Vertaling van "rechter een onrechtmatig bewijs niet mocht uitsluiten " (Nederlands → Frans) :

Anders gezegd : men besliste dat de rechter een bewijs kon aannemen waarvan de nietigheid niet in een tekst was vastgelegd en het recht op een eerlijke behandeling van de zaak niet miskende en betrouwbaar bleef, om vervolgens te beslissen dat de rechter een onrechtmatig bewijs niet mocht uitsluiten als hij niet vooraf had vastgesteld dat het tot één van de drie categorieën behoorde die mochten worden uitgesloten.
Autrement dit, après avoir décidé que le juge pouvait accepter une preuve dont la nullité n'était ni textuelle ni attentatoire au procès équitable et dont la fiabilité restait intacte, on a décidé que le juge ne pouvait pas refuser une preuve irrégulière sans l'avoir, au préalable, dûment cataloguée dans un des trois cas justifiant son écartement.

En dan nog, indien de buitenlandse autoriteiten zoveel mogelijk ons recht volgen, is er nog steeds geen garantie dat de Belgische rechter dat resultaat/bewijs niet zou uitsluiten.
Et quand bien même les autorités étrangères se conformeraient-elles le mieux possible à notre droit, rien ne garantit pour autant que le juge belge n'écarterait pas ce résultat/cette preuve.

In die drie gevallen moet de rechter het onrechtmatig verkregen bewijs buiten beschouwing laten (Het Hof gebruikt hiervoor uiteenlopende bewoordingen : de rechter mag het niet « in aanmerking nemen » (Cass. 14 oktober 2003); hij mag ermee « geen rekening houden » (Cass. 23 maart 2004)).
Dans ces trois cas, le juge doit écarter la preuve obtenue irrégulièrement. La Cour emploie à cet effet diverses formulations: le juge ne peut « prendre cet élément en considération » (Cass. 14 octobre 2003); il peut « écarter une preuve » (Cass. 23 mars 2004).

De prejudiciële vragen kunnen niet los worden gezien van de sinds een arrest van 14 oktober 2003 ontwikkelde rechtspraak van het Hof van Cassatie, waaruit voortvloeit dat de omstandigheid dat een bewijselement op onrechtmatige wijze werd verkregen - ook wanneer het gaat om een bewijselement dat met miskenning van verdragsrechtelijk of grondwettelijk gewaarborgde grondrechten werd verkregen -, slechts tot gevolg heeft dat de rechter, bij het vormen van zijn overtuiging, dat gegeven rechtstreeks noch onrechtstreeks in aanmerking mag nemen, hetzij wanneer de naleving van bepaalde vormvoorwaarden wordt voorgeschreven op straffe van nietigheid, hetzij wanneer de begane onrechtmatigheid de betrouwbaarheid van het bewijs heeft aangetast, hetzij wanneer de aanwending van het bewijs in strijd is met het recht op een eerlijk proces.
Les questions préjudicielles ne peuvent être dissociées de la jurisprudence de la Cour de cassation développée depuis un arrêt du 14 octobre 2003, dont il découle que la circonstance qu'un élément de preuve a été obtenu illicitement - même lorsqu'il s'agit d'un élément de preuve obtenu en méconnaissance de droits fondamentaux garantis par les traités ou la Constitution - a pour seule conséquence que le juge ne peut prendre ni directement ni indirectement cet élément en considération lorsqu'il forme sa conviction, soit lorsque le respect de certaines conditions de forme est prescrit à peine de nullité, soit lorsque l'irrégularité commise a entaché la crédibilité de la preuve, soit lorsque l'usage de la preuve est contraire au droit à un procès équitable.

Het feit dat het toekomt aan de rechter om, rekening houdend met het geheel van de omstandigheden die eigen zijn aan de zaak, te beoordelen of het aanwenden van een onrechtmatig verkregen bewijs het recht op een eerlijk proces, dan wel de betrouwbaarheid van het bewijs aantast, leidt niet tot een situatie die onbestaanbaar is met artikel 12, tweede lid, van de Grondwet.
Le fait qu'il appartienne au juge d'apprécier si, compte tenu de l'ensemble des circonstances propres à la cause, l'utilisation d'une preuve illicitement obtenue affecte le droit à un procès équitable ou la fiabilité de la preuve ne conduit pas à une situation incompatible avec l'article 12, alinéa 2, de la Constitution.

In het kader van dat laatste criterium dient de rechter, volgens het Hof van Cassatie, rekening te houden met de elementen van de zaak in haar geheel genomen; hij kan daarbij, onder meer, het feit in overweging nemen dat de overheid die met de opsporing, het onderzoek en de vervolging van misdrijven is belast, de onrechtmatigheid al dan niet opzettelijk heeft begaan of de belangen van de beklaagde al dan niet op grove wijze heeft veronachtzaamd, het feit dat de ernst van het misdrijf veruit de begane onrechtmatigheid overstijgt, het feit dat het onrechtmatig verkregen bewijs alleen een materieel element van het bestaan van het misdrijf betreft, het feit dat die onrechtmatigheid geen weerslag heeft op het recht of de vrijheid die door de miskende norm wordt beschermd en het zuiver formeel karakter van de onrechtmatigheid (zie onder meer Cass., 14 oktober 2003, Arr. Cass., 2003, nr. 499; Cass., 23 maart 2004, Arr. Cass., 2004, nr. 165; Cass., 16 november 2004, Arr. Cass., 2004, nrs. 549 en 550; Cass., 2 maart 2005, Arr. Cass., 2005, nr. 130; Cass., 12 oktober 2005, Arr. Cass., 2005, nr. 503).
Dans le cadre de ce dernier critère, le juge doit tenir compte, selon la Cour de cassation, des éléments de la cause prise dans son ensemble; à cet égard, il peut, entre autres, prendre en considération le fait que l'autorité chargée de l'information, de l'instruction et de la poursuite a commis intentionnellement ou non l'acte irrégulier ou a méconnu gravement ou non les intérêts du prévenu, le fait que l'irrégularité commise est sans commune mesure avec la gravité de l'infraction, le fait que la preuve obtenue illicitement ne concerne qu'un élément matériel de l'existence de l'infraction, le fait que cette irrégularité est sans incidence sur le droit ou la liberté protégés par la norme transgressée et le caractère purement formel de l'irrégularité (voy., entre autres, Cass., 14 octobre 2003, Pas., 2003, n° 499; Cass., 23 mars 2004, Pas., 2004, n° 165; Cass., 16 novembre 2004, Pas., 2004, nos 549 en 550; Cass., 2 mars 2005, Pas., 2005, n° 130; Cass., 12 octobre 2005, Pas., 2005, n° 503).

Bovendien zal de rechter, die in het kader van een strafprocedure geconfronteerd wordt met bewijsmiddelen die stoelen op beeldopnamen, dit beeldmateriaal als « onrechtmatig verkregen bewijs » weren, zo blijkt dat de gebruiker van het camerasysteem niet alle verplichtingen, voorzien in de wet tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens, waaronder de aangifteplicht, nageleefd heeft.
En outre, le juge qui, dans le cadre d'une procédure pénale, est confronté à des moyens de preuve qui reposent sur des enregistrements vidéo, repoussera ce matériel visuel considéré comme « preuve obtenue illégitimement », dans l'hypothèse où il s'avère que l'utilisateur du système de caméras n'a pas observé toutes les obligations prévues dans la loi relative à la protection de la vie privée à l'égard des traitements de données à caractère personnel, obligations parmi lesquelles figure le devoir de déclaration.