Vertaling van "rechtscollege wel daartoe " (Nederlands → Frans) :

Het begrip « verzachtende omstandigheden » zou daartoe oneigenlijk worden gebruikt, aangezien het niet erom gaat de straf te individualiseren, maar wel de bevoegdheid van de rechtscolleges om kennis te nemen van de criminele zaken te wijzigen.
L'usage de la notion de « circonstances atténuantes » à cette fin serait inapproprié, étant donné qu'il ne s'agit pas d'individualiser la peine, mais bien de modifier la compétence des juridictions pour connaître des affaires criminelles.

Geen enkele objectieve reden kan verantwoorden dat het onderzoeksgerecht de weerslag op de kansen op sociale re-integratie van de overlevering van een individu met het oog op de tenuitvoerlegging van een veroordeling die bij verstek is uitgesproken zonder definitief te zijn, niet kan beoordelen, terwijl dat rechtscollege wel daartoe is gemachtigd wanneer het zich uitspreekt over de tenuitvoerlegging van een aanhoudingsbevel met het oog op de instelling van strafvervolging.
Aucune raison objective ne permet de justifier que la juridiction d'instruction ne puisse apprécier l'effet sur les chances de réinsertion sociale de la remise d'un individu aux fins d'exécuter une condamnation prononcée par défaut sans être définitive, alors que cette juridiction y est autorisée lorsqu'elle se prononce sur l'exécution d'un mandat d'arrêt aux fins de poursuite.

Rekening houdend met het arrest nr. 43/2012 van 8 maart 2012 van het Hof, oordeelt het verwijzende rechtscollege dat de situatie van de herstelvorderende overheid met toepassing van titel VI (« Handhavingsmaatregelen »), hoofdstuk I (« Strafbepalingen »), afdeling 5 (« Herstelmaatregelen »), identiek is aan de situatie van het Vlaamse Gewest met toepassing van titel VI (« Handhavingsmaatregelen »), hoofdstuk I (« Strafbepalingen »), afdeling 7 (« Staking van de in overtreding verrichte werken of handelingen »), zodat het Vlaamse Gewest, indien de vordering tot opheffing van het bevel tot staking gegrond zou zijn geweest, niet zou kunnen worden veroordeeld tot het betalen van een rechtsplegingsvergoeding, terwijl de appellanten wel daartoe zouden moeten worden veroordeeld indien zij in het ongelijk zouden worden gesteld.
Compte tenu de l'arrêt n° 43/2012 du 8 mars 2012 de la Cour, la juridiction a quo considère que la situation de l'autorité qui demande réparation en application du titre VI (« Mesures de maintien »), chapitre Ier (« Dispositions pénales »), division 5 (« Mesures de réparation »), est identique à la situation de la Région flamande en application du titre VI (« Mesures de maintien »), chapitre Ier (« Dispositions pénales »), division 7 « Cessation des travaux ou actes exécutés en infraction »), de sorte que, si la demande de levée de l'ordre de cessation était fondée, la Région flamande ne pourrait pas être condamnée au paiement d'une indemnité de procédure, alors que les parties appelantes devraient quant à elles y être condamnées si elles succombaient.