Vertaling van "schadegeval heeft immers " (Nederlands → Frans) :

Het slachtoffer van een schadegeval heeft immers in het stelsel van ziekte en invaliditeit slechts recht op uitkeringen in zoverre zijn schade niet op een andere wijze wordt vergoed.
En effet, dans le régime de l'assurance maladie et invalidité, la victime n'a droit à des prestations que dans la mesure où son préjudice n'a pas été réparé d'une autre manière.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 30 juni 2016 in zake het Vlaamse Gewest tegen het Belgisch Gemeenschappelijk Waarborgfonds, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 juli 2016, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-13, § 3 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen de artikelen 10 en 11 Grondwet, indien het in die zin geïnterpreteerd wordt dat, naast de primaire schadelijder van een ongeval veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd voertuig, ook de secundaire schadelijder de mogelijkheid ontzegd kan worden vergoeding voor materiële schade van het gemeenschappelijk waarborgfonds te verkrijgen, aangezien dergelijke interpretatie immers een ongelijkheid creëert in hoofde van de groep van secundaire schadelijders, omdat slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een toevallig feit dat tegelijkertijd een niet-geïdentificeerd voertuig is, enkel recht hebben op vergoeding van de lichamelijke schade, terwijl de slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een zuiver toevallig feit recht hebben op integrale vergoeding van zowel lichamelijke als materiële schade ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 30 juin 2016 en cause de la Région flamande contre le Fonds commun de garantie belge, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 15 juillet 2016, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-13, § 3 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, s'il est interprété en ce sens que, outre la personne lésée primaire par un accident causé par un véhicule non identifié, la personne lésée secondaire est aussi privée de la possibilité d'obtenir une indemnisation du dommage matériel de la part du Fonds commun de garantie, dès lors qu'une telle interprétation crée en effet une inégalité dans le chef des personnes lésées secondaires parce que les victimes d'un sinistre causé par un conducteur qui est confronté à un cas fortuit qui est aussi un véhicule non identifié ne peuvent prétendre qu'à l'indemnisation du dommage corporel, alors que les victimes d'un sinistre qui est causé par un conducteur qui est confronté à un simple cas fortuit peuvent prétendre à l'indemnisation intégrale tant du dommage corporel que du dommage matériel ?

In artikel 8 van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst werd immers het begrip « opzettelijke fout » opgenomen, aangezien werd bepaald dat « de verzekeraar niet [kan] verplicht worden dekking te geven aan hem die het schadegeval opzettelijk heeft veroorzaakt». Daardoor moest artikel 6, 6º, van het koninklijk besluit van 12 januari 1984 worden gewijzigd. Dat artikel bevat de minimumgarantievoorwaarden van de verzekeringsovereenkomsten tot dekking van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid buiten overeenkomst met betrekking tot het privé-leven.
En effet, l'introduction de la notion de « faute intentionnelle » dans l'article 8 de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre, prévoyant que l'assureur « ne peut être tenu de fournir sa garantie à l'égard de quiconque a causé intentionnellement le sinistre », nécessitait une modification de l'article 6, 6º, de l'arrêté royal du 12 janvier 1984 déterminant les conditions minimales de garanties de contrats d'assurances couvrant la responsabilité civile extra-contractuelle.

In artikel 8 van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst werd immers het begrip « opzettelijke fout » opgenomen, aangezien werd bepaald dat « de verzekeraar niet [kan] verplicht worden dekking te geven aan hem die het schadegeval opzettelijk heeft veroorzaakt». Daardoor moest artikel 6, 6º, van het koninklijk besluit van 12 januari 1984 worden gewijzigd. Dat artikel bevat de minimumgarantievoorwaarden van de verzekeringsovereenkomsten tot dekking van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid buiten overeenkomst met betrekking tot het privéleven.
En effet, l'introduction de la notion de « faute intentionnelle » dans l'article 8 de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre, prévoyant que l'assureur « ne peut être tenu de fournir sa garantie à l'égard de quiconque a causé intentionnellement le sinistre », nécessitait une modification de l'article 6, 6º, de l'arrêté royal du 12 janvier 1984 déterminant les conditions minimales de garanties de contrats d'assurances couvrant la responsabilité civile extra-contractuelle.