Traduction de «raad van state trouwens reeds geoordeeld » (Néerlandais → Français) :

Overwegende dat de Raad van State trouwens reeds geoordeeld heeft dat een delegatie van bevoegdheid mogelijk is, zelfs wanneer er geen uitdrukkelijke machtiging is, omdat de gedelegeerde bevoegdheid niet het voorwerp uitmaakt van een uitdrukkelijke machtiging (met name arrest nr. 163.336 van 10 oktober 2006; arrest nr. 106.816 van 22 mei 2002); dat hij eveneens geoordeeld heeft dat delegaties die betrekking hebben op detailpunten of secundaire of aanvullende maatregelen over het algemeen toegelaten zijn, zelfs wanneer er geen teksten zijn die die delegaties toestaan, en dat, bij gebrek aan een expliciete machtiging om te delegeren, de delegatie gerechtvaardigd moet worden door de omvang van de taken en moet voortvloeien uit de zekere wil van de overheid die deze taken heeft toevertrouwd (arrest nr. 132.947 van 23 juni 2004; zie ook arrest nr. 163.336 van 10 oktober 2006);
Considérant que le Conseil d'Etat a déjà jugé, par ailleurs, qu'une délégation de pouvoir est possible même en l'absence d'autorisation expresse dès lors que le pouvoir délégué ne fait l'objet d'aucune habilitation expresse (notamment, arrêt n° 163.336 du 10 octobre 2006; arrêt n° 106.816 du 22 mai 2002); qu'il a également jugé " que sont cependant généralement admises, même en l'absence de textes qui les autorisent, les délégations qui portent sur des points de détail ou qui concernent des mesures secondaires ou complémentaires; qu'à défaut d'habilitation explicite à déléguer, la délégation doit être justifiée par l'ampleur des tâches et découler de la volonté certaine de l'autorité qui a confié ces tâches" (arrêt n° 132.947 du 23 juin 2004; voir aussi l'arrêt n° 163.336 du 10 octobre 2006);

(11) Deze bepaling werd ingevoegd naar aanleiding van een arrest van de Raad van State waarin werd geoordeeld dat de Koning niet zonder een wettelijke machtiging overeenkomstig artikel 23 van het verdrag van 1971 stringentere of strengere maatregelen van toezicht kan treffen dan die waarin dat verdrag voorziet (RvS 6 oktober 2009, nr. 196.675, nv Farmaceutische Laboratoria Trenker).
(11) Cette disposition a été insérée à la suite d'un arrêt du Conseil d'Etat qui avait jugé que sans une habilitation législative conforme à l'article 23 de la convention de 1971, le Roi ne pouvait pas adopter des mesures de contrôle plus sévères ou plus strictes que celles prévues par cette convention (C.E., 6 octobre 2009, n° 196.675, S.A. Laboratoires pharmaceutiques Trenker).

2. In het derde lid behoort niet verwezen te worden naar artikel 2 van de wet van 26 april 2017 `houdende de regeling van de oprichting van een Begrotingsfonds voor de juridische tweedelijnsbijstand voor wat de Raad van State en de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen betreft', waarbij artikel 4, § 4, ingevoegd is in de wet van 19 maart 2017 'tot oprichting van een Begrotingsfonds voor de juridische tweedelijnsbijstand', waarnaar reeds verwezen wordt in het tweede lid.
2. A l'alinéa 3, l'article 2 de la loi du 26 avril 2017 `réglant l'institution d'un fonds budgétaire relatif à l'aide juridique de deuxième ligne en ce qui concerne le Conseil d'Etat et le Conseil du Contentieux des Etrangers', qui a inséré l'article 4, § 4, dans la loi du 19 mars 2017 `instituant un fonds budgétaire relatif à l'aide juridique de deuxième ligne', visé déjà à l'alinéa 2, ne doit pas être mentionné.

3. Een vorige versie van het voorliggende ontwerp van koninklijk besluit heeft reeds het voorwerp uitgemaakt van een adviesaanvraag waarover de Raad van State, afdeling Wetgeving, op 31 augustus 2017, advies 62.028/1/V heeft verleend (1) De Raad van State verleent, behoudens in geval van wijziging van de juridische context, in de regel geen nieuw advies over bepalingen die reeds eerder zijn onderzocht of die zijn gewijzigd ten gevolge van in eerdere adviezen gemaakte opmerkingen.
3. Une version précédente du projet d'arrêté royal à l'examen a déjà fait l'objet d'une demande d'avis, version sur laquelle le Conseil d'Etat, section de législation, a donné le 31 août 2017 l'avis 62.028/1/V (1). Sauf en cas de modification du contexte juridique, le Conseil d'Etat ne donne en principe pas de nouvel avis sur des dispositions qui ont déjà été examinées précédemment ou qui ont été modifiées à la suite d'observations formulées dans des avis précédents.

- benadrukt dat de Raad van State in zijn arrest nr 237.528 van 1 maart 2017 naar aanleiding van de volledige vernietiging van de wijziging van het vierde lid van voorschrift 18 zoals ingevoerd door artikel 10-1 van het besluit van 2 mei 2013 vermeldt dat ook al was deze wijziging niet voorzien in het besluit van de Regering van 20 januari 2011 ze daarentegen wel vermeld staat in het besluit van 29 mei 2012 waarmee het ontwerp van gedeeltelijke wijziging van het GBP werd goedgekeurd en dat aan een openbaar onderzoek is onderworpen; dat uit deze considerans mag worden afgeleid dat de Raad van State in het arrest niet heeft geoordeeld dat wezenlijke formaliteiten zijn overtreden of dat de Regering haar bevoegdheid te buiten is gegaan om de wijziging van het voorschrift door te voeren in de voorliggende relevante vormcontext ;
- souligne que dans son arrêt n° 237.528, du 1 mars 2017, le Conseil d'Etat, tout en annulant globalement la modification de l'alinéa 4 de la prescription 18 telle qu'introduite par l'article 10-1 de l'arrêté du 2 mai 2013, précise que si cette modification n'était pas prévue dans l'arrêté du Gouvernement du 20 janvier 2011, « elle était en revanche mentionnée dans l'arrêté du 29 mai 2012 adoptant le projet de modification partielle du PRAS, qui a été soumis à l'enquête publique »; qu'on peut déduire de ce considérant que le Conseil d'Etat n'a pas estimé, dans cet arrêt, qu'il existerait une violation des formalités substantielles ou un vice de compétence dans le chef du Gouvernement en vue de procéder à la modification de cette prescription dans le contexte procédural pertinent en l'espèce;

- benadrukt dat de Raad van State in zijn arrest nr 237.528 van 1 maart 2017 naar aanleiding van de volledige vernietiging van de wijziging van het vierde lid van voorschrift 18 zoals ingevoerd door artikel 10-1 van het besluit van 2 mei 2013 vermeldt dat ook al was deze wijziging niet voorzien in het besluit van de Regering van 20 januari 2011 ze daarentegen wel vermeld staat in het besluit van 29 mei 2012 waarmee het ontwerp van gedeeltelijke wijziging van het GBP werd goedgekeurd en dat aan een openbaar onderzoek is onderworpen; dat uit deze considerans mag worden afgeleid dat de Raad van State in het arrest niet heeft geoordeeld dat wezenlijke formaliteiten zijn overtreden of dat de Regering haar bevoegdheid te buiten is gegaan om de wijziging van het voorschrift door te voeren in de voorliggende relevante vormcontext;
- souligne que dans son arrêt n° 237.528, du 1 mars 2017, le Conseil d'Etat, tout en annulant globalement la modification de l'alinéa 4 de la prescription 18 telle qu'introduite par l'article 10-1 de l'arrêté du 2 mai 2013, précise que si cette modification n'était pas prévue dans l'arrêté du Gouvernement du 20 janvier 2011, « elle était en revanche mentionnée dans l'arrêté du 29 mai 2012 adoptant le projet de modification partielle du PRAS, qui a été soumis à l'enquête publique »; qu'on peut déduire de ce considérant que le Conseil d'Etat n'a pas estimé, dans cet arrêt, qu'il existerait une violation des formalités substantielles ou un vice de compétence dans le chef du Gouvernement en vue de procéder à la modification de cette prescription dans le contexte procédural pertinent en l'espèce;

De Raad van State heeft vooreerst geoordeeld dat de omstandigheden die in de brief met de adviesaanvraag en in de aanhef van het ontwerp worden vermeld geen bijzondere redenen zijn die het spoedeisende karakter van de adviesaanvraag kunnen staven in de zin van artikel 84, § 1, eerste lid, 2°, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State.
Le Conseil d'Etat a d'abord considéré que les circonstances relatées dans la lettre de demande d'avis et dans le préambule du projet ne constituaient pas une motivation spéciale de l'urgence au sens de l'article 84, § 1, alinéa 1, 2°, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat.

De Raad van State heeft ook geoordeeld dat het onvolledige van de aan de gerechtsdeurwaarders gegeven rechtsbescherming niet kan rechtvaardigen dat aan het Hof van Cassatie de bevoegdheid zou worden ontnomen die uitdrukkelijk door de wet aan dat Hof werd opgedragen (Raad van State, nrs. 17.555 tot 17.558 van 2 april 1976).
Le Conseil d'Etat a également considéré que le caractère incomplet de la protection juridictionnelle accordée aux huissiers de justice ne pouvait justifier que la compétence que la loi attribue formellement à la Cour de cassation soit enlevée à celle-ci (Conseil d'Etat, n 17.555 à 17.558 du 2 avril 1976).

De afdeling wetgeving van de Raad van State heeft reeds herhaaldelijk als volgt geoordeeld (1) :
Ainsi que la section de législation du Conseil d'Etat l'a estimé à plusieurs reprises (1) :

Het debat beslecht in B.4, tweede alinea, van het arrest nr. 3/96 (naar luid waarvan uit de bewoordingen van de door de Raad van State gestelde prejudiciële vragen alsook de motieven ervan blijkt dat artikel 61 van de wet van 21 december 1990 door de verwijzende rechter zo wordt geïnterpreteerd dat het de verwijzing naar artikel 25, § 2, van de wet van 13 juli 1976 insluit en naar luid waarvan noch de bewoordingen van het voormelde artikel 61, noch de parlementaire voorbereiding van die bepaling het mogelijk maken de verwijzing naar de wet van 13 juli 1976 in artikel 61 van de wet van 21 december 1990 zo te interpreteren dat zij dit artikel 25, § 2, niet insluit) is immers niet afgerond, vermits de Raad van State van mening is dat artikel 25, § 2, inderdaad is afgeschaft voor sommige officieren uit het tijdelijk kader; in een verslag over een ander beroep tot vernietiging - dat nadien door de Raad van State onontvankelijk is geoordeeld - was de auditeur van mening dat geen enkele overgangsbepaling voorziet in het behoud van de toepassing van die bepaling.
Le débat tranché par le B.4, alinéa 2, de l'arrêt n° 3/96 (selon lequel les termes des questions préjudicielles posées par le Conseil d'Etat ainsi que leurs motifs établissent que l'article 61 de la loi du 21 décembre 1990 est interprété par le juge a quo comme incluant la référence à l'article 25, § 2, de la loi du 13 juillet 1976 et selon lequel ni les termes de l'article 61 précité, ni les travaux préparatoires de cette disposition ne permettent d'interpréter la référence à la loi du 13 juillet 1976, faite par l'article 61 de la loi du 21 décembre 1990, comme n'incluant pas cet article 25, § 2) n'est en effet pas clos, le Conseil d'Etat estimant que l'article 25, § 2, a été effectivement abrogé pour certains officiers issus du cadre temporaire; dans un rapport portant sur un autre recours en annulation - jugé ensuite irrecevable par le Conseil d'Etat - l'auditeur a considéré qu'aucune disposition transitoire ne prévoit le maintien de l'application de cette disposition.