Vertaling van "oordeel waarbij zowel " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Zoals de afdeling wetgeving van de Raad van State in haar adviezen over de voorontwerpen van de bestreden wetten heeft opgemerkt (Parl.St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2720/001, p. 92) — oordeel waarbij zowel de Ministerraad als de Vlaamse regering zich aansluiten —, kan de federale wetgever op grond van zijn residuaire bevoegdheid algemene strafbepalingen inzake niet-discriminatie of aanzetten tot discriminatie aannemen, ongeacht de aangelegenheid waarin de discriminatie zich voordoet.
Comme l'a observé la section de législation du Conseil d'État dans ses avis relatifs aux avant-projets des lois attaquées (Do c. parl., Chambre, 2006-2007, DOC 51-2720/001, p. 92) — avis qui a été partagé tant par le Conseil des ministres que par le gouvernement flamand —, le législateur fédéral peut, sur la base de sa compétence résiduelle, adopter des dispositions pénales générales en matière de non-discrimination ou d'incitation à la discrimination, quelle que soit la matière dans laquelle la discrimination se produit.

Zowel de voorzitter van dit Comité, zijnde de eerste minister, als de twee voogdijministers van Defensie en Justitie, alsook de Veiligheid van de Staat en de algemene Dienst Inlichting en Veiligheid van de Krijgsmacht weigeren pertinent deze richtlijnen systematisch aan het Comité I mee te deleN. - De twee laatstgenoemde diensten zijn van oordeel dat het niet gaat om interne documenten, maar documenten afkomstig van andere diensten, waarbij ze zich blijkbaar foutief niet verplicht voelen om deze ten aanzien van het Comité I vrij te geven, ondanks de reeds bijzonder duidelijke libellering van artikel 33 (cf. supra).
Tant le président de ce Comité, à savoir le premier ministre, que les deux ministres de tutelle, à savoir le ministre de la Défense et le ministre de la Justice, ainsi que la Sûreté de l'État et le Service général du renseignement et de la sécurité des Forces armées refusent pertinemment de communiquer systématiquement ces directives au Comité R. Les deux derniers services sont d'avis qu'il s'agit non pas de documents internes mais de documents provenant d'autres services, et ne se sentent manifestement pas obligés — à tort — de communiquer les directives en question au Comité R, en dépit de l'article 33 (cf. supra) dont le libellé est pourtant déjà très clair à l'heure actuelle.

Het ministerieel Comité voor inlichting en veiligheid weigert deze richtlijnen vrij te geven aan het Vast Comité. Zowel de voorzitter van dit Comité, zijnde de eerste minister, als de twee toeziende ministers, namelijk de ministers van Defensie en Justitie, alsook de Veiligheid van de Staat en de algemene Dienst Inlichting en Veiligheid van de Krijgsmacht weigeren pertinent deze richtlijnen systematisch aan het Comité I mee te delen. De twee laatstgenoemde diensten zijn van oordeel dat het niet gaat om interne documenten, maar documenten afkomstig van andere diensten, waarbij ze zich blijkbaar niet verplicht voelen om deze ten aanzien van het Comité I vrij te geven.
Le Comité ministériel du renseignement et de la sécurité refuse de communiquer ces directives au Comité R. Tant le président de ce Comité, à savoir le premier ministre, que les deux ministres de tutelle, à savoir le ministre de la Défense et le ministre de la Justice, ainsi que la Sûreté de l'État et le Service général du renseignement et de la sécurité des Forces armées refusent de communiquer systématiquement ces directives au Comité R. Les deux derniers services sont d'avis qu'il s'agit non pas de documents internes mais de documents provenant d'autres services, et ne se sentent manifestement pas obligés de communiquer les directives en question au Comité R.

Zowel de voorzitter van dit Comité, zijnde de eerste minister, als de twee voogdijministers van Defensie en Justitie, alsook de Veiligheid van de Staat en de algemene Dienst Inlichting en Veiligheid van de Krijgsmacht weigeren pertinent deze richtlijnen systematisch aan het Comité I mee te delen. De twee laatstgenoemde diensten zijn van oordeel dat het niet gaat om interne documenten, maar documenten afkomstig van andere diensten, waarbij ze zich blijkbaar foutief niet verplicht voelen om deze ten aanzien van het Comité I vrij te geven, ondanks de reeds bijzonder duidelijke libellering van artikel 33 (cf. supra).
Tant le président de ce Comité, à savoir le premier ministre, que les deux ministres de tutelle, à savoir le ministre de la Défense et le ministre de la Justice, ainsi que la Sûreté de l'État et le Service général du renseignement et de la sécurité des Forces armées refusent pertinemment de communiquer systématiquement ces directives au Comité R. Les deux derniers services sont d'avis qu'il s'agit non pas de documents internes mais de documents provenant d'autres services, et ne se sentent manifestement pas obligés — à tort — de communiquer les directives en question au Comité R, en dépit de l'article 33 (cf. supra) dont le libellé est pourtant déjà très clair à l'heure actuelle.

Zoals de afdeling wetgeving van de Raad van State in haar adviezen over de voorontwerpen van de bestreden wetten heeft opgemerkt (Parl. St., Kamer, 2006-2007, DOC 51-2720/001, p. 92) - oordeel waarbij zowel de Ministerraad als de Vlaamse Regering zich aansluiten -, kan de federale wetgever op grond van zijn residuaire bevoegdheid algemene strafbepalingen inzake niet-discriminatie of aanzetten tot discriminatie aannemen, ongeacht de aangelegenheid waarin de discriminatie zich voordoet.
Comme l'a observé la section de législation du Conseil d'Etat dans ses avis relatifs aux avant-projets des lois attaquées (Doc. parl., Chambre, 2006-2007, DOC 51-2720/001, p. 92) - avis qui a été partagé tant par le Conseil des ministres que par le Gouvernement flamand -, le législateur fédéral peut, sur la base de sa compétence résiduelle, adopter des dispositions pénales générales en matière de non-discrimination ou d'incitation à la discrimination, quelle que soit la matière dans laquelle la discrimination se produit.

1. De partijen zijn van oordeel dat de proliferatie van massavernietigingswapens en overbrengingsmiddelen daarvoor, onder zowel staten als niet-statelijke actoren, een van de ernstigste bedreigingen voor de internationale stabiliteit en veiligheid vormt, onverminderd de legitieme rechten van de partijen om naar biologische, chemische en nucleaire technologie en verwante materialen voor vreedzame doeleinden onderzoek te verrichten, deze te ontwikkelen, te gebruiken, te verhandelen en over te dragen, overeenkomstig de verdragen en overeenkomsten waarbij zij partij zijn.
1. Les parties considèrent que la prolifération des armes de destruction massive et de leurs vecteurs, auprès d'acteurs tant étatiques que non étatiques, représente une des menaces les plus graves qui pèsent sur la stabilité et la sécurité internationales, tout en réaffirmant le droit légitime des parties en matière de recherche, de développement, d'utilisation, de commercialisation et de transfert de technologie biologique, chimique et nucléaire et de matériels apparentés à des fins pacifiques, conformément aux traités et conventions qui leur sont applicables.

23. herhaalt dat een actief en onafhankelijk maatschappelijk middenveld van wezenlijk belang is voor de democratie; verwelkomt de verbeterde samenwerking van de regering met ngo's, met name in de strijd tegen corruptie; dringt erop aan deze betrekkingen verder te verbeteren en ngo's een grotere rol te geven bij beleidsvorming, inclusief het ontwikkelen van beleid en wetgeving, en bij het toezicht op de activiteiten van autoriteiten; beklemtoont de cruciale rol van het maatschappelijk middenveld voor het verbeteren van de regionale samenwerking op sociaal en politiek gebied; verwelkomt het werk van de Nationale Raad voor Europese integratie, waarbij zowel het maatschappelijk middenveld, de regering, het gerechtelijk apparaat en ook de oppositie betrokken zijn, en is van oordeel dat de rol van deze raad in het Europese integratieproces moet worden versterkt;
23. rappelle l'importance pour la démocratie de l'existence d'organisations de la société civile actives et indépendantes; se félicite de la coopération renforcée entre le gouvernement et les ONG, notamment en matière de lutte contre la corruption; appelle de ses vœux une nouvelle consolidation de ces relations et une consultation plus large des ONG pour l'élaboration des orientations politiques, y compris pour la formulation des politiques et de la législation ainsi que pour la surveillance des activités des pouvoirs publics; souligne le rôle capital des acteurs de la société civile pour renforcer la coopération régionale dans les domaines social et politique; se félicite du travail accompli par le Conseil national pour l'intégration européenne, qui regroupe la société civile, les pouvoirs publics, les autorités judiciaires et l'opposition, mais appelle au renforcement de son rôle en vue de l'intégration européenne;

Zowel uit de formulering van de eerste prejudiciële vraag als uit de motivering van de beslissing waarbij de zaak bij het Hof aanhangig is gemaakt, volgt dat de verwijzende rechter van oordeel is dat de handelingen en beslissingen van het auditoraat niet het voorwerp kunnen uitmaken van het beroep voor het Hof van Beroep te Brussel waarin artikel 75 van de WBEM voorziet.
Il résulte du libellé de la première question préjudicielle comme de la motivation de la décision par laquelle la Cour est saisie que le juge a quo considère que les actes et décisions de l'auditorat ne peuvent faire l'objet du recours devant la Cour d'appel de Bruxelles prévu à l'article 75 de la LPCE.

Uit de parlementaire voorbereiding van het bestreden decreet blijkt dat het werd aangenomen om het op 1 januari 1999 ingaande federale verbod op de reclame voor en de sponsoring door tabaksproducten, ingesteld bij de wet van 10 december 1997 « houdende verbod op de reclame van tabaksproducten », af te zwakken, waarbij men van oordeel was dat een dergelijk verbod « het behoud van een vrij belangrijke economische activiteit in de betrokken gewesten, zowel aan Waalse als aan Vlaamse zijde, ernstig in gevaar brengt » (Parl. St., Waals Parlement, 1997-1998, nr. 346/3, p. 3).
Il ressort des travaux préparatoires du décret attaqué que celui-ci a été adopté afin d'atténuer l'interdiction fédérale de la publicité pour et du parrainage par des produits du tabac, instaurée par la loi du 10 décembre 1997 « interdisant la publicité pour les produits du tabac », entrée en vigueur le 1 janvier 1999, parce qu'il était considéré qu'une telle interdiction « met gravement en péril le maintien d'une activité économique relativement importante dans les Régions concernées, aussi bien du côté wallon que du côté flamand» (Doc., Parlement wallon, 1997-1998, n° 346/3, p. 3).