Vertaling van "openbare werkgever zijzelf inbegrepen wanneer " (Nederlands → Frans) :

De prejudiciële vragen moeten in die zin worden begrepen dat het Hof daarin wordt verzocht de situatie van de Franse Gemeenschap, handelend als subsidiërende overheid van het gesubsidieerd onderwijs, te vergelijken met die van elke openbare werkgever, zijzelf inbegrepen wanneer zij onderwijs inricht, ten aanzien van hun recht om, op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek, vergoeding te verkrijgen voor de schade die zij lijden door het feit dat zij de bezoldiging van een personeelslid dat slachtoffer is van een ongeval veroorzaakt door een derde en de daarop geheven lasten betalen tijdens diens afwezigheid ingevolge dat ongeval.
Les questions préjudicielles doivent être comprises comme invitant la Cour à comparer la situation de la Communauté française, agissant en tant que pouvoir subsidiant de l'enseignement subventionné, à celle de tout employeur public, en ce compris elle-même lorsqu'elle organise un enseignement, quant à leur droit à obtenir, sur la base de l'article 1382 du Code civil, réparation du dommage qu'ils subissent du fait qu'ils payent la rémunération d'un agent victime d'un accident causé par un tiers et les charges grevant celle-ci durant son absence due à cet accident.

Aan het Hof worden prejudiciële vragen gesteld over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van die bepalingen, in die zin geïnterpreteerd dat de door de openbare werkgever geleden schade, wanneer een van zijn personeelsleden het slachtoffer is van een ongeval dat voor vergoeding in aanmerking komt in de zin van die bepalingen, is beperkt tot « de betalingen die zijn verricht zonder tegenprestaties van arbeid te genieten », hetgeen de openbare werkgevers aldus op onderscheiden wijze zou behandelen « naargelang zij dergelijke schade hebben geleden of andere uitbetalingen hebben moeten verrichten die zonder het ongeval niet hadden moeten worden verricht, terwijl er in beide gevallen sprake is geweest van het verlies van een voordeel dat wordt bepaald door het vergelijken van de situatie van het slachtoffer vóór en na het schadeverwekkende feit ».
La Cour est interrogée sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de ces dispositions, interprétées en ce sens que le dommage subi par l'employeur public lorsqu'un de ses agents est victime d'un accident indemnisable au sens de ces dispositions, est limité aux « montants payés sans bénéficier de prestations de travail en contrepartie », ce qui traiterait ainsi distinctement les employeurs publics « selon qu'ils ont subi un tel dommage ou qu'ils ont dû opérer d'autres décaissements qui n'auraient pas dû l'être sans l'accident alors que, dans les deux cas, il y a eu perte d'un avantage mesuré par la comparaison de la situation de la victime avant et après le fait dommageable ».

2. « Schendt artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, in die zin geïnterpreteerd dat de door de openbare werkgever geleden schade wanneer een van zijn personeelsleden als zwakke weggebruiker het slachtoffer is van een ongeval dat voor vergoeding in aanmerking komt in de zin van die bepaling, zich beperkt tot de betaalde bedragen zonder de arbeidsprestaties als tegenprestatie te genieten, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de openbare werkgevers, in die interpretatie, verschillend worden behandeld naargelang zij dergelijke schade hebben geleden of andere uitbetalingen hebben moeten verrichten die zonder het ongeval niet hadden moeten worden verricht, terwijl er in beide gevallen sprake is geweest van het verlies van een voordeel dat wordt bepaald door het vergelijken van de situatie van het slachtoffer vóór en na het schadeverwekkende feit ?
2. « L'article 29bis de loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, interprété en ce sens que le dommage subi par l'employeur public lorsqu'un de ses agents est, en tant qu'usager faible, victime d'un accident qui est indemnisable au sens de cette disposition se limite aux montants payés sans bénéficier des prestations de travail en contrepartie viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, dans cette interprétation, les employeurs publics sont traités différemment selon qu'ils ont subi un tel dommage ou qu'ils ont dû opérer d'autres décaissements qui n'auraient pas dû l'être sans l'accident alors que, dans les deux cas, il y a eu perte d'un avantage mesuré par la comparaison de la situation de la victime avant et après le fait dommageable ?

1. « Schenden de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de door de openbare werkgever geleden schade wanneer een van zijn personeelsleden het slachtoffer is van een ongeval dat voor vergoeding in aanmerking komt in de zin van die bepalingen, zich beperkt tot de betaalde bedragen zonder de arbeidsprestaties als tegenprestatie te genieten, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de openbare werkgevers, in die interpretatie, verschillend worden behandeld naargelang zij dergelijke schade hebben geleden of andere uitbetalingen hebben moeten verrichten die zonder het ongeval niet hadden moeten worden verricht, terwijl er in beide gevallen sprake is geweest van het verlies van een voordeel dat wordt bepaald door het vergelijken van de situatie van het slachtoffer vóór en na de fout ?
1. « Les articles 1382 et 1383 du Code civil, interprétés en ce sens que le dommage subi par l'employeur public lorsqu'un de ses agents est victime d'un accident qui est indemnisable au sens de ces dispositions se limite aux montants payés sans bénéficier des prestations de travail en contrepartie violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, dans cette interprétation, les employeurs publics sont traités différemment selon qu'ils ont subi un tel dommage ou qu'ils ont dû opérer d'autres décaissements qui n'auraient pas dû l'être sans l'accident alors que, dans les deux cas, il y a eu perte d'un avantage mesuré par la comparaison de la situation de la victime avant et après la faute ?

De prejudiciële vragen die respectievelijk betrekking hebben op de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek en op artikel 29bis van de wet van 21 november 1989, nopen tot het vergelijken van de omvang van de door de openbare werkgever geleden schade wanneer een van zijn personeelsleden het slachtoffer is van een ongeval dat voor vergoeding in aanmerking komt in de zin van die bepalingen.
Les questions préjudicielles portant, respectivement, sur les articles 1382 et 1383 du Code civil et sur l'article 29bis de la loi du 21 novembre 1989, invitent à comparer l'étendue du dommage subi par l'employeur public lorsqu'un de ses agents est victime d'un accident indemnisable au sens de ces dispositions.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 12 oktober 2015 in zake de Europese Unie tegen de Maatschappij voor het Intercommunaal Vervoer te Brussel (MIVB), waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 10 november 2015, heeft de Franstalige Rechtbank van eerste aanleg te Brussel de volgende prejudiciële vragen gesteld : 1. « Schenden de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de door de openbare werkgever geleden schade wanneer een van zijn personeelsleden het slachtoffer is van een ongeval dat voor vergoeding in aanmerking komt in de zin van die bepalingen, zich beperkt tot de betaalde bedragen zonder de arbeidsprestaties als tegenprestatie te genieten, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de openbare werkgevers, in die interpretatie, verschillend worden behandeld naargelang zij dergelijke schade hebben geleden of andere uitbetalingen hebben moeten verrichten die zonder het ongeval niet hadden moeten worden verricht, terwijl er in beide gevallen sprake is geweest van het verlies van een voordeel dat wordt bepaald door het vergelijken van de situatie van het slachtoffer vóór en na de fout ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par jugement du 12 octobre 2015 en cause de l'Union européenne contre la Société des transports intercommunaux de Bruxelles (STIB), dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 10 novembre 2015, le Tribunal de première instance francophone de Bruxelles a posé les questions préjudicielles suivantes : 1. « Les articles 1382 et 1383 du Code civil, interprétés en ce sens que le dommage subi par l'employeur public lorsqu'un de ses agents est victime d'un accident qui est indemnisable au sens de ces dispositions se limite aux montants payés sans bénéficier des prestations de travail en contrepartie violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, dans cette interprétation, les employeurs publics sont traités différemment selon qu'ils ont subi un tel dommage ou qu'ils ont dû opérer d'autres décaissements qui n'auraient pas dû l'être sans l'accident alors que, dans les deux cas, il y a eu perte d'un avantage mesuré par la comparaison de la situation de la victime avant et après la faute ?

»; 2. « Schendt artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, in die zin geïnterpreteerd dat de door de openbare werkgever geleden schade wanneer een van zijn personeelsleden als zwakke weggebruiker het slachtoffer is van een ongeval dat voor vergoeding in aanmerking komt in de zin van die bepaling, zich beperkt tot de betaalde bedragen zonder de arbeidsprestaties als tegenprestatie te genieten, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre de openbare werkgevers, in die interpretatie, verschillend worden behandeld naargelang zij dergelijke schade hebben geleden of andere uitbetalingen hebben moeten verrichten die zonder het ongeval niet hadden moeten worden verricht, terwijl er in beide gevallen sprake is geweest van het verlies van een voordeel dat wordt bepaald door het vergelijken van de situatie van het slachtoffer vóór en na het schade verwekkende feit ?
»; 2. « L'article 29bis de loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs, interprété en ce sens que le dommage subi par l'employeur public lorsqu'un de ses agents est, en tant qu'usager faible, victime d'un accident qui est indemnisable au sens de cette disposition se limite aux montants payés sans bénéficier des prestations de travail en contrepartie viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, dans cette interprétation, les employeurs publics sont traités différemment selon qu'ils ont subi un tel dommage ou qu'ils ont dû opérer d'autres décaissements qui n'auraient pas dû l'être sans l'accident alors que, dans les deux cas, il y a eu perte d'un avantage mesuré par la comparaison de la situation de la victime avant et après le fait dommageable ?

Rekening houdend met die elementen, is het in het geding zijnde verschil in behandeling tussen handelsvennootschappen en rechtspersonen zonder winstoogmerk, zoals vzw's en stichtingen van openbaar nut, niet relevant ten opzichte van de door de wetgever nagestreefde doelstellingen : ten aanzien van de sinds het in het leven roepen van de doelgroepverminderingen bij de wetgever bestaande bekommernis om de werkgelegenheid te bevorderen (Parl. St., Kamer, 2002-2003, DOC 50-2124/025, pp. 8 en 9) en in dat opzicht op te treden in de situaties waarin de werkgevers aan wie een vermindering van sociale bijdragen was toegekend, ophouden te bestaan, daarin inbegrepen wanneer die werkgever een vereniging zonder winstoogmerk is, bevinden de handelsvennootschappen die zijn ontstaan uit verrichtingen waarmee een in de artikelen 678 en 679 van het Wetboek van vennootschappen beoogde inbreng van een algemeenheid of van een bedrijfstak wordt gerealiseerd, en de verenigingen zonder winstoogmerk die zijn ontstaan uit analoge verrichtingen, zich immers niet in wezenlijk verschillende situaties.
Compte tenu de ces éléments, la différence de traitement en cause entre les sociétés commerciales et les personnes morales sans but lucratif telles les ASBL et les fondations d'utilité publique n'est pas pertinente par rapport aux objectifs poursuivis par le législateur : en effet, au regard du souci de promouvoir l'emploi qui était celui du législateur dès la création des réductions « groupes-cibles » (Doc. parl., Chambre, 2002-2003, DOC 50-2124/025, pp. 8 et 9) et d'intervenir à cet égard dans les situations dans lesquelles les employeurs auxquels avait été accordée une réduction de cotisations sociales cessent d'exister, en ce compris lorsque l'employeur est une association sans but lucratif, les sociétés commerciales issues d'opérations par lesquelles est réalisé un apport d'universalité ou d'une branche d'activité visé par les articles 678 et 679 du Code des sociétés et les associations sans but lucratif issues d'opérations analogues ne se trouvent pas dans des situations essentiellement différentes.

De in toepassing van paragrafen 1 en 2 verschuldigde sommen blijven ten laste van de in die bepalingen bedoelde privé- of openbare werkgever, wanneer het overgehevelde personeel later opnieuw wordt overgeheveld naar een andere privé- of openbare werkgever die niet deelneemt aan het gesolidariseerd pensioenfonds van de RSZPPO.
Les sommes dues en application des paragraphes 1 et 2 restent à charge de l'employeur privé ou public visé par ces dispositions, lorsque, du personnel transféré est ultérieurement à nouveau transféré vers un autre employeur privé ou public qui ne participe pas au Fonds de pension solidarisé de l'ONSSAPL.

De met toepassing van de §§ 1 en 2 verschuldigde sommen blijven ten laste van de in die bepalingen bedoelde privé- of openbare werkgever, wanneer het overgehevelde personeel later opnieuw overgeheveld wordt naar een andere privé- of openbare werkgever die niet kan deelnemen aan het stelsel van de nieuwe bij de Rijksdienst aangeslotenen.
Les sommes dues en application des §§ 1 et 2 restent à charge de l'employeur privé ou public visé par ces dispositions, lorsque, ultérieurement, du personnel transféré, est à nouveau transféré vers un autre employeur privé ou public qui ne participe pas au régime des nouveaux affiliés de l'Office.