Vertaling van "openbaar ministerie wegens vermeende strafrechtelijke delicten " (Nederlands → Frans) :

[58] De toetsing leidde tot dusver tot de vaststelling van 75 onverenigbaarheden, negen gevallen van administratieve belangenconflicten en 50 verwijzingen naar het openbaar ministerie wegens vermeende strafrechtelijke delicten.
[58] L'examen analytique a eu jusqu'ici les résultats suivants: 75 conclusions d'incompatibilité, 9 conclusions de conflit d'intérêts administratif et des saisines de procureurs concernant 50 suspicions de délits pénaux.

[57] In totaal heeft het ANI tot maart 2012 bijna 4000 controles uitgevoerd en in meer dan 500 zaken vaststellingen gedaan of doorverwezen. Hierbij ging het om 250 gevallen van onverenigbaarheid, 37 gevallen van (administratieve) belangenconflicten, 24 gevallen van vermeende niet-aangegeven vermogens en 239 verwijzingen naar het openbaar ministerie wegens mogelijke strafrechtelijke delicten.
[57] Globalement, depuis sa création jusqu'au mois de mars 2012, l'ANI a procédé à quelque 4 000 vérifications ayant donné lieu à des conclusions ou des saisines dans plus de 500 affaires, dont 250 conclusions d'incompatibilité, 37 affaires de conflit d'intérêts (administratif), 24 affaires d'avoirs injustifiés présumés et 239 saisines du ministère public pour suspicions de délits pénaux.

De verplichting om verdachten of beklaagden niet als schuldig aan te duiden, mag overheidsinstanties niet beletten informatie openbaar te maken over de strafprocedures wanneer dit strikt noodzakelijk is om redenen die verband houden met het strafrechtelijk onderzoek — zoals wanneer videomateriaal wordt vrijgegeven, en het publiek wordt opgeroepen om te helpen bij het identificeren van de vermeende dader van het strafbaar feit — of met het algemeen belang, zoals wanneer gegevens om veiligheidsredenen worden verstrekt aan de inwoners van een gebied dat is getroffen door een vermeend milieumisdrijf, of wanneer het Openbaar Ministerie of een andere bevoegde instantie objectieve informatie verschaft over de stand van de strafrechtelijke procedure om verstoring van de openbare orde te voorkomen.
L'obligation de ne pas présenter les suspects ou les personnes poursuivies comme étant coupables ne devrait pas empêcher les autorités publiques de diffuser publiquement des informations sur les procédures pénales lorsque cela est strictement nécessaire pour des raisons tenant à l'enquête pénale, par exemple lorsque du matériel vidéo est diffusé et que le public est invité à aider à identifier l'auteur présumé d'une infraction pénale, ou pour des raisons tenant à l'intérêt public, par exemple lorsque, pour des raisons de sécurité, des informations sont fournies aux habitants d'une zone touchée par une infraction environnementale alléguée ou lorsque l'accusation ou une autre autorité compétente fournit des informations objectives sur l'état d'une procédure pénale dans le but de prévenir des troubles à l'ordre public.

Tot slot is het duidelijk dat voor een aantal delicten, zeker als daar een aantasting van de eerbaarheid of zwaar geweld bijkomen, het openbaar ministerie wellicht zelden of nooit tot een minnelijke schikking zal overgaan omdat in die dossiers een daadwerkelijke strafrechtelijke veroordeling maatschappelijk wel relevant is.
Enfin, il est clair que le ministère public ne procédera sans doute que rarement — voire jamais — à une transaction dans le cas de certains délits, en particulier ceux impliquant un attentat à la pudeur ou des faits de violence grave, parce que, dans les dossiers de ce genre, une condamnation pénale effective est socialement pertinente.

L. overwegende dat het Openbaar Ministerie tevens een strafrechtelijke procedure wegens machtsmisbruik heeft ingesteld tegen Leonid Koetsjma, voormalig president van Oekraïne,
L. considérant que les services du procureur général ont également ouvert une enquête pénale pour abus de pouvoir contre l'ancien président de l'Ukraine, Leonid Koutchma,

« Wegens de opdracht die aan de gemachtigde ambtenaar werd toegewezen, die lijkt op die van het openbaar ministerie, kon de wetgever redelijkerwijs oordelen dat het niet aangewezen was om in diens voordeel de regeling van de verhaalbaarheid uit te breiden, die hij op strafrechtelijk vlak uitdrukkelijk wilde beperkt zien tot de verhouding tussen de beklaagde en de burgerlijke partij » (B.6).
« En raison de la mission dévolue au fonctionnaire délégué, qui s'apparente à celle du ministère public, le législateur a pu raisonnablement considérer qu'il ne convenait pas d'étendre en sa faveur le système de la répétibilité qu'il a expressément voulu limité, en matière pénale, aux relations entre le prévenu et la partie civile » (B.6).

De verzoekende partijen doen in de beide zaken gelden dat de minderjarigen die de volle leeftijd van 16 jaar hebben bereikt op het tijdstip van de feiten en aan wie, op grond van de aangevochten bepalingen, administratieve sancties worden opgelegd, op discriminerende wijze worden behandeld, in zoverre zij niet dezelfde procedurele waarborgen genieten als de minderjarigen die door het openbaar ministerie worden vervolgd wegens als misdrijf omschreven feiten : laatstgenoemden vallen in de regel onder de bevoegdheid van de jeugdrechter, die enkel op vordering van de procureur des Konings optreedt, onafhankelijk en onpartijdig is en beschermende maatregelen neemt die afhankelijk zijn van de persoonlijkheid van de minderjarigen en het milieu waarin ze leven; zij genieten aldus een gedifferentieerde en individuele benadering, worden strafrechtelijk niet aansprakelijk geacht en kunnen steeds hoger beroep instellen tegen de beslissingen die ten aanzien van hen zijn genomen; de eerstgenoemden daarentegen zouden afhankelijk zijn van de beslissing van de ambtenaar die wordt aangewezen bij de wet, zouden strafrechtelijk aansprakelijk worden geacht en als volwassenen worden behandeld aan wie, zonder onderzoek, boeten met een strafrechtelijk karakter zouden worden opgelegd; de jeugdrechter zou enkel kunnen optreden indien de minderjarige daartoe het initiatief neemt, zou niet kunnen overgaan tot de onderzoeksmaatregelen bedoeld in artikel 50 van de wet van 8 april 1965 en zou beslissingen wijzen waartegen geen hoger beroep zou kunnen worden ingesteld.
Les parties requérantes font valoir, dans les deux affaires, que les mineurs ayant atteint l'âge de 16 ans accomplis au moment des faits, auxquels sont infligées des sanctions administratives sur la base des dispositions attaquées, sont traités de manière discriminatoire en ce qu'ils ne bénéficient pas des mêmes garanties procédurales que les mineurs poursuivis par le ministère public pour des faits qualifiés infractions : les seconds relèvent en règle du juge de la jeunesse, lequel intervient sur saisine exclusive du procureur du Roi, est indépendant et impartial et prend des mesures de protection qui sont fonction de la personnalité des mineurs et du milieu dans lequel ils vivent; ils bénéficient ainsi d'une approche différenciée et individuelle, sont présumés pénalement irresponsables et peuvent toujours faire appel des décisions prises à leur égard; les premiers, en revanche, seraient tributaires de la décision du fonctionnaire désigné par la loi, seraient présumés pénalement responsables et traités comme des adultes auxquels seraient infligées, sans investigation, des amendes à caractère pénal; le juge de la jeunesse ne pourrait intervenir que si le mineur en prend l'initiative, ne pourrait procéder aux mesures d'investigation prévues à l'article 50 de la loi du 8 avril 1965 et rendrait des décisions qui ne seraient pas susceptibles d'appel.

Verschillende elementen moeten immers in aanmerking worden genomen : het staat aan het openbaar ministerie, die partij is in het strafproces, om de rol van de meest gerede partij op zich te nemen; de recente informatisering van de griffies biedt de rechters de mogelijkheid een daadwerkelijke controle uit te oefenen op de inachtneming van de termijnen die voor de uitvoering van de deskundigenonderzoeken zijn vastgesteld; het argument van het vermeende gebrek aan doeltreffendheid van de regels van het Gerechtelijk Wetboek ten opzichte van de vereisten van de strafvervolging, mist in elk geval iedere grondslag ten aanzien van de deskundigenonderzoeken die enkel in het kader van de burgerlijke rechtsvordering zijn bevolen; artikel 990 van het Gerechtelijk Wetboek, dat de deskundigen de mogelijkheid biedt de uitvoering van hun opdracht uit te stellen tot een provisie is gestort, is niet toepasselijk op de deskundigenonderzoeken in strafzaken; tot slot is een eenzijdig deskundigenonderzoek niet altijd een waarborg van doeltreffendheid, want bij gebrek aan contradictoir karakter of wegens de technische argumenten die de partijen pas op de terechtzitting opwerpen, brengt dat onderzoek het strafproces dikwijls in een impasse in het stadium van de terechtzitting.
Plusieurs éléments doivent en effet être pris en compte : il incombe au ministère public, partie au procès pénal, d'assumer le rôle de la partie la plus diligente; l'informatisation récente des greffes permet aux juges d'assurer un contrôle réel sur le respect des délais fixés pour l'exécution des expertises; l'argument du prétendu manque d'efficacité des règles du Code judiciaire par rapport aux nécessités des poursuites pénales, est en tout cas sans objet en ce qui concerne les expertises ordonnées dans le cadre de l'action civile uniquement; l'article 990 du Code judiciaire qui permet aux experts de différer l'accomplissement de leur mission jusqu'au versement d'une provision est inapplicable aux expertises pénales; enfin, l'expertise unilatérale n'est pas toujours un gage d'efficacité car, faute de contradiction ou en raison des arguments techniques qui ne sont soulevés qu'à l'audience par les parties, elle mène régulièrement le procès pénal dans une impasse au stade de l'audience.