Vertaling van "oplegt stuk kamer " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

doorlopende bus | koude kamer uit één stuk
conteneur | cylindre d'injection

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

De minister blijft ten gronde vasthouden aan de argumentatie die hij zowel in de Kamercommissie voor de Justitie, als in deze commissie ontwikkeld heeft en volgens welke, rekening houdend met het arrest nr. 62/2000 van het Arbitragehof, de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaamse Gewest niet ernstig in hun belangen worden geschaad door de taalkennisvereiste die artikel 10 van de wet van 25 maart 1999 aan de vrederechters en/of plaatsvervangende vrederechters van bepaalde kantons oplegt (Stuk Kamer, nr. 50 371/5, blz. 30-33 en Stuk Senaat, nr. 2-442/1, blz. 19-20).
Le ministre maintient quant au fond l'argumentation qu'il a développée tant en commission de la Justice de la Chambre que devant la présente commission, à savoir que, compte tenu de l'arrêt nº 62/2000 de la Cour d'arbitrage, la connaissance linguistique, imposée par l'article 10 de la loi du 25 mars 1999 aux juges de paix et/ou juges de paix suppléants de certains cantons, ne lèse pas gravement les intérêts de la Communauté flamande et de la Région flamande (doc. Chambre, nº 50 371/5, pp. 30 à 33 et doc. Sénat, nº 2-442/1, pp. 19 à 20).

2. Op 24 november 2004 heeft het Vlaams Parlement in een motie die met 113 stemmen bij 1 onthouding is aangenomen, onderstreept dat « het vermelde wetsontwerp eenzijdig een nieuwe, bijkomende financiële last oplegt aan de gemeenschappen en de gewesten », wat volgens dit parlement « ingaat tegen het basisbeginsel van de financiële autonomie en verantwoordelijkheid van iedere overheid », waaraan het toevoegt dat « het globaal financieel raam van het Vlaams regeerakkoord hierdoor in het gedrang komt » en dat het wetsontwerp aldus bijdraagt tot de ernstige benadeling van de belangen van de Vlaamse Gemeenschap (stuk Vl. Parl., 2004-2005, nr. 137/2 en stuk Kamer, nr. 51-1444/3, blz. 9-10).
2. Le 24 novembre 2004, le Parlement flamand a souligné, dans une motion, adoptée par 113 voix et 1 abstention, que « le projet de loi concerné impos(ait), de façon unilatérale, de nouvelles charges financières .aux communautés et aux régions » — ce qui est contraire, selon lui, « au principe de base de l'autonomie et de la responsabilité financières de toute autorité » —, qu'il mettait en péril « le cadre financier global de l'accord du gouvernement flamand » et qu'il contribuait ainsi à léser « gravement » les intérêts de la Communauté flamande (do c. Vl. Parl., 2004-2005, nº 137/2 et doc. Chambre, nº 51-1444/3, pp. 9-10).

« Met andere woorden, het vastleggen van de wijze van berekening van de vertrekvergoeding — en van de eventuele grenzen van het bedrag ervan — moet geschieden in het remuneratieverslag, in zoverre het gaat om regels die de beursgenoteerde vennootschap zichzelf oplegt bij het sluiten van arbeidsovereenkomsten en beheersovereenkomsten met een uitvoerend bestuurder, een lid van het beheerscomité of een persoon belast met het dagelijks bestuur » (stuk Kamer, nr. 52-2336/001, blz. 105).
« En d'autres termes, la fixation du mode de calcul — et des limites éventuelles fixées à son montant — de l'indemnité de départ devra figurer dans le rapport de rémunération en tant qu'il s'agit de règles que la société cotée s'impose à elle-même dans la négociation des contrats de travail et de gestion qu'elle aura à conclure avec un administrateur exécutif, un membre du comité de gestion ou un délégué à la gestion journalière » (do c. Chambre, nº 52-2336/001, p. 105).

Hoewel art. 2 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 de voorzitter een verplichting oplegt wanneer een gekwalificeerde meerderheid vraagt dat een dergelijk beroep wordt ingesteld, heeft de staatssecretaris voor Institutionele Hervormingen tijdens de parlementaire voorbereiding (Stuk Kamer, nr. 633/4-1988-1989, blz. 23) te kennen gegeven dat de voorzitters bevoegd blijven om te oordelen over de raadzaamheid van het instellen van dergelijk beroep en over het tijdstip waarop het wordt ingesteld.
Bien que l'article 2 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 impose une obligation au président lorsqu'une majorité qualifiée a demandé d'introduire un tel recours, le secrétaire d'Etat aux Réformes institutionnelles a affirmé au cours des travaux préparatoires que les présidents conservent un pouvoir d'appréciation quant à l'opportunité d'introduire un tel recours ou quant au choix du moment de son introduction (Doc. Chambre, n° 633/4 - 1988/1989, p. 23).