van het arme kind, af te bouwen.
Si l'on veut continuer à réduire la pauvreté à un problème de pauvreté des enfants, on en arrive à une politique schizophrène, où un politicien dit un jour que la lutte contre la pauvreté infantile est son absolue priorité et le jour suivant qu'il est prêt à supprimer progressivement les allocations de chômage du père ou de la mère d'un enfant pauvre.