Vertaling van "richtlijn heeft padawan geweigerd " (Nederlands → Frans) :

Van mening dat de toepassing van die heffing, ongeacht het gebruik waarvoor die media waren bestemd – privé-gebruik, dan wel beroeps- of ondernemingsactiviteiten –, in strijd was met die richtlijn heeft PADAWAN geweigerd om te betalen.
Estimant que l'application de cette redevance –indépendamment de l'usage privé, professionnel ou commercial des supports – était contraire à la directive, PADAWAN a refusé de la payer.

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.

Maar ik heb er goede hoop dat we op termijn een beter inzicht zullen hebben op het fenomeen van de geplande geneeskundige verstrekkingen verleend aan Belgische patiënten buiten het Belgisch grondgebied. b) Een verklaring voor de stijging van het aantal Belgische patiënten die zich naar het buitenland begeven voor geplande geneeskundige zorg is volgens mij grotendeels terug te voeren tot een wijziging in het Europese reglementaire kader: de omzetting van Richtlijn 2011/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2011 betreffende de toepassing van de rechten van patiënten bij grensoverschrijdende gezondheidszorg in Belgisch recht - met ingang van 25 oktober 2013 - heeft op het gebied van de terugbetaling geen fundamentele wijzigingen tot stand gebracht, maar heeft wel bijgedragen tot een toegenomen juridische zekerheid voor de verzekerde en meer duidelijkheid over de procedure die een verzekerde moet volgen bij het aanvragen van een voorafgaande toestemming voor geneeskundige zorg in een andere lidstaat - (welke categorieën van geneeskundige verstrekkingen onderworpen blijven aan een voorafgaande toestemming en welke niet, in welke situaties een voorafgaande toestemming niet mag geweigerd worden en op basis van welke redenen een adviserend geneesheer een voorafgaande toestemming kan weigeren, en zo meer).
J'ai toutefois bon espoir que nous aurons à terme une meilleure vue du phénomène des prestations de santé programmées dispensées à des patients belges en dehors du territoire belge. b) L'augmentation du nombre de patients belges qui se rendent à l'étranger pour des soins de santé programmés s'explique, d'après moi, en grande partie par un changement dans le cadre réglementaire européen. La transposition de la Directive 2011/24/UE du Parlement européen et du Conseil du 9 mars 2011 relative à l'application des droits des patients en matière de soins de santé transfrontaliers dans le droit belge - à partir du 25 octobre 2013 - n'a pas entraîné, sur le plan du remboursement, de modifications fondamentales mais a pourtant contribué à accroître la sécurité juridique de l'assuré ainsi qu'à préciser davantage la procédure qu'il doit suivre pour demander une autorisation préalable lors de la demande d'autorisation préalable pour des soins de santé dans un autre État membre (quelles catégories de prestations de santé restent soumises à une autorisation préalable et lesquelles ne le sont pas, dans quelles situations une autorisation préalable ne peut être refusée et sur base de quels motifs un médecin-conseil peut refuser une autorisation préalable, etc.).

(10) Bovendien moet er, enkel indien de kennisgever/aanvrager heeft geweigerd het geografisch toepassingsgebied van de kennisgeving/aanvraag inzake een ggo zoals gevraagd door een lidstaat aan te passen, voor die lidstaat een mogelijkheid zijn gemotiveerde maatregelen te nemen om de teelt van dat ggo te beperken of te verbieden nadat dit op (een gedeelte van) zijn grondgebied is toegelaten; zulks op andere gronden dan die welke zijn beoordeeld overeenkomstig de geharmoniseerde regels van de Unie (te weten: Richtlijn 2001/18/EG en Verordening (EG) nr. 1829/2003), maar die wel in overeenstemming zijn met het Unierecht.
(10) En outre, uniquement dans le cas où le notifiant/demandeur a refusé de modifier, comme le demandait un État membre, la portée géographique de la notification/demande pour un OGM, l'État membre en question devrait avoir la possibilité d'adopter des mesures motivées limitant ou interdisant, sur tout ou partie de son territoire, la culture d'un OGM précédemment autorisé, sur la base de motifs distincts de ceux évalués conformément à l'ensemble harmonisé de règles de l'Union (c'est-à-dire la directive 2001/18/CE et le règlement (CE) n° 1829/2003) et conformes au droit de l'Union.

Van mening dat zijn president de toegang tot het Slowaakse grondgebied niet kon worden geweigerd op basis van die richtlijn, heeft Hongarije de Commissie verzocht om bij het Hof van Justitie een beroep wegens niet-nakoming in te stellen tegen de Slowaakse Republiek.
Considérant que l’entrée de son président sur le territoire slovaque ne pouvait être refusée sur le fondement de cette directive, la Hongrie a demandé à la Commission d’introduire un recours en manquement devant la Cour de justice à l’encontre de la République slovaque.

De Commissie heeft reeds een met redenen omkleed advies uitgebracht waarbij zij Nederland formeel verzocht de btw-richtlijn na te leven, maar de Nederlandse autoriteiten hebben geweigerd de wet te wijzigen.
La Commission a déjà adressé aux Pays-Bas un avis motivé leur demandant de se conformer à la directive TVA, mais les autorités néerlandaises ont refusé de modifier la législation.

De Commissie heeft Nederland al een met redenen omkleed advies toegezonden met het officiële verzoek om te voldoen aan de btw-richtlijn, maar de Nederlandse autoriteiten hebben geweigerd de wet te wijzigen.
La Commission a déjà adressé aux Pays-Bas un avis motivé leur demandant de se conformer à la directive TVA, mais les autorités néerlandaises ont refusé de modifier la législation.

L. vaststellend dat artikel 29 van de Richtlijn 2005/85/EG voorziet in het opstellen van een gemeenschappelijke minimumlijst van derde landen die als veilige landen van herkomst worden beschouwd, en vaststellende dat deze lijst nog niet is opgesteld en dat de Raad geen rekening heeft gehouden met het advies van het Parlement bij de goedkeuring van die richtlijn, en dat daarom nu een beroep tot nietigverklaring van Richtlijn 2005/85/EG bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (Hof van Justitie) aanhangig is; overwegende dat een dergelijke lijst in het kader van de medebeslissingsprocedure dient te worden goedgekeurd; overwegende dat de opneming van een land op die lijst niet automatisch betekent dat asielzoekers uit dat land in beginsel asiel zal worden geweigerd, maar dat, volgens de Conventie van Genève van 28 juli 1951 met betrekking tot de status van vluchtelingen, gewijzigd middels het protocol van New York van 31 januari 1967, er een aparte beoordeling plaatsvindt van iedere aanvraag;
L. considérant que l'article 29 de la directive 2005/85/CE prévoit la constitution d'une liste commune minimale de pays tiers considérés comme sûrs; constatant, d'une part, que cette liste n'a toujours pas été élaborée et, d'autre part, que le Conseil n'a pas tenu compte de l'avis du Parlement lorsqu'il a adopté la directive, raison pour laquelle un recours en annulation de la directive 2005/85/CE a été introduit devant la Cour de justice des Communautés européennes (ci-après " la Cour "); considérant que cette liste devrait être adoptée en codécision; considérant que l'inscription d'un pays sur cette liste ne signifierait pas automatiquement que les demandeurs d'asile provenant de ce pays se verraient refuser l'asile mais plutôt que, conformément à la convention de Genève du 28 juillet 1951 relative au statut des réfugiés, telle que modifiée par le protocole de New York du 31 janvier 1967 (convention de Genève), chaque demande ferait l'objet d'une évaluation particulière,

K. vaststellend dat artikel 29 van de Richtlijn 2005/85 voorziet in het opstellen van een gemeenschappelijke minimumlijst van landen van herkomst die als veilig worden beschouwd, overwegende dat deze lijst nog altijd niet is opgesteld en dat de Raad geen rekening heeft gehouden met de opvatting van het Parlement bij de goedkeuring van die richtlijn, en dat daarom een beroep tot nietigverklaring van Richtlijn 2005/85 bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen aanhangig is gemaakt, overwegende dat een dergelijke lijst die in het kader van de medebeslissingsprocedure dient te worden goedgekeurd ongetwijfeld een doorslaggevende factor zou zijn voor de invoering van een gemeenschappelijk asielstelsel en voor snelle besluiten over de status van asielaanvragers, overwegende dat de opneming van een land op die lijst niet automatisch betekent dat asielzoekers uit dat land in beginsel asiel zal worden geweigerd, maar dat, volgens de Conventie van Genève van 28 juli 1951 met betrekking tot de status van vluchtelingen, gewijzigd middels het protocol van New York van 31 januari 1967, er een aparte beoordeling plaatsvindt van iedere aanvraag,
K. considérant que l'article 29 de la directive 2005/85 sur les procédures prévoit la constitution d'une liste commune minimale de pays tiers considérés comme sûrs, et qu'il est regrettable, d'une part, que cette liste n'ait toujours pas été élaborée et, d'autre part, que le Conseil n'ait pas tenu compte de l'avis du Parlement lorsqu'il a adopté la directive, raison pour laquelle un recours en annulation a été introduit devant la Cour de justice; considérant que cette liste, qui devrait être adoptée en codécision, marquerait à l'évidence une étape cruciale de la mise en place d'un régime d'asile commun et de décision rapide en matière de statut; considérant que l'inscription d'un pays sur cette liste ne signifierait pas automatiquement que les demandeurs d'asile provenant de ce pays se verraient refuser l'asile mais plutôt que, conformément à la convention de Genève du 28 juillet 1951 relative au statut des réfugiés, telle que modifiée par le protocole de New York du 31 janvier 1967, chaque demande ferait l'objet d'une évaluation particulière,