Vertaling van "rekwirante betoogt " (Nederlands → Frans) :

Rekwirante betoogt dat het Gerecht artikel 108, lid 3, VWEU en artikel 14 van verordening 659/1999 (2) heeft geschonden door een nieuw economisch criterium in het leven te roepen dat moet worden toegepast wanneer de bedragen worden vastgesteld die moeten worden teruggevorderd van begunstigden van staatssteun die bestaat uit een belastingmaatregel die een lager tarief vaststelt in vergelijking met een standaardtarief.
La partie requérante soutient que, en définissant un nouveau critère économique à appliquer pour déterminer les montants à récupérer auprès des bénéficiaires d’une aide d’État qui consiste en une mesure fiscale prévoyant un taux réduit par rapport à un taux normal, le Tribunal a enfreint l’article 108, paragraphe 3, TFUE et l’article 14 du règlement (CE) no 659/1999 (2).

Rekwirante betoogt in verband met het aangevoerde middel dat de Commissie bij de regeling van de kosteloze toewijzing van emissierechten in besluit 2011/278/EU geen voorziening heeft getroffen voor een passende individuele bescherming van grondrechten.
La requérante au pourvoi fait valoir, au titre du moyen invoqué, que, dans la décision 2011/278/UE, la Commission n’a prévu, dans les dispositions sur l’allocation de quotas d’émission à titre gratuit, aucune précaution visant à une protection individuelle suffisante des droits fondamentaux.

Rekwirante betoogt in verband met het aangevoerde middel dat de Commissie bij de regeling van de kosteloze toewijzing van emissierechten in besluit 2011/278/EU (3) geen voorziening heeft getroffen voor een passende individuele bescherming van grondrechten.
La requérante au pourvoi fait valoir, au titre du moyen invoqué, que, dans la décision 2011/278/UE (3), la Commission n’a prévu, dans les dispositions sur l’allocation de quotas d’émission à titre gratuit, aucune précaution visant à une protection individuelle suffisante des droits fondamentaux.

Rekwirante betoogt dat de hoofdtaak van het Hof van Justitie erin bestaat om een uniforme uitlegging te geven van het begrip en de omvang van de desbetreffende diensten (arresten Praktiker, C-418/02, punt 33, en Zino Davidoff en Levi Strauss, C-414/99-C-416/99, punten 42 en 43) en van het arrest „IP-Translator” (C-307/10, 19 juni 2012) volgens hetwelk „waren en diensten objectief moeten kunnen worden omschreven om de herkomstaanduidende functie van het merk te vervullen” en verzoekt het Hof van Justitie om een „voldoende nauwkeurige en duidelijke” omschrijving van „distributiediensten”.
La requérante observe que la fonction principale de la Cour de justice de l’Union européenne est de donner une interprétation uniforme à la notion et à la portée des services en cause (arrêts Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte, C-418/02, EU:C:2005:425, point 33, et Zino Davidoff et Levi Strauss, C-414/99 à C-416/99, EU:C:2001:617, points 42 et 43) et à l’arrêt Chartered Institute of Patent Attorneys (C-307/10, EU:C:2012:361), aux termes duquel «les produits et les services doivent être définissables de manière objective afin de remplir la fonction de la marque en tant qu’indication d’origine», et elle demande à la Cour de donner une définition «suffisamment précise et claire» des «services de distribution».

Rekwirante betoogt voorts dat het Hof van Justitie in het arrest „Praktiker” heeft verduidelijkt dat het doel van „detailhandel” (klasse 35) — in tegenstelling tot de diensten van klasse 39 — bestaat in de verkoop van waren aan consumentenen, aangezien deze activiteiten bestaan in „onder meer de selectie van een assortiment te koop aangeboden waren en het aanbod van verschillende prestaties die de consument moeten overhalen bij de betrokken handelaar in plaats van bij een concurrent te kopen”.
La requérante observe en outre que la Cour de justice a expliqué dans l’arrêt Praktiker Bau- und Heimwerkermärkte que l’objectif du commerce «de détail» (classe 35) est — à la différence des services de la classe 39 — la vente de produits aux consommateurs, activité consistant, «notamment, en la sélection d’un assortiment des produits proposés à la vente et en l’offre de diverses prestations qui visent à amener le consommateur à conclure ledit acte avec le commerçant en cause plutôt qu’avec un concurrent».

Vervolgens betoogt dat de Commissie dat rekwirantes niet stellen dat de litigieuze documenten voldoen aan de eerste voorwaarde voor vertrouwelijkheid van de communicatie tussen advocaten en cliënten zoals uiteengezet in de punten 21 en 23 van het reeds aangehaalde arrest AM S Europe/Commissie.
Ensuite, la Commission soutient que les parties requérantes n’allèguent pas que les documents litigieux remplissent la première condition de la confidentialité des communications entre avocats et clients, énoncée aux points 21 et 23 de l’arrêt AM S Europe/Commission, précité.

Met haar vijfde middel betoogt rekwirante dat het Gerecht artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 heeft geschonden door zich uitsluitend te baseren op algemene veronderstellingen die niet door enige feitelijke constatering worden gestaafd, en daaruit te concluderen dat de merken waarvoor inschrijving is aangevraagd elk onderscheidend vermogen missen.
Par son cinquième moyen, la requérante fait valoir que le Tribunal a violé l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94 en se fondant uniquement sur des suppositions générales, qui ne sont étayées par aucune constatation de fait, pour conclure que les marques dont l’enregistrement est demandé sont dépourvues de caractère distinctif.

Met haar eerste middel betoogt rekwirante dat het Gerecht in het kader van zijn beoordeling van het onderscheidend vermogen van de aangevraagde merken niet, zoals het had moeten doen, de door elk van de merken gemaakte totaalindruk heeft onderzocht, doch een onjuiste benadering heeft gehanteerd door deze merken te ontleden, zoals blijkt uit de constatering in punt 36 van het bestreden arrest dat zij „worden gekenmerkt door hun cilindervorm” en dat bij vier van de aangevraagde vormen „het cilindervormige huis van de zaklampen breder [wordt] op het einde waar zich het lampje bevindt”.
Par son premier moyen, la requérante allègue que, dans le cadre de son appréciation du caractère distinctif des marques en cause, le Tribunal n’a pas analysé, comme il l’aurait dû, l’impression d’ensemble produite par chacune d’elle, mais a adopté, au point 36 de l’arrêt attaqué, une approche erronée, consistant à décomposer lesdites marques en constatant qu’«elles se caractérisent par le fait d’être cylindriques» et que, pour quatre d’entre elles, «le corps cylindrique des lampes de poche s’évase à l’extrémité où se situe l’ampoule».