Vertaling van "rechter brengt terwijl " (Nederlands → Frans) :

54. herhaalt zijn oproep voor een onafhankelijk en doeltreffend EPPO, dat opereert als één instantie die onderzoeken uitvoert en de plegers van strafbare feiten die de financiële belangen van de Unie schaden vervolgt en voor de rechter brengt, terwijl ervoor wordt gezorgd dat de procedurele waarborgen voor de verdachten en beklaagden beschermd zijn; benadrukt het belang van een gezamenlijk akkoord tussen het Parlement en de Raad over de procedures voor de selectie en de benoeming van onafhankelijke aanklagers met onderzoeksbevoegdheden in de lidstaten; spoort de Raad aan terdege rekening te houden met de standpunten van het Parlement − als rechtstreeks door de Europese burgers verkozen instelling − tijdens alle fasen van de onderhandelingen om te zorgen voor de nodige mate van overeenstemming, zodat het Parlement in staat is zijn definitieve instemming te geven; herinnert eraan dat de instelling van een EPPO moet plaatsvinden in het kader van een doeltreffende coördinatie tussen Eurojust, OLAF en het EPPO;
54. demande une nouvelle fois que soit mis en place un Parquet européen indépendant et efficace, qui fonctionne comme un bureau unique qui enquête, poursuit et juge les auteurs d'infractions pénales qui portent atteinte aux intérêts financiers de l'Union, tout en veillant à ce que les garanties procédurales des suspects et des accusés soient protégées; souligne l'importance que le Parlement et le Conseil se mettent d'accord dans le cadre des procédures de sélection et de nomination de procureurs indépendants dotés de pouvoirs d'investigation dans les États membres; invite instamment le Conseil à tenir dûment compte du point de vue du Parlement – en tant qu'institution directement élue par les citoyens européens – à toutes les étapes des négociations afin de parvenir au niveau de consensus nécessaire pour permettre au Parlement de donner son accord définitif; rappelle que la création du Parquet européen devra s'inscrire dans une coordination efficace entre Eurojust, l'OLAF et le Parquet.

4. herhaalt zijn oproep voor een volledig onafhankelijk EOM, dat beschikt over voldoende middelen om effectief, doeltreffend en snel te kunnen handelen en dat opereert als één instantie die onderzoeken uitvoert en de plegers van strafbare feiten die de financiële belangen van de Unie schaden vervolgt en voor de rechter brengt, terwijl ervoor wordt gezorgd dat de procedurele waarborgen voor de verdachten en beklaagden beschermd zijn; benadrukt het belang van een gezamenlijk akkoord tussen het Parlement en de Raad over de procedures voor de selectie en de benoeming van onafhankelijke aanklagers met onderzoeksbevoegdheden in de lidstaten; herinnert eraan dat de instelling van een EOM moet plaatsvinden in het kader van een doeltreffende coördinatie tussen Eurojust, OLAF en het EOM;
4. réitère son appel en faveur d'un Parquet européen impérativement indépendant, doté de moyens suffisants pour agir avec efficacité et célérité, fonctionnant en tant qu'office unique chargé de rechercher, de poursuivre et de renvoyer en jugement les auteurs d'infractions portant atteinte aux intérêts financiers de l'Union, tout en assurant que les garanties procédurales accordées aux suspects et aux personn es poursuivies soient protégées; souligne l'importance que le Parlement et le Conseil se mettent d'accord dans le cadre des procédures de sélection et de nomination de procureurs indépendants dotés de pouvoirs d'investigation dans les États membres; rappelle que la création du Parquet européen devra s'inscrire dans une coordination efficace entre Eurojust, l'OLAF et le Parquet.

Het nationale recht van een lidstaat kan toestaan dat een burger of een onderneming een verweerder van buiten de EU voor de nationale rechter brengt, terwijl dat in een andere lidstaat niet mogelijk is.
La législation nationale d'un pays peut autoriser un citoyen ou une entreprise à assigner un défendeur hors UE devant la juridiction nationale, alors que ce n'est pas possible dans un autre pays.

De vraag blijft open in welke mate amendement nr. 28 een automatisme tot stand brengt wat de verklaringen van de betrokkene zelf betreft, terwijl de regering van mening is dat de rechter zelfs in dit geval over beoordelingsbevoegdheid moet blijven beschikken.
La question demeure de savoir dans quelle mesure l'amendement nº 28 instaure un automatisme en ce qui concerne les déclarations de l'intéressé lui-même, alors que le Gouvernement estime que, même dans cette hypothèse, un pouvoir d'appréciation doit subsister pour le juge.

De combinatie van beide arresten nr. 62/94 van 14 juli 1994 en nr. 66/2003 van 14 mei 2003 brengt de verwijzende rechter ertoe het Hof te vragen of er sprake is van een schending van de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie, vermits de rechtspraak van het Hof ertoe leidt dat de rechter bij het beoordelen van de vordering tot vernietiging van de erkenning van een minderjarig, niet ontvoogd kind, jonger dan vijftien jaar, van wie de moeder onbekend, overleden dan wel in de onmogelijkheid is haar wil te kennen te geven, door een man van wie niet wordt betwist dat hij niet de biologische vader is, geen controle kan uitoefenen wat betreft het belang dat het kind erbij heeft dat zijn afstamming van vaderzijde via een erkenning wordt vastgesteld, terwijl de rechter wel over die bevoegdheid beschikt in het kader van artikel 319, § 3, van het Burgerlijk Wetboek, dat de hypothese betreft van de erkenning van een minderjarig, niet ontvoogd kind van wie de moeder bekend, in leven en in staat is haar wil te kennen te geven.
La lecture conjointe des arrêts n 62/94 du 14 juillet 1994 et 66/2003 du 14 mai 2003 amène le juge a quo à demander à la Cour s'il y a violation des principes d'égalité et de non-discrimination, étant donné que la jurisprudence de la Cour conduit à ce que le juge, lors de l'examen de l'action en nullité de la reconnaissance d'un enfant mineur non émancipé âgé de moins de quinze ans dont la mère est inconnue, décédée ou dans l'impossibilité de manifester sa volonté, opérée par un homme dont la non-paternité biologique n'est pas contestée, ne peut exercer aucun contrôle relatif à l'intérêt que l'enfant possède à voir établie sa filiation paternelle par reconnaissance, cependant que le juge dispose de ce pouvoir dans le cadre de l'article 319, § 3, du Code civil, qui concerne l'hypothèse de la reconnaissance d'un enfant mineur non émancipé, dont la mère est connue, en vie et en mesure de manifester sa volonté.

In een tweede onderdeel wordt op dezelfde bepaling subsidiair kritiek geleverd want, zelfs als men ervan uitgaat dat de vereiste van unanimiteit de gelijkheid verzekert tussen de plaatsvervangende rechters en de geslaagden voor het examen of de stagiairs die hun stage hebben beëindigd (quod non), dan nog brengt die vereiste een discriminatie teweeg tussen plaatsvervangende rechters en werkende magistraten, terwijl de benoemingsvoorwaarden vóór 1 oktober 1993 identiek waren.
Dans une seconde branche, la même disposition est critiquée à titre subsidiaire car si même l'on admet que l'exigence d'unanimité assure l'égalité entre les juges suppléants et les lauréats de l'examen ou les stagiaires ayant achevé leur stage (quod non), cette exigence crée une discrimination entre juges suppléants et magistrats effectifs, alors que, avant le 1 octobre 1993, les conditions de nomination étaient identiques.

Dezelfde termijn brengt een discriminatie onder de plaatsvervangende rechters teweeg, ten nadele van degenen die benoemd zijn vóór de inwerkingtreding van de wet van 18 juli 1991, ten opzichte van degenen die benoemd zijn na de inwerkingtreding van die wet, terwijl het om vergelijkbare categorieën gaat : de benoeming van de enen en de anderen is aan dezelfde voorwaarden onderworpen, met het enige verschil dat de tweede categorie zelfs niet wordt geacht geslaagd te zijn voor het beroepsbekwaamheidsexamen.
Le même délai crée une discrimination parmi les juges suppléants, au détriment de ceux nommés avant l'entrée en vigueur de la loi du 18 juillet 1991, vis-à-vis de ceux nommés après l'entrée en vigueur de cette loi, alors qu'il s'agit de catégories comparables : la nomination des uns et des autres est subordonnée aux mêmes conditions, avec cette réserve que la seconde catégorie n'est même pas présumée avoir réussi l'examen d'aptitude professionnelle.