Vertaling van "ondergaat hij immers " (Nederlands → Frans) :

Immers, een werkelijke genieter, inwoner van een andere deelnemende Staat, heeft de keuze voor het volgende alternatief op het moment van de inning van de interesten : of hij ondergaat de inning bij de bron, of hij opteert voor de vrijwillige aangifte en geeft dus de uitdrukkelijke toelating aan zijn uitbetalende instantie om over te gaan tot de uitwisseling van inlichtingen.
En effet, un bénéficiaire effectif, résident d'un autre État participant, a le choix pour l'alternative suivante au moment de la perception des intérêts : soit il se soumet à la perception à la source, soit il opte pour la déclaration volontaire et donne dès lors l'autorisation expresse à son agent payeur pour que ce dernier procède à l'échange d'informations.

Immers, op grond van de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens zou een maatregel slechts kunnen worden beschouwd als een strafsanctie in die zin, indien hij volgens de internrechtelijke kwalificatie een strafrechtelijk karakter heeft of indien uit de aard van de inbreuk, namelijk de algemene draagwijdte ervan en het preventieve en het repressieve karakter van de sanctie, blijkt dat het om een strafsanctie gaat, of nog, indien uit de aard en de ernst van de sanctie die de betrokkene ondergaat, blijkt dat zij een bestraffend en daardoor ontradend karakter heeft (zie EHRM, grote kamer, 23 november 2006, Jussila t. Finland).
En effet, en vertu de la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme, une mesure ne pourrait être considérée comme une sanction pénale, au sens de l'article précité, que si elle revêt un caractère pénal de par sa qualification en droit interne ou si la nature de l'infraction, à savoir sa portée générale et le caractère préventif et répressif de la sanction, montre qu'il s'agit d'une sanction pénale ou encore s'il ressort de la nature et de la sévérité de la sanction subie par l'intéressé qu'elle a un caractère punitif et donc dissuasif (voy. CEDH, grande chambre, 23 novembre 2006, Jussila c. Finlande).

Indien hij gebruik maakt van zijn recht op ontslag, ondergaat hij immers een inbreuk op zijn recht op eigendom; daarentegen kan hij zijn vermogen behouden door van zijn recht op ontslag af te zien, of zelfs ingeval dat ontslag wordt geweigerd, maar dat gebeurt dan ten nadele van het bij artikel 4 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens gewaarborgde recht.
En effet, s'il exerce son droit à la démission, il subit une atteinte à son droit de propriété; à l'inverse, il peut conserver son patrimoine en renonçant à son droit à la démission, voire en cas de refus de celle-ci, mais cela se fait alors au détriment du droit garanti par l'article 4 de la Convention européenne des droits de l'homme.