Vertaling van "niets gevraagd heeft maar wiens toestand geleidelijk slechter " (Nederlands → Frans) :

Persoonlijk zou ik het er moeilijk mee hebben om in de kamer van een eerste patiënt te gaan en al het mogelijke te doen om zijn levenskwaliteit te bevorderen, daarna in een andere kamer te gaan en er een letale cocktail toe te dienen omdat de tweede patiënt het heeft gevraagd, en daarna in een derde kamer een patiënt te bezoeken die niet bij bewustzijn is, die niets gevraagd heeft maar wiens toestand geleidelijk slechter wordt, en niets te kunnen doen omdat het niet in de wet is bepaald.
Personnellement, j'aurais du mal à passer dans la chambre d'un patient et à tout faire pour préserver sa qualité de vie puis, l'instant d'après, me rendre dans une autre chambre et y brancher un cocktail lytique parce que le patient l'a demandé et, enfin, visiter dans une troisième chambre un patient inconscient, qui n'a rien demandé mais dont l'état se dégrade progressivement, et ne rien pouvoir faire parce que ce n'est pas prévu par la loi.

De heer Risopoulos merkt vooraf op dat de commissie de Ordre des Barreaux francophones et germanophone (OBFG) gevraagd heeft zijn standpunt uiteen te zetten over het wetsontwerp tot wijziging van artikel 505 van het Strafwetboek en van artikel 35 van het Wetboek van strafvordering in verband met de in geval van heling toepasselijke verbeurdverklaring, niet in het kader van de verdediging van het beroep van advocaat — advocaten moeten, net als iedereen, de wetgeving inzake witwaspraktijken respecteren, en er kan geen sprake van zijn om voor hen een uitzondering te maken — maar wel in het algemene kader van de bescherming van de belangen van de rechtzoekenden en van de rechten van de verdediging, gelet op de ongerechtvaardigde verslechtering van de toestand van de rechtzoekende indien het ontwerp in de huidige vorm wet zou worden.
En guise de remarque préliminaire, M. Risopoulos précise que l'Ordre des barreaux francophones et germanophone (OBFG) a demandé à être entendu sur le projet de loi modifiant l'article 505 du Code pénal et l'article 35 du Code d'instruction criminelle à propos de la confiscation applicable en cas de recèlement, non pas dans le cadre de la défense de la profession d'avocat — les avocats sont soumis à la législation réprimant pénalement le blanchiment, comme tous les citoyens et il ne saurait être question de demander en leur faveur un régime dérogatoire —, mais bien dans le cadre général de la défense des intérêts des justiciables et des droits de la défense, face à l'aggravation injustifiée de la situation du justiciable, si le projet devait devenir, tel quel, loi.

« Worden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet geschonden doordat de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, vóór de inwerkingtreding op 25 november 1998 van artikel 10 van de wet van 19 oktober 1998 (dat aan artikel 6 van die wet een § 3 heeft toegevoegd), en aldus geïnterpreteerd dat ze niet voorzag in de betaling van vergoedingen voor tijdelijke arbeidsongeschiktheid aan een slachtoffer van een arbeidsongeval voor wie een blijvende arbeidsongeschiktheid van ten minste 10 % was erkend en wiens toestand dermate verergerd was dat het zijn nieuwe betrekking tijdelijk niet meer kon uitoefenen, terwijl een slachtoffer van een arbeidsongeval dat zich in dezelfde toestand bevond, maar waarop de wet betreffende de arbeidsongevallen van 10 april 1971 van toepassing is, op grond van de artikelen 25 en 25bis van die wet wel aanspraak kon maken op vergoedingen voor tijdelijke arbeidsongeschiktheid ?
« Les articles 10 et 11 de la Constitution sont-ils violés en ce que la loi du 3 juillet 1967 sur la prévention ou la réparation des dommages résultant des accidents du travail, des accidents survenus sur le chemin du travail et des maladies professionnelles dans le secteur public, avant l'entrée en vigueur, le 25 novembre 1998, de l'article 10 de la loi du 19 octobre 1998 (qui a ajouté un paragraphe 3 à l'article 6 de cette loi) et interprété en ce sens qu'elle ne prévoyait pas le paiement d'indemnités pour une incapacité de travail temporaire à une victime d'un accident du travail pour laquelle un taux d'incapacité de travail permanente de 10 % au moins avait été reconnu et dont la situation s'était à ce point aggravée qu'elle ne pouvait plus exercer temporairement son nouvel emploi, alors qu'une victime d'un accident du travail qui se trouvait dans la même situation mais à laquelle s'applique la loi sur les accidents du travail du 10 avril 1971 pouvait prétendre, sur la base des articles 25 et 25bis de cette loi, à des indemnités d'incapacité de travail temporaire ?

« Worden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet geschonden doordat de wet van 3 juli 1967 betreffende de preventie van of de schadevergoeding voor arbeidsongevallen, voor ongevallen op de weg naar en van het werk en voor beroepsziekten in de overheidssector, vóór de inwerkingtreding op 25 november 1998 van artikel 10 van de wet van 19 oktober 1998 (dat aan artikel 6 van die wet een § 3 heeft toegevoegd), en aldus geïnterpreteerd dat ze niet voorzag in de betaling van vergoedingen voor tijdelijke arbeidsongeschiktheid aan een slachtoffer van een arbeidsongeval voor wie een blijvende arbeidsongeschiktheid van ten minste 10 % was erkend en wiens toestand dermate verergerd was dat het zijn nieuwe betrekking tijdelijk niet meer kon uitoefenen, terwijl een slachtoffer van een arbeidsongeval dat zich in dezelfde toestand bevond, maar waarop de wet betreffende de arbeidsongevallen van 10 april 1971 van toepassing is, op grond van de artikelen 25 en 25bis van die wet wel aanspraak kon maken op vergoedingen voor tijdelijke arbeidsongeschiktheid ?
« Les articles 10 et 11 de la Constitution sont-ils violés en ce que la loi du 3 juillet 1967 sur la prévention ou la réparation des dommages résultant des accidents du travail, des accidents survenus sur le chemin du travail et des maladies professionnelles dans le secteur public, avant l'entrée en vigueur, le 25 novembre 1998, de l'article 10 de la loi du 19 octobre 1998 (qui a ajouté un paragraphe 3 à l'article 6 de cette loi) et interprété en ce sens qu'elle ne prévoyait pas le paiement d'indemnités pour une incapacité de travail temporaire à une victime d'un accident du travail pour laquelle un taux d'incapacité de travail permanente de 10 % au moins a été reconnu et dont la situation s'était à ce point aggravée qu'elle ne pouvait plus exercer temporairement un nouvel emploi, alors qu'une victime d'un accident du travail qui se trouvait dans la même situation mais à laquelle s'applique la loi sur les accidents du travail du 10 avril 1971 pouvait prétendre, sur la base des articles 25 et 25bis de cette loi, à des indemnités d'incapacité de travail temporaire ?