Vertaling van "persoon die geen nederlands kent " (Nederlands → Frans) :

Het departement kent, na aanvraag van de zelfstandige, een VOP toe aan de zelfstandige in hoofdberoep of de zelfstandige in bijberoep, bepaald in het voormelde koninklijk besluit, die vanaf de inwerkingtreding van dit besluit een persoon met een arbeidshandicap wordt en recht heeft op bijzondere tewerkstellingsondersteunende maatregelen en voorheen geen erkenning had voor een tegemoetkoming om de tewerkstelling onder gewone arbeidsvoorwaarden te bevorderen vanwege het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap of een van zijn rechtsvoorgangers.
Le département octroie, après demande de l'indépendant, une VOP à l'indépendant à titre principal ou à l'indépendant à titre accessoire défini dans l'arrêté royal précité qui, après l'entrée en vigueur du présent arrêté, devient une personne avec un handicap à l'emploi et a droit aux mesures particulières de soutien à l'emploi et qui, auparavant, n'était pas reconnue pour l'octroi d'une intervention visant à favoriser l'occupation dans des conditions de travail normales par la Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (Agence flamande pour les Personnes handicapées) ou l'un de ses prédécesseurs.

De regionale prioriteitencommissie kent op basis van haar inschatting van de grootte van de ondersteuningskloof een van navolgende categorieën toe voor de grootte van de ondersteuningskloof : 1° categorie 1 : de persoon met een handicap krijgt geen ondersteuning van reguliere diensten, mantelzorgers of familie, vrienden en informele contacten, maar heeft duidelijk nood aan ondersteuning; 2° categorie 2 : de persoon met een handicap krijgt ondersteuning van reguliere diensten of mantelzorgers, maar die volstaat niet meer om tegemoet te komen aan de noden van de persoon op verschillende levensdomeinen, door de intensiteit of complexiteit van de noden én de afwezigheid of overbelasting van mantelzorgers; 3° categorie 3 : a) de huidige ondersteuning komt vrij goed tegemoet aan de ondersteuningsnoden van de persoon.
Sur la base de son appréciation de la profondeur du fossé entre le soutien requis et le soutien reçu, la commission régionale des priorités désigne une des catégories suivantes à la profondeur du fossé entre le soutien requis et le soutien reçu : 1° catégorie 1 : la personne handicapée ne reçoit aucun soutien de la part des services réguliers, de la part d'un aidant proche ou de la famille, de ses amis et des contacts informels, mais a clairement besoin de soutien ; 2° catégorie 2 : la personne handicapée bénéficie d'un soutien de la part des services réguliers ou des aidants proches, mais ce soutien ne suffit pas pour combler les besoins de la personne dans divers domaines de la vie tant à cause de l'intensité ou la complexité des besoins qu'à cause de l'absence ou de la surcharge des aidants proches ; 3° catégorie 3 : a) le soutien actuel est relativement en adéquation avec les besoins de la personne.

2. De dienst Communicatie van de FOD Sociale Zekerheid kent de volgende personeelsbezetting op 1 februari 2016: - Totaal aantal medewerkers: 12 - Aantal in FTE : 11,6 (1 persoon werkt 4/5e) - Niveau: 6,6 niveau A - 3 niveau B - 2 niveau C De dienst Communicatie van de FOD maakt in de uitvoering van haar taken geen opdeling in interne en externe communicatie maar eerder naar de aard van de taken (organisatie van events, projectleiding, communicatieplanning, copywriting, en zo meer).
2. Au 1er février 2016, l'effectif du personnel du Service Communication du SPF Sécurité sociale est le suivant: - Nombre total de collaborateurs: 12 - Nombre d'ETP: 11,6 (1 personne travaille à raison d'une occupation à 4/5èmes) - Niveau: 6,6 niveaux A - 3 niveaux B - 2 niveaux C. Dans le cadre de l'exécution de ses tâches, le Service Communication du SPF ne fait pas de distinction entre communication interne et communication externe, mais les tâches sont différenciées en fonction de leur nature (organisation d'événements, direction de projets, planification de la communication, copywriting, etc.).

Artikel 27 Verergering van een beroepsziekte Wanneer, bij verergering van een beroepsziekte, de verzekerde persoon die schadeloosstelling voor een beroepsziekte geniet of genoten heeft krachtens de wetgeving van een van de overeenkomstsluitende Staten, voor een gelijkaardige beroepsziekte rechten op prestaties doet gelden krachtens de wetgeving van de andere overeenkomstsluitende Staat, zijn de volgende regels van toepassing : a) indien de persoon op het grondgebied van laatstgenoemde Staat geen beroep heeft uitgeoefend waardoor de beroepsziekte kon veroorzaakt worden of verergeren, is het bevoegde orgaan van de eerste Staat ertoe gehouden de last van de prestaties op zich te nemen, rekening houdend met de verergering, overeenkomstig de bepalingen van de wetgeving die het toepast; b) indien de persoon op het grondgebied van laatstgenoemde Staat dergelijk beroep heeft uitgeoefend, is het bevoegde orgaan van de eerste Staat ertoe gehouden de last van de prestaties op zich te nemen, zonder rekening te houden met de verergering, overeenkomstig de bepalingen van de wetgeving die het toepast; het bevoegde orgaan van de tweede Staat kent de persoon een supplement toe, waarvan het bedrag wordt vastgesteld overeenkomstig de wetgeving van deze Staat en dat gelijk is aan het verschil tussen het bedrag van de na de verergering verschuldigde prestatie en het bedrag van de prestatie die vóór de verergering verschuldigd zou zijn geweest.
Article 27 Aggravation de la maladie professionnelle Lorsque, en cas d'aggravation d'une maladie professionnelle, la personne assurée qui bénéficie ou a bénéficié d'une réparation pour une maladie professionnelle en vertu de la législation de l'un des Etats contractants fait valoir, pour une maladie professionnelle de même nature, des droits à des prestations en vertu de la législation de l'autre Etat contractant, les règles suivantes sont applicables : a) si la personne concernée n'a pas exercé sur le territoire de ce dernier Etat un emploi susceptible de provoquer la maladie professionnelle ou de l'aggraver, l'organisme compétent du premier Etat est tenu d'assumer la charge des prestations, compte tenu de l'aggravation, selon les dispositions de la législation qu'il applique; b) si la personne concernée a exercé sur le territoire de ce dernier Etat un tel emploi, l'organisme compétent du premier Etat est tenu d'assumer la charge des prestations, compte non tenu de l'aggravation, selon les dispositions de la législation qu'il applique; l'organisme compétent du second Etat accorde à la personne un supplément dont le montant est déterminé selon la législation de cet Etat et qui est égal à la différence entre le montant de la prestation due après l'aggravation et le montant de la prestation qui aurait été due avant l'aggravation.

Artikel 14 Verergering van de beroepsziekte Wanneer, bij verergering van een beroepsziekte, de verzekerde die een prestatie voor een beroepsziekte geniet of genoten heeft krachtens de wetgeving van een van de overeenkomstsluitende Staten, voor een gelijkaardige beroepsziekte rechten op prestaties doet gelden krachtens de wetgeving van de andere overeenkomstsluitende Staat, zijn de volgende regels van toepassing : a) indien de persoon op het grondgebied van deze andere Staat geen beroep heeft uitgeoefend waardoor de beroepsziekte kon worden veroorzaakt of kon verergeren, is het bevoegd orgaan van de eerste Staat ertoe gehouden de last van de prestaties op zich te nemen, rekening houdend met de verergering, overeenkomstig de wetgeving die het toepast; b) indien de persoon op het grondgebied van deze andere Staat dergelijk beroep heeft uitgeoefend, is het bevoegde orgaan van de eerste Staat ertoe gehouden de last van de prestaties op zich te nemen, zonder rekening te houden met de verergering, overeenkomstig de wetgeving die het toepast; het bevoegde orgaan van de tweede overeenkomstsluitende Staat kent de persoon een prestatie toe, waarvan het bedrag wordt vastgesteld overeenkomstig de wetgeving van deze Staat en dat gelijk is aan het verschil tussen het bedrag van de na de verergering verschuldigde prestatie en het bedrag van de prestatie die vóór de verergering verschuldigd zou zijn geweest.
Article 14 Aggravation de la maladie professionnelle Lorsque, en cas d'aggravation d'une maladie professionnelle, la personne assurée qui bénéficie ou qui a bénéficié d'une prestation pour une maladie professionnelle en vertu de la législation de l'un des Etats contractants fait valoir, pour une maladie professionnelle de même nature, des droits à prestations en vertu de la législation de l'autre Etat contractant, les règles suivantes sont applicables : a) si la personne n'a pas exercé sur le territoire de cet autre Etat contractant un emploi susceptible de provoquer la maladie professionnelle ou de l'aggraver, l'organisme compétent du premier Etat contractant est tenu d'assumer la charge des prestations, compte tenu de l'aggravation, selon la législation qu'il applique; b) si la personne a exercé sur le territoire de cet autre Etat contractant un tel emploi, l'organisme compétent du premier Etat contractant est tenu d'assumer la charge des prestations, compte non tenu de l'aggravation, selon la législation qu'il applique; l'organisme compétent du second Etat contractant accorde à la personne une prestation dont le montant est déterminé selon la législation de cet Etat contractant et qui est égal à la différence entre le montant de la prestation due après l'aggravation et le montant de la prestation qui aurait été due avant l'aggravation.

Zo oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens : « Het Hof herinnert eraan dat de positieve verplichtingen die inherent zijn aan een daadwerkelijke eerbiediging van het privé- of gezinsleven de aanneming kunnen impliceren van maatregelen tot eerbiediging van het privéleven tot in de sfeer van onderlinge verhoudingen tussen individuen (X en Y t. Nederland, 26 maart 1985, Serie A, nr. 91, p. 11, § 23, en Botta t. Italië, 24 februari 1998, Recueil 1998-I, p. 422, § 33). In dat opzicht is het juist dat de notie privéleven naar gelang van de omstandigheden de morele en fysieke integriteit van de persoon kan omvatten, die zich zelf kan uitstrekken tot situaties van vrijheidsberoving. Te dezen klaagt de verzoeker een gebrek aan bescherming door de Staat aan tegen passief roken. In verband met het onderwerp van dat verzoekschrift dient het Hof, naast de vaststelling dat er onder de lidstaten geen eenvormige reactie is ten opzichte van het passief roken, eraan te herinneren dat het niet aan het Hof toekomt de Staten een precieze gedragslijn te doen aannemen in alle sectoren van de maatschappij. Meer in het bijzonder dient te worden opgemerkt dat er geen eenvormigheid is ten opzichte van de wijze waarop wordt omgegaan met het passief roken in penitentiaire centra. Situaties zoals die van de verzoeker, die over een individuele cel beschikt, doen zich voor naast andere situaties waarbij rokende en niet-rokende gevangenen dezelfde cel moeten delen. Bovendien merkt het Hof op dat sommige verdragsluitende Staten de oppervlakte beperkten van de gemeenschappelijke ruimten waar mag worden gerookt. Andere Staten, daarentegen, hebben geen enkele beperking gesteld op het roken in penitentiaire centra. Wat Spanje betreft, is de televisiezaal de enige gemeenschappelijke ruimte waar gevangenen mogen roken. In het licht van de ontstentenis van een gemeenschappelijke visie tussen de lidstaten over het roken en de reglementering van het recht om te roken in penitentiaire centra, en ...
Ainsi, la Cour européenne des droits de l'homme a jugé : « La Cour rappelle que les obligations positives inhérentes à un respect effectif de la vie privée ou familiale peuvent impliquer l'adoption de mesures visant au respect de la vie privée jusque dans les relations des individus entre eux (X et Y c. Pays-Bas, arrêt du 26 mars 1985, Série A n° 91, p. 11, § 23, et Botta c. Italie, arrêt du 24 février 1998, Recueil 1998-I, p. 422, § 33). A cet égard, il est vrai que la notion de vie privée peut, selon les circonstances, englober l'intégrité morale et physique de la personne, qui elle-même peut s'étendre à des situations de privation de liberté. En l'espèce, le requérant se plaint du manque de protection par l'Etat face au tabagisme passif. En relation avec l'objet de cette requête, la Cour, outre le constat d'absence de réaction uniforme face au tabagisme passif parmi les Parties contractantes, se doit de rappeler qu'il ne lui appartient pas d'imposer aux Etats un comportement précis à observer dans chaque secteur de la société. Plus particulièrement, il convient de signaler qu'il n'existe pas d'uniformité vis-à-vis du traitement accordé au tabagisme dans les centres pénitentiaires. En effet, des situations telles que celle du requérant, qui dispose d'une cellule individuelle, coexistent avec d'autres où des prisonniers fumeurs et non-fumeurs sont contraints à partager la même cellule. De plus, la Cour signale que certaines Parties contractantes limitent la surface des parties communes où il est autorisé de fumer. En revanche, d'autres Etats n'ont fixé aucune limitation pour les fumeurs dans les centres pénitentiaires. En ce qui concerne l'Espagne, la salle de télévision est le seul espace commun où les détenus peuvent fumer. A la lumière de l'absence d'une communauté de vues entre les Etats membres concernant le tabagisme et la réglementation du droit à fumer dans les centres pénitentiaires, et compte tenu des circonstances particulières de l'espèce, la Cour concl ...

In Nederland zijn de offshorewerknemers voornamelijk in dienst van één onderneming, die geen collectieve overeenkomst kent. Daarentegen valt een aanzienlijk aantal werknemers in Denemarken en Spanje onder collectieve overeenkomsten, aangezien in deze beide landen een vrij groot aantal werknemers door een collectieve overeenkomst gedekt is (meer dan 80%).
Aux Pays Bas, les travailleurs offshore sont essentiellement employés par une société à laquelle ne s'applique aucune convention collective. Par contre, les conventions collectives existantes au Danemark et en Espagne s'appliquent à une proportion élevée de travailleurs, vu que ces deux pays ont des taux de couverture par convention collective assez élevés (plus de 80%).

Het nationale recht van sommige lidstaten, zoals Nederland, kent geen bevoegdheden die in het licht van artikel 2 als "residueel" bestempeld kunnen worden.
Certains États, comme les Pays-Bas, ne connaissent pas, dans leur ordre juridique interne, de compétence qui puisse être qualifiée de «résiduelle» eu égard à l'article 2 de la convention.

Het is ontoelaatbaar dat een federale dienst wordt geleid door een persoon die geen Nederlands kent.
Il est inacceptable qu'un service fédéral soit dirigé par une personne ne connaissant pas le néerlandais.

Op een ambassade werken meestal één, twee of drie diplomaten en het andere personeel wordt grotendeels ter plaatse in dienst genomen. In kleinere ambassades kan het voorvallen dat een plaatselijk personeelslid dat de telefoon opneemt, toevallig geen Nederlands kent of de telefoon niet spontaan in het Nederlands opneemt.
Dans les ambassades plus petites, il se peut qu'un employé qui répond au téléphone ne connaisse pas le néerlandais ou ne le parle pas spontanément.