In plaats van het Stabiliteitspact op te schorten om de irrationele convergentiecriteria te herzien en te investeren in een beleid voor economische ontwikkeling waarmee de onzekerheid en de internationale instabiliteit kan worden aangepakt, wordt nog eens bevestigd dat de lidstaten aan het Stabiliteitspact moeten voldoen. Enkele landen (Frankrijk, Duitsland en Italië) leggen de criteria naast zich neer, maar andere gebruiken het pact juist als rechtvaardiging voor een restrictief en klassiek beleid.
Au lieu de suspendre le Pacte de stabilité, pour revoir les critères irrationnels de convergence nominale et opter pour une politique de développement économique propre à faire face à l'incertitude et à l'instabilité internationales, elle réaffirme la nécessité de s'y tenir, alors que certains pays l'ignorent (la France, l'Allemagne et l'Italie) et que d'autres l'utilisent pour justifier une politique restrictive et de classe.
