Traduction de «protocols in frankrijk » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Protocol betreffende Frankrijk
Protocole sur la France

Aanvullend Protocol bij de Overeenkomst tussen Frankrijk, de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en de Internationale Organisatie voor Atoomenergie inzake de toepassing van veiligheidscontrole in Frankrijk
Protocole additionnel à l'accord entre la France, la Communauté européenne de l'énergie atomique, et l'Agence internationale de l'énergie atomique relatif à l'application de garanties en France

Overzees(e) departement en regio van Frankrijk [ Frankrijk Département d'Outre-Mer | Frankrijk DOM ]
département et région d’outre-mer (France) [ départements français d'outre-mer | DOM français | DOM-ROM | région française d'outre-mer | ROM français ]

Protocol betreffende enkele bepalingen van belang voor Frankrijk
Protocole relatif à certaines dispositions intéressant la France

overzeese gemeenschap van Frankrijk [ Frankrijk LGO | LGO Frankrijk | overzeese gebieden van de Franse Republiek | territoriale gemeenschappen van de Franse Republiek ]
collectivité d’outre-mer (France) [ collectivités de la République française | collectivités françaises d'outre-mer | COM françaises | pays et territoires français d'outre-mer | PTOM (France) | PTOM français | territoires d'outre-mer de la République française ]

Centre-Val de Loire [ Centre (Frankrijk) ]
Centre-Val de Loire [ région du Centre ]

Frankrijk
France

eilanden van Frankrijk
îles de France

protocol van akkoord
protocole d'accord

aanvullend protocol
protocole additionnel

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

25) In het Protocol betreffende Frankrijk wordt « .in zijn overzeese gebieden ..». vervangen door « .in Nieuw-Caledonië, Frans-Polynesië en Wallis en Futuna ..».
25) Dans le protocole sur la France, les mots « .dans ses territoires d'outre-mer ..». sont remplacés par « .en Nouvelle-Calédonie, en Polynésie française et à Wallis-et-Futuna ..».

De minister corrigeert dat dergelijke protocols in Frankrijk inderdaad gangbaar zijn maar dat ze niet voorzien zijn bij wet.
Le ministre répond que si de tels protocoles sont en effet courants en France, ils ne sont pas prévus par la loi.

Wanneer een dergelijke verbeurdverklaring van een goed waarvan op onwettige wijze gebruik is gemaakt, tot doel heeft te vermijden dat dat goed wordt gebruikt om andere misdrijven te plegen ten nadele van de gemeenschap, valt zij onder het toezicht op het gebruik van eigendom in overeenstemming met het algemeen belang in de zin van de tweede alinea van artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (EHRM, 26 februari 2009, Grifhorst t. Frankrijk, § 85; beslissing, 12 mei 2009, Tas t. België).
Lorsqu'une telle confiscation frappant un bien qui a fait l'objet d'un usage illégal, a pour but d'éviter que ce bien soit utilisé pour commettre d'autres infractions au préjudice de la collectivité, elle relève de la réglementation de l'usage des biens conformément à l'intérêt général au sens du deuxième alinéa de l'article 1 du Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme (CEDH, 26 février 2009, Grifhorst c. France, § 85; décision, 12 mai 2009, Tas c. Belgique).

Evenzo, « wanneer een maatregel inzake de regeling van het gebruik van de goederen in het geding is, is de niet-vergoeding één van de factoren waarmee rekening moet worden gehouden om te bepalen of een billijk evenwicht in acht is genomen, maar zij zou op zich geen schending van artikel 1 van het Eerste Protocol kunnen inhouden » (zie, met name, EHRM, grote kamer, 29 maart 2010, Depalle t. Frankrijk, § 91; 26 april 2011, Antunes Rodrigues t. Portugal, § 32).
De même, « lorsqu'une mesure de réglementation de l'usage des biens est en cause, l'absence d'indemnisation est l'un des facteurs à prendre en compte pour établir si un juste équilibre a été respecté, mais elle ne saurait, à elle seule, être constitutive d'une violation de l'article 1 du Protocole n° 1 » (voir notamment CEDH, grande chambre, 29 mars 2010, Depalle c. France, § 91; 26 avril 2011, Antunes Rodrigues c. Portugal, § 32).

Evenzo, « wanneer een maatregel inzake de regeling van het gebruik van de goederen in het geding is, is de niet-vergoeding een van de factoren waarmee rekening moet worden gehouden om te bepalen of een billijk evenwicht in acht is genomen, maar zij zou op zich geen schending van artikel 1 van het Eerste Protocol kunnen inhouden » (zie, met name, EHRM, grote kamer, 29 maart 2010, Depalle t. Frankrijk, § 91; 26 april 2011, Antunes Rodrigues t. Portugal, § 32).
De même, « lorsqu'une mesure de réglementation de l'usage des biens est en cause, l'absence d'indemnisation est l'un des facteurs à prendre en compte pour établir si un juste équilibre a été respecté, mais elle ne saurait, à elle seule, être constitutive d'une violation de l'article 1 du Protocole n° 1 » (voir notamment CEDH, grande chambre, 29 mars 2010, Depalle c. France, § 91; 26 avril 2011, Antunes Rodrigues c. Portugal, § 32).

In tegenstelling tot andere landen (zoals Frankrijk, Nederland, Groot-Brittannië, Polen, Oostenrijk, Ierland, ...) bestaat er in het noorden noch in het zuiden van ons land een uniek protocol.
Contrairement à d'autres pays (par exemple : la France, les Pays-Bas, la Grande-Bretagne, la Pologne, l'Autriche, l'Irlande, ...), il n'existe pas de protocole unique au nord comme au sud de notre pays.

In tegenstelling tot wat het geachte parlementslid afleidt uit het rapport waarnaar hij in zijn vraag verwijst, heeft Frankrijk de protocollen van 12 februari 2004 [nog niet geratificeerd] (meer precies, het Protocol tot wijziging van de Conventie van Parijs van 29 juli 1960 inzake wettelijke aansprakelijkheid op het gebied van de kernenergie, als gewijzigd bij het Aanvullend Protocol van 28 januari 1964 en bij het Protocol van 16 november 1982, gedaan te Parijs op 12 februari 2004 en het Protocol tot wijziging van de Conventie van Brussel van 31 januari 1963 aanvullend aan de Conventie van Parijs van 29 juli 1960 inzake de wettelijke aansprakelijkheid, gewijzigd door het Aanvullend Protocol van 28 januari 1984 et door het Protocol van 16 november 1982, gedaan te Parijs op 12 februari 2004).
Contrairement à ce qu'infère l'honorable membre du rapport cité dans sa question, la France n'a pas encore ratifié les protocoles du 12 février 2004 (plus précisément, le Protocole amendant la Convention de Paris du 29 juillet 1960 sur la responsabilité civile dans le domaine de l'énergie nucléaire, amendée par le protocole additionnel du 28 janvier 1964, par le protocole du 16 novembre 1982, fait à Paris le 12 février 2004 et le Protocole amendant la Convention de Bruxelles du 31 janvier 1963, complémentaire à la convention de Paris du 29 juillet 1960 sur la responsabilité civile dans le domaine de l'énergie nucléaire, amendée par le protocole additionnel du 28 janvier 1964 et par le protocole du 16 novembre 1982, fait à Paris le 12 février 2004).

Dit Akkoord heeft ten doel het juridisch kader af te bakenen voor de grensoverschrijdende samenwerking tussen de territoriale gemeenschappen en de lokale openbare lichamen van de Overeenkomstsluitende Partijen in het licht van soortgelijke door Frankrijk dan wel door België met de buurlanden gesloten overeenkomsten, zoals bijvoorbeeld het te Rome op 26 november 1993 tussen de Franse en de Italiaanse regering gesloten Akkoord, het door Spanje en Frankrijk op 10 maart 1995 ondertekende Verdrag van Bayonne inzake grensoverschrijdende samenwerking tussen territoriale gemeenschappen en het Akkoord van Karlsruhe inzake grensoverschrijdende samenwerking tussen territoriale gemeenschappen en lokale openbare lichamen dat op 23 januari 1996 door Frankrijk met onderscheidenlijk Duitsland, Luxemburg en Zwitserland werd aangegaan alsmede de Benelux-Overeenkomst inzake grensoverschrijdende samenwerking tussen territoriale samenwerkingsverbanden of autoriteiten van 12 september 1986 en het Aanvullend Protocol van 22 september 1998.
Le présent Accord a pour objet de préciser le cadre juridique de la coopération transfrontalière entre les collectivités territoriales et les organismes publics locaux des Parties contractantes, ceci à la lumière d'accords similaires conclus tantôt par la France, tantôt par la Belgique avec les pays voisins. Parmi ces accords, on peut citer par exemple, l'Accord fait à Rome le 26 novembre 1993 entre les gouvernements français et italien concernant la coopération transfrontalière; le Traité de Bayonne, signé le 10 mars 1995 par l'Espagne et la France relativement à la coopération transfrontalière entre collectivités territoriales et l'Accord de Karlsruhe sur la coopération transfrontalière entre collectivités territoriales et organismes publics locaux, conclu par la France le 23 janvier 1996 avec respectivement l'Allemagne, le Luxembourg et la Suisse; de même que la Convention Benelux du 12 septembre 1986 concernant la coopération transfrontalière entre collectivités ou autorités territoriales et son Protocole du 22 septembre 1998.