Als hij aan zijn einde komt, blijven er nog twee marxistische landbouwsystemen over in de wereld: de collectieve boerderijen in Noord-Korea en het gemeenschappelijk landbouwbeleid in Europa, een beleid dat berust op prijszetting, een beleid dat berust op opslag en vernietiging van voedselvoorraden waar geen markt voor is, een beleid dat op geniepige wijze kosten en onnodig lijden doorschuift naar de derde wereld, die van zijn natuurlijke markt wordt beroofd.
Lorsque son heure arrivera, le monde ne comptera plus que deux systèmes agricoles marxistes: les exploitations collectives de la Corée du Nord et la politique agricole commune européenne. Cette dernière se base sur la fixation des prix, le stockage et la destruction des réserves alimentaires qui ne trouvent pas de marchés et impose coûts et souffrances inutiles à un tiers monde privé de son marché naturel.
