Vertaling van "partijen telkens opnieuw " (Nederlands → Frans) :

Op gerichte conferenties en workshops zullen geregeld zowel de activiteiten van de lidstaten als de initiatieven van de Gemeenschap worden toegelicht met het doel telkens opnieuw de rol van alle partijen bij de tenuitvoerlegging van de afzonderlijke maatregelen te omschrijven.
Des conférences et des ateliers spécialisés seront régulièrement organisés afin de présenter les activités des Etats membres et les initiatives communautaires dans un effort permanent de redéfinition des rôles de chacun dans la mise en oeuvre des mesures individuelles.

In 1996 stelde Herman Lauwers, van Volksunie, het cordon rond het Vlaams Blok in vraag want hij kon niet verdragen dat het stemgedrag van de parlementsleden van de andere partijen telkens opnieuw bepaald werd door het stemgedrag van het Vlaams Blok. Dat leidde dikwijls tot compleet absurde situaties.
En 1996, Herman Lauwers de la Volksunie s'attaqua au cordon sanitaire dont on entourait le Vlaams Blok, parce qu'il ne pouvait pas supporter que les parlementaires des autres partis fassent constamment dépendre leur manière de voter de la manière de voter du Vlaams Blok, laquelle attitude ne manqua souvent d'engendrer des situations complètement absurdes.

Men heeft steeds weer de discussie met de burgerlijke partijen die zich op het terrein van het openbaar ministerie begeven, die telkens opnieuw niet alleen argumenteren over de elementen van het misdrijf dat ten laste wordt gelegd, maar bovendien vragen dat er vervolgingen zouden worden ingesteld voor andere misdrijven.
Il y a chaque fois une discussion avec les parties civiles qui s'aventurent sur le terrain du ministère public et qui non seulement argumentent constamment à propos des éléments de l'infraction à charge, mais demandent d'engager des poursuites pour d'autres infractions.

Ook de nationale kopstukken van de partijen zullen er niet rouwig om zijn dat zij niet meer telkens opnieuw moeten opdraven.
De plus, les ténors nationaux des partis ne seront pas fâchés de ne plus devoir se présenter à chaque fois.

Aangezien dezelfde spreker erop wees dat geenszins werd gepreciseerd dat « de regeling enkel geldt bij verzoek van de partijen en niet bij ambtshalve tussenkomst » (ibid.), antwoordde de minister : « [We bevinden] ons [...] in het stadium van de procedure waarin de onderzoeksrechter zijn onderzoek heeft beëindigd. Hij bezorgt het dossier aan het openbaar ministerie opdat het vorderingen kan instellen. Zodra het openbaar ministerie de vorderingen heeft ingesteld, wordt het dossier opnieuw aan de onderzoeksrechter bezorgd om te bepalen wanneer de zaak in de raadkamer behandeld wordt. In dit stadium van de procedure hebben de partijen inzage in het dossier en kunnen zij om bijkomende onderzoekshandelingen verzoeken. In de praktijk misbruiken sommigen de procedure waarbij zij een reeks bijkomende onderzoekshandelingen vragen om de rechtspleging te vertragen. Zij hopen om uiteindelijk voor het vonnisgerecht de overschrijding van de redelijke termijn te kunnen aanvoeren en zo veroordeling te ontlopen. Het wetsontwerp beoogt een beperking van het oneigenlijke verzoek om onderzoekshandelingen dat bij de onderzoeksrechter wordt ingediend om het onderzoek op een onredelijke wijze te vertragen. In de pers verschijnen vaak berichten over gerechtelijke beslissingen waarbij geen veroordeling wordt uitgesproken omdat de redelijke termijn overschreden is. Dankzij voorliggende ontwerpbepaling kan er voor alle procedures, en meer bepaald in fiscale aangelegenheden, werk worden gemaakt van een doeltreffendere rechtsbedeling. Spreekster meent dat de duur van de schorsing niet moet worden beperkt aangezien de partijen in de praktijk de verzoeken om onderzoekshandelingen niet groeperen. Telkens als bepaald wordt wanneer de zaak voor de raadkamer komt, verzoeken de partijen om nieuwe onderzoekshandelingen.
Le même intervenant relevant qu'il n'était nullement précisé que « la réglementation s'applique uniquement en cas de requête des parties et non dans le cadre de l'intervention d'office » (ibid.), la ministre répondit : « l'on est à un stade de la procédure où le juge d'instruction a terminé son instruction. Il communique le dossier au ministère public afin que celui-ci trace ses réquisitions. Lorsque le ministère public a tracé ses réquisitions, il retransmet le dossier au juge d'instruction afin de fixer l'affaire en chambre du conseil. A ce stade de la procédure, les parties ont accès au dossier et peuvent demander des devoirs complémentaires. La pratique montre que certaines personnes abusent de la procédure pour demander une série de devoirs complémentaires dans un but dilatoire. Ces personnes espèrent à terme pouvoir plaider le dépassement du délai raisonnable devant les juridictions de fond et échapper ainsi à toute condamnation. Le projet de loi vise à limiter les demandes abusives de devoirs qui sont formulées devant le juge d'instruction dans le but de prolonger l'instruction de manière non raisonnable. La presse fait souvent écho de décisions judiciaires qui refusent de prononcer des condamnations en raison du dépassement du délai raisonnable. La disposition en projet permettra pour l'ensemble des procédures, et notamment en matière fiscale, d'arriver à une justice plus efficace. L'intervenante pense qu'il ne faut pas limiter l'effet de la suspension dans le temps car, dans la pratique, les parties ne demandent pas les devoirs de manière groupée. Chaque fois que l'affaire est fixée devant la chambre du conseil, elles demandent de nouveaux devoirs.

Bij zijn arrest nr. 29/86 van 18 november 1986 heeft het Hof de criteria « plaats van tewerkstelling van het personeel », « maatschappelijke zetel » en « woonplaats van de werkgever » verworpen aangezien zij « telkens slechts één van de partijen bij de sociale betrekkingen binnen het bedoelde bevoegdheidsgebied, te weten voor het eerste het personeel, en voor de beide andere de werkgever, en niet zoals grondwettelijk vereist, de ' sociale betrekkingen tussen de werkgevers en hun personeel ' zelf » lokaliseren (3.B.4, tweede alinea), waarbij opnieuw wordt beklemtoond dat de exploitatiezetel, met andere woorden « iedere vestiging of centrum van activiteit met enige standvastigheid », het grondwetsconforme criterium is (3.B.4, vierde alinea).
Par son arrêt n° 29/86 du 18 novembre 1986, la Cour a rejeté les critères « lieu d'occupation du personnel », « siège social » et « domicile de l'employeur » parce qu'ils ne situent « chaque fois dans cette aire de compétence qu'une seule des parties aux relations sociales, à savoir, pour le premier le personnel, et pour les deux autres l'employeur, et non, comme le requiert la Constitution, les ` relations sociales entre les employeurs et leur personnel ' elles-mêmes » (3.B.4, 2ème alinéa), soulignant à nouveau que c'est le siège d'exploitation, c'est-à-dire « tout établissement ou centre d'activité revêtant un certain caractère de stabilité », qui est le critère conforme à la Constitution (3.B.4, 4ème alinéa).

Bij alle democratische partijen hoor ik telkens opnieuw dat we een unitair federalisme nodig hebben.
J'entends répéter pratiquement dans tous les partis démocratiques que l'on doit vivre un fédéralisme d'union.