Traduction de «onrechtmatig is wegens » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

actie uit onrechtmatige daad | vordering wegens onrechtmatige daad
action pour cause d'infraction

beroep wegens nalaten | beroep wegens onrechtmatig niet-handelen
recours en carence

dekking van (het risico van) het onrechtmatig aanspreken van (ook: het onrechtmatig claimen onder | onrechtmatige afroep onder) de garantie | onrechtmatige vordering onder
couverture du risque d'appel illégitime de la garantie

indicatie voor zorg bij moeder wegens (vermoede) schade aan foetus als gevolg van | afname biopt | indicatie voor zorg bij moeder wegens (vermoede) schade aan foetus als gevolg van | amniocentese | indicatie voor zorg bij moeder wegens (vermoede) schade aan foetus als gevolg van | hematologisch onderzoek | indicatie voor zorg bij moeder wegens (vermoede) schade aan foetus als gevolg van | intra-uteriene operatie | indicatie voor zorg bij moeder wegens (vermoede) schade aan foetus als gevolg van | IUD
Soins maternels pour lésions fœtales (présumées) résultant de:amniocentèse | biopsie | dispositif intra-utérin | examens hématologiques | intervention chirurgicale intra-utérine

indicatie voor zorg bij moeder wegens | (vroegere) bekkenbodemplastiek | indicatie voor zorg bij moeder wegens | cystokèle | indicatie voor zorg bij moeder wegens | hangbuik | indicatie voor zorg bij moeder wegens | rectokèle | indicatie voor zorg bij moeder wegens | stugge bekkenbodem
Soins maternels pour:abdomen penduleux (ventre en besace) | colpocèle | plancher pelvien:cicatriciel | rigide | rectocèle

indicatie voor zorg bij moeder wegens | stenose van vagina (congenitaal) (verworven) | indicatie voor zorg bij moeder wegens | vagina septata | indicatie voor zorg bij moeder wegens | vaginastrictuur | indicatie voor zorg bij moeder wegens | vaginatumor | indicatie voor zorg bij moeder wegens | vroegere operatie aan vagina
Soins maternels pour:cloisonnement du vagin | intervention chirurgicale antérieure sur le vagin | rétrécissement du vagin | sténose du vagin (acquise) (congénitale) | tumeur du vagin

onrechtmatig gebruik van een document
usurpation de document

verbintenis voortvloeiend uit een onrechtmatige daad
obligation dérivant d'un fait dommageable

onrechtmatig
illicitement

ingrediënten van vernis wegen | vernisingrediënten wegen
peser les ingrédients d’un vernis

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Is besluit 2013/448/EU van de Europese Commissie van 5 september 2013 ongeldig voor zover daarin de transsectorale correctiefactor is bepaald, daar het besluit artikel 10 bis, lid 5, van richtlijn 2003/87/EG en het in artikel 5, lid 4, VEU vervatte evenredigheidsbeginsel schendt en het voorts onrechtmatig is wegens ontoereikend onderzoek en onjuiste beoordelingen, gelet op het feit dat in de berekening van de maximumhoeveelheid kosteloos toe te wijzen emissierechten (een belangrijk gegeven voor de bepaling van de uniforme transsectorale correctiefactor) geen rekening is gehouden met de gevolgen van de wijzigingen in de uitlegging van het begrip „verbrandingsinstallatie” die zich hebben voorgedaan tussen de eerste fase (2005-2007) en de tweede fase (2008-2012) van de uitvoering van richtlijn 2003/87/EG?
La décision de la Commission européenne 2013/448/UE, du 5 septembre 2013, est-elle invalide en tant qu’elle détermine le facteur de correction transsectoriel, considérant qu’elle viole l’article 10 bis, paragraphe 5, de la directive 2003/87/CE et le principe de proportionnalité consacré par l’article 5, paragraphe 4, TUE, et qu’elle est en outre entachée des vices de défaut d’instruction et erreur d’appréciation, en considération du fait que le calcul du nombre maximum des quotas à allouer à titre gratuit (donnée pertinente pour la fixation du facteur de correction uniforme transsectoriel) n’a pas tenu compte des effets des modifications d’interprétation intervenues quant à la notion d’‘installation de combustion’ entre la première (2005-2007) et la seconde phase (2008-2012) de mise en œuvre de la directive 2003/87/CE?

Er loopt momenteel een procedure wegens onrechtmatig ontslag van de vorige CEO.
Une procédure pour licenciement abusif du CEO précédent est actuellement en cours.

Gelijkaardig berichtte De Tijd op 17 februari 2016 dat Electrabel (Engie) wegens een grote pot aan ongebruikte belastingaftrekken, een claim van de BBI op een half miljard aan onrechtmatig versluisde winsten kan vermijden.
De même, le journal De Tijd du 17 février 2016 a indiqué que, grâce à d'importantes déductions fiscales inutilisées, Electrabel (Engie) peut éviter de verser à l'ISI un montant d'un demi-milliard de bénéfices réalisés illégalement.

In dat opzicht is de Raad van State van oordeel dat ' het uitspreken van een geldboete wegens kennelijk onrechtmatig beroep een beperking vormt van het grondrecht om in rechte te treden [en] dat het in artikel 37 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State opgenomen begrip " kennelijk onrechtmatig beroep " zodoende restrictief moet worden geïnterpreteerd ' (arrest nr. 123.211 van 22 september 2003) en dat daaruit wordt afgeleid dat het recht op toegang tot een rechter ' enkel [...] beperkingen kan kennen indien het een kennelijk misbruik betreft ' (arrest nr. 126.770 van 23 december 2003).
En ce sens, le Conseil d'Etat considère que ' le prononcé d'une amende pour recours manifestement abusif constitue une limitation du droit fondamental d'ester en justice [et] que, de ce fait, la notion de " recours manifestement abusif " inscrite à l'article 37 des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat doit être interprétée restrictivement ' (arrêt n° 123.211 du 22 septembre 2003) et qu'il s'en déduit que le droit d'accès au juge ne peut ' connaître de limitation que si l'abus est manifeste ' (arrêt n° 126.770 du 23 décembre 2003).

Zwangere werknemers worden jammer genoeg nog veel te vaak op tal van manieren gediscrimineerd: weigering tot indienstneming, onrechtmatig ontslag, beëindiging van de arbeidsovereenkomst tijdens de proefperiode, weigering tot vernieuwing van de arbeidsovereenkomst, uitrangeren, taken en verantwoordelijkheden afnemen enz. Uit de studie Zwanger op het werk die op verzoek van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen werd uitgevoerd, komt naar voren dat meer dan drie op de vier vrouwen op het werk wegens hun zwanger- of moederschap op de een of andere manier zouden worden gediscrimineerd.
Les motifs de discrimination au travail envers les femmes enceintes sont nombreux et malheureusement encore trop fréquents: refus d'embauche, licenciement abusif, résiliation du contrat de travail pendant la période d'essai, refus de renouveler le contrat de travail, mise au placard, retrait de tâches et responsabilités, etc. Il ressort de l'étude "Grossesse au travail" réalisée à la demande de l'Institut pour l'égalité des femmes et des hommes que plus de trois femmes sur quatre seraient victimes de l'une ou l'autre forme de discrimination au travail du fait de leur grossesse et maternité.

49 ondernemingen daarentegen bleken volledig in orde te zijn, dit is 31,5 % van de onderzochte ondernemingen. In totaal werden er bij 107 ondernemingen 295 inbreuken vastgesteld, die werden opgenomen in 101 processen-verbaal van waarschuwing en 21 processen-verbaal: - 39 inbreuken voor het niet vermelden van verplichte gegevens op de website (bijvoorbeeld contactgegevens, KBO-nummer, en zo meer); - 3 inbreuken voor het niet duidelijk en ondubbelzinnig verwijzen naar prijzen op de website en/of beschikbaarheid contractuele voorwaarden; - 25 inbreuken voor het niet aanduiden van de tarieven buiten de inrichting; - 13 inbreuken voor het niet aanduiden van de prijzen in de inrichting; - 7 inbreuken voor niet (correcte) inschrijving KBO; - 33 inbreuken op de regels inzake stilzwijgende verlenging van overeenkomsten; - 40 inbreuken inzake onrechtmatige bedingen; - 1 inbreuk omwille van een onduidelijke/ dubbelzinnige overeenkomst; - 83 inbreuken op de wet consumentenkrediet; - 42 inbreuken wegens niet kunnen beëindigen domiciliëringsopdracht; - 6 inbreuken wegens het aanrekenen van extra-kosten voor het gebruik van een bepaald betaalmiddel; - 2 inbreuken omwille van oneerlijke handelspraktijken; - 1 inbreuk wegens het ontbreken van de basiskennis bedrijfsbeheer.
Ces infractions ont été reprises dans 101 procès-verbaux d'avertissement et 21 procès-verbaux: - 39 infractions pour la non-mention des données obligatoires sur le site web (par exemple coordonnées, numéro BCE, etc.); - 3 infractions pour l'absence de référence claire et non équivoque aux prix sur le site web et/ou la disponibilité des conditions contractuelles; - 25 infractions pour la non-indication des tarifs en dehors de l'établissement; - 13 infractions pour la non-indication des prix dans l'établissement; - 7 infractions pour la non-inscription (correcte) à la BCE; - 33 infractions aux règles de reconduction tacite des contrats; - 40 infractions en matière de clauses abusives; - 1 infraction due à un contrat peu clair/ équivoque; - 83 infractions à la loi sur le crédit à la consommation; - 42 infractions dues à l'impossibilité de mettre fin à l'ordre de domiciliation; - 6 infractions concernant la facturation de frais supplémentaires liés à l'utilisation d'un moyen de paiement précis; - 2 infractions en matière de pratiques commerciales déloyales; - 1 infraction liée à l'absence de connaissance de gestion de base.

De wettelijke bronnenbescherming van journalisten, dat moge duidelijk zijn, ontslaat de journalist dus helemaal niet van de verplichting om desgevallend, als verdachte in een strafzaak wegens laster of als verwerende partij in een civiele procedure wegens onrechtmatige, eeraantastende journalistiek, de bewijslevering in rechte te leveren van de waarheidsgetrouwheid of van de betrouwbaarheid van de door de journalist openbaar gemaakte aantijgingen.
La protection légale des sources journalistiques, il faut que ce soit clair, ne dispense donc absolument pas le journaliste de l'obligation de fournir, le cas échéant, en tant que suspect dans le cadre d'une action pénale en calomnie ou en tant que partie défenderesse dans le cadre d'une procédure civile pour cause de pratique illégale et diffamatoire du journalisme, la preuve en droit de la véracité ou de la fiabilité des accusations qu'il a rendues publiques.

« Schendt artikel 1, eerste lid, van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van de schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de Provinciën, dat artikel 100, eerste lid 1° van de Wet op de Rijkscomptabiliteit gecoördineerd bij Koninklijk Besluit van 17 juli 1991 is geworden, en de overgangsregeling van de wet van 22 mei 2003, de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet mede in het licht van artikel 6 EVRM en artikel 1, eerste Protocol bij het EVRM doordat het voor vorderingen tot schadevergoeding op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheid van de overheid wegens de onrechtmatige daad van een orgaan of aangestelde van de overheid slechts voorziet in een verjaringstermijn van vijf jaar die een aanvang neemt op 1 januari van het begrotingsjaar waarin de schuldvordering is ontstaan, terwijl de verjaringstermijn voor buitencontractuele vorderingen van de Staat, ten tijde van de onrechtmatige daad, dertig jaar bedroeg (met dien verstande dat, na de inwerkingtreding van de verjaringswet van 10 juni 1998, in gevallen waar de Staat kennis had van de schade en de identiteit van de aansprakelijke, de Staat nog over een termijn van vijf jaar beschikte vanaf de inwerkingtreding van deze wet om haar vordering in te stellen) ?
« L'article 1, alinéa 1, de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat et des provinces, formant l'article 100, alinéa 1, 1°, des lois sur la comptabilité de l'Etat, coordonnées par l'arrêté royal du 17 juillet 1991, et le régime transitoire prévu par la loi du 22 mai 2003 violent-ils les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, eu égard notamment à l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et à l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, en ce qu'ils prévoient, pour les actions en indemnisation fondées sur la responsabilité extracontractuelle des pouvoirs publics résultant de la faute commise par un organe ou un préposé de ceux-ci, un délai de prescription quinquennal qui commence à courir le 1 janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle la créance est née, alors que le délai de prescription des actions de l'Etat en responsabilité extracontractuelle était de trente ans à l'époque de la commission de la faute (étant entendu qu'après l'entrée en vigueur de la loi du 10 juin 1998, l'Etat disposait encore, dans les cas où il avait connaissance du dommage et de l'identité de la personne responsable, d'un délai de cinq ans à compter de l'entrée en vigueur de la loi susdite pour introduire son action) ?

Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid van artikel 100, eerste lid, 1°, van de gecoördineerde wetten op de Rijkscomptabiliteit, dat krachtens artikel 131, tweede lid, van de voormelde wet van 22 mei 2003 van toepassing blijft op het voor de verwijzende rechter gebrachte geschil, met de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij dat Verdrag, doordat die bepaling voorziet in een vijfjarige verjaringstermijn voor schuldvorderingen ten laste van de Staat, op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheid van de overheid wegens een onrechtmatige daad van een orgaan of aangestelde van de overheid, te rekenen vanaf de eerste januari van het begrotingsjaar in de loop waarvan zij zijn ontstaan, terwijl de schuldvorderingen van de Staat tot vergoeding van schade op grond van buitencontractuele aansprakelijkheid, ten tijde van de onrechtmatige daad, verjaarden door verloop van dertig jaar, net als de gemeenrechtelijke schuldvorderingen tot schadeloosstelling, « (met dien verstande dat, na de inwerkingtreding van de verjaringswet van 10 juni 1998, in gevallen waar de Staat kennis had van de schade en de identiteit van de aansprakelijke, de Staat nog over een termijn van vijf jaar beschikte vanaf de inwerkingtreding van deze wet om haar vordering in te stellen) ».
La Cour est interrogée sur la compatibilité de l'article 100, alinéa 1, 1°, des lois coordonnées sur la comptabilité de l'Etat, qui, en vertu de l'article 131, alinéa 2, de la loi précitée du 22 mai 2003, reste applicable au litige porté devant le juge a quo, avec les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, en ce que cette disposition prévoit un délai de prescription quinquennal pour les créances à charge de l'Etat, fondées sur la responsabilité extracontractuelle des pouvoirs publics en raison d'une faute d'un organe ou d'un préposé de ceux-ci, à compter du premier janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle elles sont nées, alors que les créances de l'Etat portant sur la réparation d'un préjudice, fondées sur une responsabilité extracontractuelle, se prescrivaient, au moment de la faute, par trente ans, à l'instar des créances de droit commun en indemnisation, « (étant entendu qu'après l'entrée en vigueur de la loi du 10 juin 1998 en matière de prescription, l'Etat disposait encore, dans les cas où il avait connaissance du dommage et de l'identité du responsable, d'un délai de cinq ans à partir de l'entrée en vigueur de la loi précitée pour intenter son action) ».

« Schendt artikel 1, eerste lid, van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van de schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de Provinciën, dat artikel 100, eerste lid 1° van de Wet op de Rijkscomptabiliteit gecoördineerd bij Koninklijk Besluit van 17 juli 1991 is geworden, en de overgangsregeling van de wet van 22 mei 2003, de artikelen 10, 11 en 16 van de Grondwet mede in het licht van artikel 6 EVRM en artikel 1, eerste Protocol bij het EVRM doordat het voor vorderingen tot schadevergoeding op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheid van de overheid wegens de onrechtmatige daad van een orgaan of aangestelde van de overheid slechts voorziet in een verjaringstermijn van vijf jaar die een aanvang neemt op 1 januari van het begrotingsjaar waarin de schuldvordering is ontstaan, terwijl de verjaringstermijn voor buitencontractuele vorderingen van de Staat, ten tijde van de onrechtmatige daad, dertig jaar bedroeg (met dien verstande dat, na de inwerkingtreding van de verjaringswet van 10 juni 1998, in gevallen waar de Staat kennis had van de schade en de identiteit van de aansprakelijke, de Staat nog over een termijn van vijf jaar beschikte vanaf de inwerkingtreding van deze wet om haar vordering in te stellen) ?
« L'article 1er, alinéa 1er, de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat et des provinces, formant l'article 100, alinéa 1er, 1°, des lois sur la comptabilité de l'Etat, coordonnées par l'arrêté royal du 17 juillet 1991, et le régime transitoire prévu par la loi du 22 mai 2003 violent-ils les articles 10, 11 et 16 de la Constitution, eu égard notamment à l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme et à l'article 1 du Premier Protocole additionnel à cette Convention, en ce qu'ils prévoient, pour les actions en indemnisation fondées sur la responsabilité extracontractuelle des pouvoirs publics résultant de la faute commise par un organe ou un préposé de ceux-ci, un délai de prescription quinquennal qui commence à courir le 1er janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle la créance est née, alors que le délai de prescription des actions en responsabilité extracontractuelle de l'Etat était de trente ans à l'époque de la commission de la faute (étant entendu qu'après l'entrée en vigueur de la loi du 10 juin 1998, l'Etat disposait encore, dans les cas où il avait connaissance du dommage et de l'identité de la personne responsable, d'un délai de cinq ans à compter de l'entrée en vigueur de la loi susdite pour introduire son action) ?