Traduction de «rechter gewag maakt » (Néerlandais → Français) :

1° indien de eiser in verzet, wanneer hij persoonlijk of in de persoon van een advocaat verschijnt en vaststaat dat hij kennis heeft gehad van de dagvaarding in de procedure waarin hij verstek heeft laten gaan, geen gewag maakt van overmacht of van een wettige reden van verschoning ter rechtvaardiging van zijn verstek bij de bestreden rechtspleging, waarbij het erkennen van de aangevoerde overmacht of reden overgelaten wordt aan het soevereine oordeel van de rechter;
1° si l'opposant, lorsqu'il comparaît en personne ou par avocat et qu'il est établi qu'il a eu connaissance de la citation dans la procédure dans laquelle il a fait défaut, ne fait pas état d'un cas de force majeure ou d'une excuse légitime justifiant son défaut lors de la procédure attaquée, la reconnaissance de la force majeure ou de l'excuse invoquées restant soumise à l'appréciation souveraine du juge;

Krachtens het bestreden artikel 187, § 6, van het Wetboek van strafvordering, zoals vervangen bij artikel 83 van de wet van 5 februari 2016, wordt het verzet in twee gevallen als « ongedaan » beschouwd : enerzijds, wanneer de eiser in verzet, in zoverre hij persoonlijk of in de persoon van een advocaat verschijnt en vaststaat dat hij kennis heeft gehad van de dagvaarding in de procedure waarin hij verstek heeft laten gaan, geen gewag maakt van overmacht of van een wettige reden van verschoning ter rechtvaardiging van zijn verstek, waarbij het erkennen van de aangevoerde overmacht of reden overgelaten wordt aan het soevereine oordeel van de rechter (1°), en, anderzijds, indien de eiser in verzet nogmaals verstek laat gaan bij zijn verzet, en dat in alle gevallen, ongeacht de redenen voor de opeenvolgende verstekken en zelfs indien het verzet reeds ontvankelijk werd verklaard (2°).
En vertu de l'article 187, § 6, attaqué, du Code d'instruction criminelle, tel qu'il a été remplacé par l'article 83 de la loi du 5 février 2016, l'opposition doit être considérée comme « non avenue » dans deux cas : d'une part, si l'opposant, lorsqu'il comparaît en personne ou par avocat et qu'il est établi qu'il a eu connaissance de la citation dans la procédure dans laquelle il a fait défaut, ne fait pas état d'un cas de force majeure ou d'une excuse légitime justifiant son défaut, la reconnaissance de la force majeure ou de l'excuse invoquées restant soumise à l'appréciation souveraine du juge (1°) et, d'autre part, si l'opposant fait à nouveau défaut sur son opposition, et ce dans tous les cas, quels que soient les motifs des défauts successifs et même si l'opposition a déjà été reçue (2°).

Een volgende interveniënt wijst erop dat artikel 542 van het Wetboek van Strafvordering uitsluitend gewag maakt van de verwijzing van een zaak van het ene gerecht naar het andere of van de ene onderzoeksrechter naar de andere en niet van de ene rechter naar de andere.
L'intervenant suivant souligne que l'article 542 du Code d'instruction criminelle ne fait mention que du renvoi d'un tribunal à un autre ou d'un juge d'instruction à un autre, mais pas d'un juge à un autre.

Alhoewel de prejudiciële vraag niet uitdrukkelijk gewag maakt van de categorieën van personen onder wie een verschil in behandeling zou worden ingesteld, blijkt zowel uit de motivering van het vonnis waarbij de vraag wordt gesteld als uit de formulering van die vraag, dat de verwijzende rechter aan het Hof het verschil in behandeling voorlegt dat voortvloeit uit de toepassing van de onderscheiden verjaringstermijnen van de in het geding zijnde bepaling en van artikel 15 van de voormelde wet van 3 juli 1978.
Bien que la question préjudicielle ne mentionne pas explicitement les catégories de personnes entre lesquelles une différence de traitement serait établie, il apparaît tant de la motivation du jugement par lequel la question est posée que de la formulation de celle-ci que le juge a quo interroge la Cour sur la différence de traitement qui résulte de l'application respective des délais de prescription prévus par la disposition en cause et par l'article 15 de la loi du 3 juillet 1978 précitée.

Alhoewel de prejudiciële vraag niet uitdrukkelijk gewag maakt van artikel 15, eerste lid, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, blijkt zowel uit de feiten in het bodemgeschil, uit de motivering van het verwijzingsvonnis als uit de formulering van de prejudiciële vraag dat de verwijzende rechter aan het Hof het verschil in behandeling voorlegt dat resulteert uit de onderscheiden verjaringstermijnen van artikel 15, eerste lid, van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten, enerzijds, en van artikel 26 van de voorafgaande titel van het Wetboek van Strafvordering, anderzijds.
Bien que la question préjudicielle ne mentionne pas explicitement l'article 15, alinéa 1, de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, il ressort tant des faits de l'instance principale que de la motivation du jugement de renvoi et de la formulation de la question préjudicielle que le juge a quo soumet à la Cour la différence de traitement qui provient des délais de prescription distincts prévus par l'article 15, alinéa 1, de la loi du 3 juillet 1978 relative aux contrats de travail, d'une part, et par l'article 26 du titre préliminaire du Code de procédure pénale, d'autre part.

Volgens de interpretatie waarvan de verwijzende rechter gewag maakt, zou de beroving van graad die volgt uit het opleggen van militaire gevangenisstraf geen afzonderlijke straf zijn, maar een automatisch gevolg van het uitspreken van een militaire gevangenisstraf, zodat de wet van 29 juni 1964 betreffende de opschorting, het uitstel en de probatie niet van toepassing zou zijn op die beroving van graad.
Selon l'interprétation mentionnée par le juge a quo, la privation du grade qui résulte de la condamnation à l'emprisonnement militaire ne serait pas une peine séparée, mais la conséquence automatique d'une condamnation à l'emprisonnement militaire, de sorte que la loi du 29 juin 1964 concernant la suspension, le sursis et la probation ne trouverait pas à s'appliquer à cette privation du grade.

Hoewel de rechter in de motieven van de verwijzingsbeslissing eveneens gewag maakt van een mogelijke discriminatie tussen de vader en de moeder wat betreft de termijn om de vordering tot vaderschapsbetwisting in te stellen, heeft de prejudiciële vraag enkel betrekking op de situatie van de vader en het kind.
Bien que, dans la motivation de la décision de renvoi, le juge fasse également mention d'une discrimination possible entre le père et la mère en ce qui concerne le délai fixé pour intenter une action en contestation de paternité, la question préjudicielle vise exclusivement les situations du père et de l'enfant.