We kunnen dus wel allemaal naar dit Parlement komen en kritiek uiten op de beschamende verschillen in levensverwachting, kindersterftecijfer en overlevingskans voor kankerpatiënten tussen rijke en arme lidstaten, maar de meesten van ons leggen de schuld niet daar waar zij behoort te liggen, namelijk bij het onvermogen van de EU om ervoor te zorgen dat armere leden financiële bijstand krijgen, zodat deze een inhaalslag kunnen maken op het gebied van het niveau van de gezondheidszorg, en er zo een einde aan te maken dat regeringen zich verzetten tegen de mogelijkheid om gezondheid uit de uitsluitende bevoegdheid van de lidstaten te halen.
Aussi, nous pouvons tous venir dénoncer devant ce Parlement les écarts honteux entre l’espérance de vie, le taux de mortalité infantile et le taux de survie du cancer dans les États membres riches et dans ceux qui sont pauvres, mais la plupart d’entre nous oublient d’incriminer le véritable problème, à savoir l’incapacité de l’UE à garantir une assistance financière aux États les plus pauvres pour les aider à rattraper leur retard en termes de niveau de soins de santé et dissuader ainsi leurs gouvernements de s’opposer à la perspective que la santé ne soit plus du seul ressort de la compétence nationale.
