Dat hebben we ondervonden in Noord-Ierland: onze regering was zo dwaas om no go areas voor haar eigen veiligheidstroepen te tolereren, er was sprake van een zogenaamd aanvaardbaar geweldsniveau, gevangenen kregen een politieke status, er vonden geheime overlegrondes plaats, er werden onderhandse overeenkomsten gesloten, de politie werd gereorganiseerd en kreeg een andere naam, paramilitaire georganiseerde criminaliteit werd gebagatelliseerd, en daar
kwam nog de ultieme schande bij dat terroristen vervroegd werden vrijgelaten op grond
...[+++]van de onzalige Overeenkomst van Belfast.
Nous sommes passés par là en Irlande du Nord: notre gouvernement a été assez sot pour tolérer des zones interdites à leurs propres forces de sécurité, un niveau acceptable de violence, un statut politique pour les prisonniers, des négociations secrètes, des accords parallèles, la restructuration et le changement de dénomination de la police, la minimalisation de l’importance de la criminalité organisée paramilitaire et l’ignominie suprême de la libération anticipée de terroristes dans le cadre de l’accord de Belfast, mal conçu dès le départ.
