Traduction de «nodig zijn om klinische complicaties beter » (Néerlandais → Français) :

Palliatieve zorg als zorgbenadering verlicht de pijn en de andere hinderlijke symptomen, eerbiedigt het leven en ziet de dood als een normaal proces, heeft de intentie de dood noch te bespoedigen noch uit te stellen, integreert de psychologische en spirituele aspecten van de zorg voor patiënten, biedt aan patiënten een ondersteuningssysteem om een zo actief mogelijk leven te kunnen leiden tot aan hun dood, biedt aan de familie een ondersteuningssysteem om te helpen zich te redden tijdens de ziekte van de patiënt en tijdens hun eigen rouwproces, maakt gebruik van een teamaanpak om te voorzien in de behoeften van patiënten en hun families, desnoods inclusief rouwverwerking, kan de kwaliteit van het leven verhogen en beïnvloedt zo mogelijk het ziekteverloop positief, is vroeg in het ziekteverloop toepasbaar, in combinatie met een verscheidenheid aan andere potentieel levensverlengende behandelingen, zoals chemotherapie en radiotherapie, en omvat onderzoeken die nodig zijn om klinische complicaties beter te begrijpen en te behandelen » (4) .
Les soins palliatifs procurent le soulagement de la douleur et des autres symptômes gênants, soutiennent la vie et considèrent la mort comme un processus normal, n'entendent ni accélérer ni repousser la mort, intègrent les aspects psychologiques et spirituels des soins aux patients, proposent un système de soutien pour aider les patients à vivre aussi activement que possible jusqu'à la mort, offrent un système de soutien qui aide la famille à tenir pendant la maladie du patient et leur propre deuil, utilisent une approche d'équipe pour répondre aux besoins des patients et de leurs familles en y incluant si nécessaire une assistance au deuil, peuvent améliorer la qualité de vie et influencer peut-être aussi de manière positive l'évolution de la maladie, sont applicables tôt dans le décours de la maladie, en association avec d'autres traitements pouvant prolonger la vie, comme la chimiothérapie et la radiothérapie, et incluent les investigations qui sont requises afin de mieux comprendre les complications cliniques gênantes et de manière à pouvoir les prendre en charge» (4) .

Als gevolg van een wijziging van deel IV van de bijlage bij Richtlijn 2001/83/EG, vastgesteld op 14 september 2009, zijn enkele van de eisen met betrekking tot de inhoud van de aanvraag voor vergunningen voor het in de handel brengen van ATMP's veranderd[5]. Bovendien is er sinds 31 januari 2013 een herzien richtsnoer voor goede productiepraktijken van kracht waarin speciale wijzigingen voor ATMP's zijn aangebracht[6]. Aan specifieke eisen met betrekking tot goede klinische praktijken en traceerbaarheid wordt momenteel echter nog gewerkt omdat er meer ervaring nodig werd geacht om beter in te kunnen schatten welke wijzigingen er moeten worden aangebracht[7].
Une modification de la partie IV de l’annexe de la directive 2001/83/CE, adoptée le 14 septembre 2009, a permis d'adapter certaines exigences en ce qui concerne le contenu des demandes d’autorisation de mise sur le marché de MTI[5]. En outre, une ligne directrice révisée concernant les bonnes pratiques de fabrication et contenant des adaptations spécifiques pour les MTI s’applique depuis le 31 janvier 2013[6]. En revanche, la question de l’adoption d’exigences spécifiques applicables aux bonnes pratiques cliniques et à la traçabilité reste en suspens, puisqu’il a été jugé nécessaire d’acquérir davantage d’expérience en la matière afin de mieux définir les types d’adaptations nécessaires[7].

3. Therapie o de therapeutische mogelijkheden in de dermatologie en venereologie (percutane resorptie, farmacologie en bijwerkingen van lokale en systemische medicatie, en de toepassing en complicaties van fysische behandelingen en chirurgie; o de indicaties, werkingsmechanismen, bijwerkingen, doseringen en voorzorgsmaatregelen volgens geldende richtlijnen van de belangrijkste behandelingsmodaliteiten voor lokale en systemische toepassing in de dermatologie; o de mogelijke geneesmiddeleninteracties en de teratogene effecten van de belangrijkste geneesmiddelen toegepast in de dermatologische therapie; o de normale fasen van wondgenezing, alsmede de noodzakelijke voorwaarden die nodig zijn om normale wondgenezing te laten plaatsvinden; o de indicaties en contra-indicaties van wondzorgtechnologieën die beschikbaar zijn voor acute en chronische wonden; o het opstellen en uitvoeren van een geëigend zorgplan rekening houdend met zaken zoals leeftijd van de patiënt, algemene gezondheidstoestand, indicaties en kosten van bijkomend onderzoek, kansen en kosten van therapeutische interventies en epidemiologie en natuurlijk beloop van de ziekte; o het opzetten en uitvoeren van een behandelplan voor lokale en systemische therapie; Volgende onderdelen bouwen verder op de kennis en vaardigheden zoals beschreven onder "A. Algemene dermatologie". B. Venereologie, andere infectieziekten en importdermatosen 1. Basiskennis o de voor infectieziekten van de huid en slijmvliezen toepasselijke microbiologie; o de basisprincipes van klinische epidemiologie, specifiek voor venereologie, andere infectieziekten en importdermatosen. 2. Diagnostiek o de microbiologische methoden en daarbij op de hoogte zijn van de geëigende relevantie; o de relevante chemische, serologische en cytologische bloedparameters bij dermatologische en venerologische ziekten. 3. Therapie o de epidemiologie, registratie, contactopsporing en "caseholding" van seksueel overdraagbare aandoeningen; o het kunnen toe ...
3. Thérapie o Possibilités thérapeutiques en dermatologie et vénérologie (résorption percutanée, pharmacologie et effets secondaires d'une médication locale ou systémique, et application et complications de traitements physiques et chirurgicaux; o Indications, mécanismes d'action, effets secondaires, dosages et mesures de précaution selon les directives en vigueur des principales modalités thérapeutiques pour administration locale ou systémique en dermatologie; o Interactions médicamenteuses possibles et effets tératogènes des principaux médicaments utilisés en thérapie dermatologique; o Phases normales de guérison des plaies, y compris les conditions nécessaires pour permettre une guérison normale des plaies; o Indications et contre-indications des technologies de soins de plaies disponibles pour les plaies aiguës et chroniques; o Définition et exécution d'un plan de soins approprié tenant compte d'éléments tels que l'âge du patient, son état de santé général, les indications et le coût d'examens complémentaires, les chances de succès et le coût d'interventions thérapeutiques, l'épidémiologie et l'évolution naturelle de la maladie; o Conception et exécution d'un plan de traitement pour thérapie locale ou systémique. Les éléments suivants reposent sur les connaissances et aptitudes décrites sous "A. Dermatologie générale". B. Vénérologie, autres maladies infectieuses et dermatoses importées 1. Connaissances de base o Microbiologie applicable aux maladies infectieuses de la peau et des muqueuses; o Principes fondamentaux d'épidémiologie clinique spécifique à la vénérologie, aux autres maladies infectieuses et aux dermatoses importées. 2. Diagnostic o Méthodes microbiologiques et connaissance de leur pertinence propre; o Paramètres sanguins chimiques, sérologiques et cytologiques en cas d'affections dermatologiques et vénérologiques. 3. Thérapie o Epidémiologie, enregistrement, dépistage de contacts et "case-holding" des maladies sexuellement transmissibles ; ...

Voor meer gedetailleerde uitleg over de termijn die nodig is om tot concrete resultaten te komen, verwijst professor Cassiman naar experten die op de verschillende terreinen actief zijn en een beter zicht hebben op de middelen die zich in fase 3 van de klinische test bevinden.
Pour de plus amples explications concernant le délai nécessaire pour parvenir à des résultats concrets, le professeur Cassiman renvoie à des experts actifs dans les différents domaines, et qui peuvent donner une meilleure idée des médicaments qui se trouvent en phase 3 des tests cliniques.

Zich bewust van de grenzen van de actuele tests, hebben experten in de Borréliose van Lyme zich in oktober 2013 verenigd onder de auspiciën van het European Centre for Prevention and Controle en besloten dat een hervaluatie van de huidige testen nodig is binnen transversale studies en onafhankelijk van de producenten om de klinische relevantie op lokaal, nationaal of beter, Europees niveau aan te tonen.
Toutefois, conscients des limites des tests actuels, des experts de la Borréliose de Lyme réunis sous l’égide du Centre Européen de Prévention et de Contrôle (eCDC), en octobre 2013, ont conclu qu’une réévaluation des tests actuels est nécessaire, dans des études transversales et de façon indépendante des producteurs pour démontrer la pertinence clinique au niveau local, national ou mieux, européen.

Verder bevat de richtlijn onder artikel 4 dat de lidstaten er zorg voor dragen dat, via hun opleiding, verloskundigen ten minste toegang hebben tot de hierna genoemde werkzaamheden en deze tevens mogen uitoefenen: 1) Goede voorlichting en adviezen over de geboorteregeling verstrekken; 2) Zwangerschap vaststellen en het normale verloop ervan blijven volgen, onderzoeken verrichten die nodig zijn voor het toezicht op het verloop van de normale zwangerschap; 3) De onderzoeken voorschrijven of adviseren die nodig zijn voor het zo vroeg mogelijk stellen van de diagnose van een zwangerschap met gevaar voor complicaties; 4) Een programma opstellen ter voorbereiding op het ouderschap en de volledige voorbereiding op de bevalling, en de ouders raadgevingen verstrekken over hygiëne en voeding; 5) De vrouw tijdens de bevalling bijstaan en de toestand van de foetus in utero volgen met behulp van passende klinische en technische middelen; 6) Normale bevallingen verrichten bij achterhoofdsligging en daarbij zo nodig episiotomie toepassen, alsmede in noodgevallen bevallingen verrichten bij stuitligging; 7) Bij moeder en kind tekenen van stoornissen onderkennen waarbij ingrijpen van een geneesheer vereist is en hem in geval van ingreep assisteren; bij afwezigheid van de geneesheer de nodige spoedmaatregelen nemen, met name de placenta met de hand verwijderen en eventueel daarna de baarmoeder inwendig onderzoeken; 8) De pasgeborene onderzoeken en verzorgen; zo nodig alle nodige maatregelen nemen en in voorkomend geval onmiddellijk reanimatie toepassen; 9) De kraamvrouw verzorgen, toezien op de gevolgen van de bevalling voor de moeder en alle nuttige adviezen verstrekken zodat de pasgeborene in de beste omstandigheden kan worden grootgebracht; 10) De door een geneesheer voorgeschreven behandeling toepassen; 11) De nodige schriftelijke verslagen toepassen.
En outre, la directive prévoit en son article 4 que les États membres doivent assurer que les sages-femmes soient au moins habilitées à l'accès aux activités ci-après énumérées et à l'exercice de celles-ci: 1) Assurer une bonne information etconseiller en matière de planification familiale; 2) Constater la grossesse, puis surveiller la grossesse normale, effectuer les examens nécessaires à la surveillance de l'évolution de la grossesse normale; 3) Prescrire ou conseiller les examens nécessaires ou diagnostic le plus précoce possible de toute grossesse à risque; 4) Établir un programme de préparation des futurs parents à leur rôle, assurer la préparation complète à l'accouchement et les conseiller en matière d'hygiène et d'alimentation; 5) Assister la parturiente pendant le déroulement du travail et surveiller l'état du foetus in utero par les moyens cliniques et techniques appropriés; 6) Pratiquer l'accouchement normal lorsqu'il s'agit d'une présentation du vertex y compris, au besoin, l'épisiotomie et en cas d'urgence pratiquer l'accouchement dans le cas d'une présentation du siège; 7) Déceler chez la mère ou l'enfant les signes annonciateurs d'anomalies qui nécessitent l'intervention d'un médecin et assister ce dernier en cas d'intervention; prendre les mesures d'urgence qui s'imposent en l'absence du médecin, notamment l'extraction manuelle du placenta suivie de la révision utérine manuelle éventuellement; 8) Examiner le nouveau-né et en prendre soin; prendre toutes les initiatives qui s'imposent en cas de besoin et pratiquer, le cas échéant, la réanimation immédiate; 9) Prendre soin de la parturiente, surveiller les suites de couches de la mère et donner tous conseils utiles permettant d'élever le nouveau-né dans les meilleures conditions; 10) Pratiquer les soins prescrits par un médecin; 11) Établir les rapports écrits nécessaires.