Het traditionele politiemodel wordt inderdaad gekenmerkt door een reactieve houding (de politie reageert pas op de incidenten nadat ze zich hebben voorgedaan); een symptoombenadering (de politie pakt de veiligheidsproblemen aan zoals aparte symptomen en richt zich niet op de achterliggende oorzaken van de onveiligheid); de wetstoepassing (de naleving van de wet wordt door de politie beschouwd als een doel op zich en niet als een middel om de veiligheid en de leefbaarheid te bevorderen); de geïsoleerde positie van de politie (is niet geïntegreerd in de samenleving en staat ver van de bevolking).
Le modèle policier traditionnel se caractérise en effet par un comportement réactif (la police réagit aux incidents après qu'ils soient survenus); une approche symptomatique (la police attaque les problèmes de sécurité comme symptomes isolés et ne vise pas les causes sous-jacentes de l'insécurité); le légalisme (le respect de la loi est considéré par la police comme un but en soi et non comme un moyen de promouvoir la sécurité et la qualité de vie) l'isolement de la police (elle n'est pas intégrée à la société mais se trouve éloignée de la population).