Traduction de «redelijk verantwoord want » (Néerlandais → Français) :

531. Volgens sommige deelnemers kon het bijvoeglijk naamwoord « redelijke » bij « honoraria » specifieke problemen opleveren in de landen waar de common-law geldt, want het betreft een technische term op grond waarvan de rechtbanken kunnen beslissen of de gevraagde honoraria verantwoord zijn of niet Bovendien kan deze beslissing bijvoorbeeld afhangen van de plaats waar de rechtbank haar zetel heeft : in een klein land, waar de redelijke honoraria bescheiden zouden zijn of in een grote stad zoals New York, waar veel hogere honoraria zouden worden beschouwd als redelijke honoraria.
531. Selon certains participants, la qualification de « raisonnables » en ce qui concerne les « honoraires » pouvait poser des problèmes spéciaux aux pays de common law, parce qu'il s'agit d'un terme technique permettant aux tribunaux de déterminer si les honoraires demandés sont justifiés ou non. En outre cette question peut dépendre, par exemple, du lieu où le tribunal a son siège : dans un petit pays où des honoraires raisonnables seraient modestes, ou dans une grande ville, comme New York, où des honoraires beaucoup plus élevés seraient considérés comme raisonnables.

De aangevoerde verantwoording - waarborgen bieden aan de Vlaamse minderheid te Brussel - is te vaag en onnauwkeurig om een objectieve en redelijke verantwoording te vormen want de noodzaak om de rechten van de Vlaamse minderheid te waarborgen door de samenstelling van een bijzonder orgaan van het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest te wijzigen wordt niet uitgelegd.
La justification avancée - offrir des garanties à la minorité flamande de Bruxelles - est trop vague et imprécise pour constituer une justification objective et raisonnable car la nécessité de garantir les droits de la minorité flamande en modifiant la composition d'un organe particulier de la Région de Bruxelles-Capitale n'est pas expliquée.

Dat verschil in behandeling is redelijk verantwoord, want algemeen wordt aangenomen dat de voorbereidende fase van het strafproces van inquisitoriale aard is : zij wordt onder meer gekenmerkt door de regel van het geheim van het onderzoek, zowel ten aanzien van de verdachte als van de burgerlijke partij en elke derde in het algemeen, die is ingegeven door een doel van algemeen belang.
Cette différence de traitement est raisonnablement justifiée, car il est unanimement admis que la phase préparatoire du procès pénal est de type inquisitorial : elle se caractérise notamment par la règle du secret de l'enquête, tant vis-à-vis de l'inculpé que de la partie civile et de tout tiers en général, qui est établie dans un but d'intérêt général.

Het criterium van de « objectieve differentiëring », dat de Ministerraad afleidt uit de verdeling van de bewijslast in de burgerlijke en de strafrechtspleging, doorstaat de analyse niet langer, want het is niet objectiveerbaar (de houding die deze of gene beklaagde vanuit empirisch oogpunt zou kunnen aannemen en de reactie van deze of gene magistraat op die houding kunnen zeker geen objectief en redelijk criterium ter verantwoording van de betwiste discriminatie vormen), en is onwerkdadig, want krachtens artikel 1315 van het Burgerlijk Wetboek en artikel 870 van het Gerechtelijk Wetboek staat het aan het slachtoffer om de fout - die een misdrijf vormt - van diegene die door hem voor het burgerlijk gerecht is opgeroepen, te bewijzen, zodat de verweerder in de burgerlijke rechtsvordering die voor de burgerlijke rechtbank wordt opgeroepen, naar het voorbeeld van de beklaagde die voor het strafgerecht wordt vervolgd, er vanuit wettelijk oogpunt niet toe gehouden is zijn medewerking te verlenen aan de bewijsvoering; indien hij nalaat voor het door het burgerrechtelijk rechtscollege bevolen deskundigenonderzoek te verschijnen, zullen hem de - in voorkomend geval ongunstige - conclusies van de deskundige worden tegengeworpen.
Le critère de « différenciation objective », déduit par le Conseil des ministres de la répartition de la charge de la preuve dans les procédures civile et pénale, ne résiste pas plus à l'analyse, car il ne peut être objectivé (l'attitude que pourrait empiriquement adopter tel ou tel prévenu et la réaction de tel ou tel magistrat à cette attitude ne peuvent certainement pas constituer un critère de justification objective et raisonnable de la discrimination litigieuse) et est inopérant puisque, en vertu de l'article 1315 du Code civil et de l'article 870 du Code judiciaire, c'est à la victime qu'il incombe de prouver la faute - constitutive d'infraction - de celui qu'elle a assigné devant la juridiction civile, de telle sorte qu'à l'instar du prévenu poursuivi devant la juridiction répressive, le défendeur à l'action civile attrait devant la juridiction civile n'est légalement pas tenu de collaborer à l'administration de la preuve; s'il s'abstient de comparaître à l'expertise ordonnée par la juridiction civile, il se verra opposer les conclusions - le cas échéant défavorables - de l'expert.