Vertaling van "rechtbank verschijnen terwijl " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

in voorlopige hechtenis ter terechtzitting verschijnen | onder aanhoudingsmandaat voor de rechtbank verschijnen
comparaître sous mandat d'arrêt

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Zo moet de Belgische chauffeur bij een inbreuk van de vierde graad voor de rechtbank verschijnen, terwijl een buitenlander onmiddellijk de boete betaalt en zijn weg kan vervolgen.
Ainsi, pour une infraction du 4e degré, le conducteur belge devra comparaître devant le tribunal alors qu'un étranger payera immédiatement l'amende et pourra continuer sa route.

Zo moet een Belgische bestuurder bij een overtreding van de vierde graad voor de rechtbank verschijnen, terwijl een buitenlander onmiddellijk de boete betaalt en zijn weg kan vervolgen.
Ainsi, pour une infraction du 4e degré, le conducteur belge devra comparaître devant le tribunal alors qu'un étranger payera immédiatement l'amende et pourra continuer sa route.

Het is evenwel niet redelijkerwijs verantwoord om de persoon aan wie een dergelijke sanctie wordt opgelegd, de maatregel te ontzeggen die het bestuur in staat zou stellen rekening te houden met de verzachtende omstandigheden, waardoor het bedrag van de geldboete kan worden verminderd tot onder het bij de ordonnantie vastgestelde minimumbedrag, terwijl die persoon de toepassing van artikel 85 van het Strafwetboek zou kunnen genieten indien hij voor hetzelfde misdrijf voor de correctionele rechtbank zou verschijnen ».
Il n'est pas raisonnablement justifié de ne pas permettre à la personne qui se voit infliger une telle sanction de bénéficier de la mesure qui permettrait à l'administration de prendre en compte des circonstances atténuantes pouvant l'amener à réduire le montant de l'amende en dessous du minimum fixé par l'ordonnance, alors que cette personne pourrait bénéficier de l'application de l'article 85 du Code pénal si elle comparaissait devant le tribunal correctionnel pour la même infraction ».

« Is het immers, uit het oogpunt van deze rechtspraak, aanvaardbaar dat de beschuldigde die besluit om niet te verschijnen voor een assisenhof, automatisch bij verstek wordt gevonnist, zelfs indien hij vertegenwoordigd wordt door een op de terechtzitting aanwezige advocaat, terwijl een beklaagde die zou besluiten niet persoonlijk te verschijnen voor de correctionele rechtbank, maar door zijn advocaat zal worden vertegenwoordigd, niet bij verstek zal worden gevonnist en een vonnis op tegenspraak zal krijgen ?
« Est-il, en effet, admissible au regard de cette jurisprudence que l'accusé qui décide de ne pas comparaître devant une cour d'assises soit automatiquement jugé par défaut, même s'il est représenté par un avocat présent à l'audience, alors que le prévenu qui déciderait de ne pas comparaître en personne devant le tribunal correctionnel mais qui serait représenté par son avocat, ne serait pas jugé par défaut et bénéficierait d'un jugement contradictoire ?

Het is evenwel niet redelijkerwijs verantwoord om de persoon aan wie een dergelijke sanctie wordt opgelegd, de maatregel te ontzeggen die het bestuur in staat zou stellen rekening te houden met de verzachtende omstandigheden, waardoor het bedrag van de geldboete kan worden verminderd tot onder het bij de ordonnantie vastgestelde minimumbedrag, terwijl die persoon de toepassing van artikel 85 van het Strafwetboek zou kunnen genieten indien hij voor hetzelfde misdrijf voor de correctionele rechtbank zou verschijnen.
Il n'est pas raisonnablement justifié de ne pas permettre à la personne qui se voit infliger une telle sanction de bénéficier de la mesure qui permettrait à l'administration de prendre en compte des circonstances atténuantes pouvant l'amener à réduire le montant de l'amende en dessous du minimum fixé par l'ordonnance, alors que cette personne pourrait bénéficier de l'application de l'article 85 du Code pénal si elle comparaissait devant le tribunal correctionnel pour la même infraction.

1. « Schendt artikel 37quinquies, § 4, van het Strafwetboek (ingevoegd door de wet van 17 april 2002), geïnterpreteerd in die zin dat [.] de persoon die veroordeeld werd tot een werkstraf (gekoppeld aan een door de rechter voorziene vervangende straf die van toepassing kan worden verklaard ingeval de werkstraf niet wordt uitgevoerd) en deze werkstraf niet uitvoert voor een probatiecommissie moet komen met een adviserende functie die adviseert met het oog op de toepassing van de vervangende straf en haar beslissing, naar gelang het geval, beknopt of omstandig moet motiveren en waardoor het openbaar ministerie over een volledige beoordelings- en beslissingsbevoegdheid beschikt omtrent de al dan niet uitvoering van de vervangende straf, terwijl de op probatie gestelde veroordeelde op basis van een verslag tot herroeping van de probatiecommissie moet verschijnen voor de rechtbank van eerste aanleg middels dagvaarding van het openbaar ministerie en hierdoor alle rechtsmiddelen uit het Wetboek van Strafvordering kan inzetten (artikelen 13, § § 3 en 4, en artikel 14, § 2, van de wet van 29 juni 1964), de artikelen 10 en 11 van de Grondwet ?
1. « Interprété en ce sens que la personne qui a été condamnée à une peine de travail (liée à une peine de substitution prévue par le juge, qui peut être déclarée applicable si la peine de travail n'est pas exécutée) et n'exécute pas cette peine de travail doit comparaître devant une commission de probation qui a une fonction consultative, rend des avis en vue de l'application de la peine de substitution et doit motiver sa décision, selon le cas, de manière succincte ou circonstanciée, ce qui a pour effet que le ministère public dispose d'un plein pouvoir d'appréciation et de décision concernant l'(in)exécution de la peine de substitution, alors que le condamné probationnaire, sur la base d'un rapport de la commission de probation tendant à la révocation, doit comparaître devant le tribunal de première instance sur citation du ministère public et peut de ce fait utiliser toutes les voies de recours du Code d'instruction criminelle (article 13, §§ 3 et 4, et article 14, § 2, de la loi du 29 juin 1964), l'article 37quinquies, § 4, du Code pénal (inséré par la loi du 17 avril 2002) viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution ?

« Schenden de artikelen 5 en 7, eerste en tweede lid, van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of in samenhang met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het voormelde Verdrag, in zoverre zij een verschil in behandeling in het leven roepen tussen, enerzijds, de houders van een eigendomsrecht, eisers of verweerders in rechte, in het geval van een urgentieprocedure ingeleid voor de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg en, anderzijds, de onteigenden, houders van een eigendomsrecht, die tegen een onteigening alle middelen die zij wensen aan te voeren moeten tegenwerpen binnen de termijn waarin is voorzien tussen de dag waarop zij gedagvaard zijn om te verschijnen op de in het geding zijnde plaats en de dag van verschijning, die de uiterste datum is waarin is voorzien om hun argumenten uiteen te zetten op straffe van verval, en in zoverre de vrederechter die uitspraak dient te doen in de onteigeningsprocedure wegens dringende noodzakelijkheid, gehouden is een vonnis te wijzen over het geheel binnen een termijn van 48 uren volgend op de dag van de verschijning van de betrokken partijen, terwijl die termijn de kantonmagistraat niet zou toestaan de hem voorgelegde vragen op passende en uitvoerige wijze te bestuderen en een daarop volgende beslissing te nemen ?
« Les articles 5 et 7, alinéas 1 et 2, de la loi du 26 juillet 1962 relative à la procédure d'extrême urgence en matière d'expropriation pour cause d'utilité publique violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec les articles 6 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme et l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention précitée, en ce qu'ils créent une différence de traitement entre, d'une part, les titulaires de droit de propriété, demandeurs ou défendeurs en justice, dans le cas d'une procédure d'urgence initiée devant le président du tribunal de première instance et, d'autre part, les expropriés, titulaires d'un droit de propriété appelés à opposer tous les moyens qu'ils souhaitent invoquer contre une expropriation dans le délai prévu entre le jour de leur citation à comparaître sur les lieux en litige et le jour de la comparution, date ultime prévue pour exposer leur argument sous peine de déchéance, et en ce que le juge de paix appelé à statuer dans la procédure d'expropriation d'extrême urgence est tenu de rendre un jugement sur le tout dans un délai de quarante-huit heures suivant le jour de la comparution des parties intéressées, alors même que ce délai ne permettrait pas au magistrat cantonal une étude adéquate et circonstanciée des questions qui lui sont soumises et une décision subséquente ?