Dit artikel beperkt de bevoegdheid van de verzoekende Staat die, zodra hij zijn verzoek om tenuitvoerlegging heeft gedaan, over het algemeen het recht verliest de sanctie ten uitvoer te leggen. In het artikel is eveneens een uitzondering op dit beginsel omschreven, alsook de gevallen bepaald waarin de verzoekende Staat het recht tot tenuitvoerlegging herkrijgt.
Cet article limite la compétence de l'État requérant, qui, dès qu'il a présenté sa demande d'exécution, perd en règle générale son droit de mettre à exécution la sanction; il précise également une exception à ce principe ainsi que les cas où l'État requérant reprend son droit d'exécution.