Traduction de «november 1989 aangezien » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Internationale Overeenkomst betreffende Jute en Juteprodukten van 1989,Genève,3 november 1989
Accord international de 1989 sur le jute et les articles en jute,Genève,le 3 nov.1989

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

« Schendt artikel 19bis-13, § 3 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen de artikelen 10 en 11 Grondwet, indien het in die zin geïnterpreteerd wordt dat, naast de primaire schadelijder van een ongeval veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd voertuig, ook de secundaire schadelijder de mogelijkheid ontzegd kan worden vergoeding voor materiële schade van het gemeenschappelijk waarborgfonds te verkrijgen, aangezien dergelijke interpretatie immers een ongelijkheid creëert in hoofde van de groep van secundaire schadelijders, omdat slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een toevallig feit dat tegelijkertijd een niet-geïdentificeerd voertuig is, enkel recht hebben op vergoeding van de lichamelijke schade, terwijl de slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een zuiver toevallig feit recht hebben op integrale vergoeding van zowel lichamelijke als materiële schade ?
« L'article 19bis-13, § 3, de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution s'il est interprété en ce sens que, outre la personne lésée primaire par un accident causé par un véhicule non identifié, la personne lésée secondaire est aussi privée de la possibilité d'obtenir une indemnisation du dommage matériel de la part du Fonds commun de garantie, dès lors qu'une telle interprétation crée en effet une inégalité dans le chef des personnes lésées secondaires parce que les victimes d'un sinistre causé par un conducteur qui est confronté à un cas fortuit qui est aussi un véhicule non identifié ne peuvent prétendre qu'à l'indemnisation du dommage corporel, alors que les victimes d'un sinistre qui est causé par un conducteur qui est confronté à un simple cas fortuit peuvent prétendre à l'indemnisation intégrale tant du dommage corporel que du dommage matériel ?

Artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 organiseert een systeem van objectieve aansprakelijkheid van de bestuurders van motorrijtuigen dat afwijkt van het gemeen recht van de burgerlijke aansprakelijkheid, aangezien de bestuurder van een motorrijtuig dat bij een ongeval is betrokken zich niet kan onttrekken aan zijn verplichting om de door de slachtoffers geleden schade te herstellen door zich te beroepen op de afwezigheid van een door hem begane fout.
L'article 29bis de la loi du 21 novembre 1989 organise un système de responsabilité objective des conducteurs de véhicules automoteurs dérogatoire au droit commun de la responsabilité civile, le conducteur d'un véhicule automoteur impliqué dans un accident ne pouvant pas s'exonérer de son obligation de réparation des dommages subis par les victimes en invoquant l'absence de faute dans son chef.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij arrest van 30 juni 2016 in zake het Vlaamse Gewest tegen het Belgisch Gemeenschappelijk Waarborgfonds, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 juli 2016, heeft het Hof van Cassatie de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 19bis-13, § 3 van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen de artikelen 10 en 11 Grondwet, indien het in die zin geïnterpreteerd wordt dat, naast de primaire schadelijder van een ongeval veroorzaakt door een niet-geïdentificeerd voertuig, ook de secundaire schadelijder de mogelijkheid ontzegd kan worden vergoeding voor materiële schade van het gemeenschappelijk waarborgfonds te verkrijgen, aangezien dergelijke interpretatie immers een ongelijkheid creëert in hoofde van de groep van secundaire schadelijders, omdat slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een toevallig feit dat tegelijkertijd een niet-geïdentificeerd voertuig is, enkel recht hebben op vergoeding van de lichamelijke schade, terwijl de slachtoffers van een schadegeval dat veroorzaakt wordt door een bestuurder die geconfronteerd wordt met een zuiver toevallig feit recht hebben op integrale vergoeding van zowel lichamelijke als materiële schade ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par arrêt du 30 juin 2016 en cause de la Région flamande contre le Fonds commun de garantie belge, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 15 juillet 2016, la Cour de cassation a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 19bis-13, § 3 de la loi du 21 novembre 1989 relative à l'assurance obligatoire de la responsabilité en matière de véhicules automoteurs viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, s'il est interprété en ce sens que, outre la personne lésée primaire par un accident causé par un véhicule non identifié, la personne lésée secondaire est aussi privée de la possibilité d'obtenir une indemnisation du dommage matériel de la part du Fonds commun de garantie, dès lors qu'une telle interprétation crée en effet une inégalité dans le chef des personnes lésées secondaires parce que les victimes d'un sinistre causé par un conducteur qui est confronté à un cas fortuit qui est aussi un véhicule non identifié ne peuvent prétendre qu'à l'indemnisation du dommage corporel, alors que les victimes d'un sinistre qui est causé par un conducteur qui est confronté à un simple cas fortuit peuvent prétendre à l'indemnisation intégrale tant du dommage corporel que du dommage matériel ?

Het wordt algemeen aanvaard dat het onderscheidingsvermogen in de zin van artikel 12 van het Verdrag van 20 november 1989 inzake de rechten van het kind niet impliceert dat het kind blijk geeft van een absolute maturiteit aangezien dat artikel bepaalt dat « aan de mening van het kind passend belang wordt gehecht in overeenstemming met zijn of haar leeftijd en rijpheid ».
Il est admis que la capacité de discernement au sens de l'article 12 de la Convention relative aux droits de l'enfant n'exige pas que l'enfant jouisse d'une pleine maturité puisqu'il prévoit que son opinion est prise en considération « eu égard à son âge et à son degré de maturité ».

1. Het wordt algemeen aanvaard dat het onderscheidingsvermogen in de zin van artikel 12 van het Verdrag van 20 november 1989 inzake de rechten van het kind niet impliceert dat het kind blijk geeft van een absolute maturiteit aangezien dat artikel bepaalt dat « aan de mening van het kind passend belang wordt gehecht in overeenstemming met zijn of haar leeftijd en rijpheid ».
1. Il est admis que la capacité de discernement au sens de l'article 12 de la Convention du 20 novembre 1989 relative aux droits de l'enfant n'exige pas que l'enfant jouisse d'une pleine maturité puisqu'il prévoit que son opinion est prise en considération « eu égard à son âge et à son degré de maturité ».

Het douanepersoneel is ingevolge art. 29 van de wet van 21 november 1989 reeds bevoegd voor het toezicht op de niet-verzekering, aangezien zij bevoegde personen zijn in de zin van art. 3, 7° van het Koninklijk besluit houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg van 1 december 1975.
En vertu de l’article 29 de la loi du 21 novembre 1989, le personnel des douanes est dors et déjà compétent en matière de contrôle sur la non-assurance, et ce étant donné qu’il s’agit de personnes compétentes dans le sens prévu par l’article 3, 7° de l’Arrêté royal portant règlement général sur la police de la circulation routière et de l’usage de la voie publique du 1er décembre 1975.

Aangezien de Politierechtbank in het verwijzende vonnis oordeelt dat zij, indien zij zitting zou houden in burgerlijke zaken, de verzekeraar zou kunnen veroordelen tot een schadevergoeding en tot de rechtsplegingsvergoeding van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, kan zij, wanneer zij uitspraak doet over de burgerlijke rechtsvordering terwijl zij zitting houdt in strafzaken, dezelfde veroordelingen uitspreken met toepassing van artikel 19bis -17 van de wet van 21 november 1989, ook al voorziet artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering niet expliciet in die hypothese (Cass., 4 maart 2009, P.08.1682.F).
Dès lors que le Tribunal de police considère, dans le jugement de renvoi, qu'il pourrait, s'il siégeait en matière civile, condamner l'assureur à des dommages et intérêts ainsi qu'à l'indemnité de procédure prévue par l'article 1022 du Code judiciaire, il peut, lorsqu'il statue sur l'action civile alors qu'il siège en matière pénale, prononcer les mêmes condamnations, en application de l'article 19bis -17 de la loi du 21 novembre 1989, même si l'article 162bis du Code d'instruction criminelle ne prévoit pas explicitement cette hypothèse (Cass., 4 mars 2009, P.08.1682.F).

Aangezien, zoals is aangegeven in het opschrift van hoofdstuk Vbis van de wet van 21 november 1989, waarin de in het geding zijnde bepaling voorkomt, de wetgever de slachtoffers van verkeersongevallen beoogde te beschermen en het verkeer niet de aanwezigheid van voertuigen op privé-terreinen omvat, kon hij, om het toepassingsgebied van artikel 29bis tot de openbare weg te beperken, rekening houden zowel met het feit dat de in de wet voorgeschreven verzekering overeenkomstig artikel 2, § 1, ervan enkel voor de inverkeerstelling van motorrijtuigen op de openbare weg verplicht is, als met het risico van misbruik en fraude waartoe de uitbreiding van die regeling tot de privé-terreinen kon leiden.
Dès lors que, comme l'indique l'intitulé du chapitre Vbis de la loi du 21 novembre 1989 dans lequel figure la disposition en cause, le législateur entendait protéger les victimes d'accidents de la circulation et que celle-ci ne s'entend pas de la présence de véhicules sur des terrains privés, il pouvait, pour limiter le champ d'application de l'article 29bis aux terrains publics, tenir compte, tout à la fois de ce que l'assurance prévue par la loi n'est obligatoire, conformément à l'article 2, § 1, de celle-ci, que pour la mise en circulation de véhicules automoteurs sur la voie publique et du risque d'abus et de fraudes que pouvait créer l'extension de ce régime aux terrains privés.