Traduction de «nietigverklaring van beroep » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

beroep tot nietigverklaring (EU) [ vordering tot nietigverklaring ]
recours en annulation (UE)

beroep tot nietigverklaring
recours en annulation

beroep tot nietigverklaring
action en nullité d'un jugement | demande en annulation | recours en annulation

beroep tot nietigverklaring op grond van onbevoegdheid
recours en annulation pour incompétence

beroep tot nietigverklaring op grond van misbruik van bevoegdheid
recours en annulation pour détournement de pouvoir

beroep tot nietigverklaring
recours en annulation [ recours pour excès de pouvoir ]

beroepsprocedure (EU) [ beroep bij het Hof van justitie | klacht inzake communautaire geschillen ]
recours contentieux (UE) [ recours contentieux communautaire | recours devant la Cour de justice ]

de nietigverklaring vervolgen
poursuivre l'annulation

vordering tot nietigverklaring
action en nullité

Onderneming voor het aanleren van een beroep (élément)
entreprise d'apprentissage professionnel | E.A.P.

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

4. In geval van een procedure voor de oppositieafdelingen, de nietigheidsafdelingen of de kamers van beroep van het Bureau kan te allen tijde, nadat een oppositie, een vordering tot vervallen- of nietigverklaring, of beroep tegen een beslissing van een oppositie- of nietigheidsafdeling is ingesteld, een gezamenlijk verzoek tot bemiddeling in het geschil worden ingediend.
4. En cas de litiges faisant l'objet d'une procédure pendante devant les divisions d'opposition ou d'annulation ou devant les chambres de recours de l'Office, une requête conjointe en médiation peut être présentée à tout moment après l'introduction d'un acte d'opposition, d'une demande en déchéance ou en nullité ou la formation d'un recours contre des décisions des divisions d'opposition ou d'annulation.

Artikel 225 § 1 EGV voorziet tenslotte dat het Gerecht van 1 aanleg bevoegd is om in eerste aanleg kennis te nemen van de beroepen als bedoeld in de artikelen 230 (beroep tot nietigverklaring), 232 (beroep wegens nalatigheid), 235 (beroep tot schadevergoeding), 236 (geschillen van het Europese openbaar ambt) en 238 EGV (bevoegdheid gebaseerd op een arbitrageclausule) met uitzondering van de beroepen die aan een rechterlijke kamer werden toegewezen en de beroepen die het Statuut van het Hof voorbehoudt aan het Hof van Justitie.
L'article 225 § 1 TCE prévoit en définitive que le Tribunal de 1 instance est compétent pour connaître en première instance des recours visés aux articles 230 (recours en annulation), 232 (recours en carence), 235 (recours en responsabilité), 236 (contentieux de la fonction publique européenne) et 238 TCE (compétence fondée sur une clause compromissoire) à l'exception des recours attribués à une chambre juridictionnelle et des recours que le Statut de la Cour réserve à la Cour de Justice.

Bovendien zou een benadering volgens welke, in het geval waarin op het moment van instelling van het beroep reeds in de betrokken post is voorzien, het verzoek om nietigverklaring van het besluit tot afwijzing van de sollicitatie enkel ontvankelijk zou zijn wanneer de afgewezen kandidaat daarnaast ook verzoekt om nietigverklaring van het aanstellingsbesluit, neerkomen op het invoeren van een voorwaarde voor ontvankelijkheid van beroepen die betrekking hebben op de rechtmatigheid van een bezwarend besluit in de zin van artikel 90, lid 2, van het Statuut waarin dit laatste niet voorziet. Noch artikel 91 van het Statuut, dat betrekking heeft op beroepen die ambtenaren tegen voor hen bezwarende besluiten bij de Unierechter instellen, noch enige andere tekst verplicht de kandidaat die voor een selectieprocedure is afgewezen immers om zijn beroep, op straffe van niet-ontvankelijkheid, zowel tegen het besluit tot afwijzing van zijn sollicitatie als tegen het daarmee samenhangende besluit tot aanstelling van een andere kandidaat in te stellen.
De plus, l’approche selon laquelle, dans le cas où le poste en cause a déjà été pourvu au moment de l’introduction du recours, la demande d’annulation de la décision de rejet de la candidature ne serait recevable que si le candidat évincé demande parallèlement l’annulation de la décision de nomination d’un autre candidat sur le poste en cause aboutirait à introduire une condition de recevabilité, non prévue par le statut, en ce qui concerne les recours portant sur la légalité d’un acte faisant grief au sens de l’article 90, paragraphe 2, du statut. En effet, ni l’article 91 du statut, lequel a trait aux recours introduits devant les juridictions de l’Union par les fonctionnaires contre les actes leur faisant grief, ni d’ailleurs aucun autre texte n’impose à un candidat évincé d’une procédure de sélection de diriger nécessairement son recours, sous peine d’irrecevabilité, à la fois contre la décision de rejet de sa candidature et la décision corrélative de nomination d’un autre candidat.

Er behoort evenwel opgemerkt te worden dat tot staving van een beroep tot nietigverklaring van de ordonnantie van 22 december 1994 betreffende de onroerende voorheffing (Belgisch Staatsblad van 7 februari 1995), ingesteld bij het Arbitragehof, en tot staving van een beroep tot nietigverklaring van de ordonnantie van 13 april 1995 tot wijziging van de ordonnantie van 23 juli 1992 betreffende de onroerende voorheffing (Belgisch Staatsblad van 13 juni 1995), bij hetzelfde rechtscollege, de federale regering stelt dat er geen sprake kan zijn van « vrijstellingen » die tot de bevoegdheid van de Gewesten behoren, dan voor onroerende goederen die niet improductief zijn; de gevallen van improductiviteit kunnen immers enkel vastgesteld worden in verhouding tot het begrip « belastingobject », dat uitsluitend tot de bevoegdheid van de federale wetgever zou blijven behoren.
Il convient néanmoins d'observer qu'à l'appui d'un recours en annulation de l'ordonnance du 22 décembre 1994 relative au précompte immobilier (Moniteur belge du 7 février 1995) introduit devant la Cour d'arbitrage, ainsi qu'à l'appui d'un recours en annulation dirigé contre l'ordonnance du 13 avril 1995 modifiant l'ordonnance du 23 juillet 1992 relative au précompte immobilier (Moniteur belge du 13 juin 1995), devant la même juridiction, le Gouvernement fédéral considère qu'il ne peut être question d'« exonérations » relevant de la compétence régionale que pour les biens immobiliers qui ne sont pas improductifs; les cas d'improductivité ne pouvant se déterminer qu'en rapport avec le concept de « matière imposable », qui demeurerait du ressort exclusif du législateur fédéral.

Wat het erga omnes karakter betreft heeft de Raad van State al herhaaldelijk geoordeeld dat de vernietiging van een benoemingsbeslissing niet tot gevolg heeft dat belanghebbenden die verzuimd hebben zelf een beroep tot nietigverklaring in te stellen tegen een beslissing waarbij een andere kandidaat werd benoemd, zich toch kunnen beroepen op de nietigverklaring van die beslissing op beroep van een andere, meer alerte kandidaat (10) .
Pour ce qui est du caractère erga omnes, le Conseil d'État a déjà jugé à plusieurs reprises que l'annulation d'une décision de nomination n'a pas pour effet de permettre aux intéressés qui auraient omis d'intenter personnellement un recours en annulation contre une décision de nomination d'un autre candidat, de se prévaloir de l'annulation de cette décision intervenue à la suite du recours d'un autre candidat plus vigilant (10) .

De Raad van State heeft in zijn advies 53.932/AV daarnaast opgemerkt dat niet uit het oog mag worden verloren dat « tegen de « definitieve beslissing » van de uitvoeringskamer, ingesteld binnen het nalevingscomité omtrent de uitvoering, een beroep zonder schorsende werking kan worden ingesteld, waarvan de uitoefening kan leiden tot de nietigverklaring van die « definitieve beslissing » door de Conferentie van de Partijen » en dat derhalve het « voorgestelde artikel 16, § 4, tweede lid, betreffende de omstandigheid dat de substitutiemaatregel ophoudt gevolg te hebben, (..) aldus aangevuld (moet) worden dat die maatregel in geval van een dergelijke nietigverklaring geen gevolg meer heeft».
Le Conseil d'État, dans son avis 53.932/AG, a par ailleurs fait remarquer que « l'existence d'un recours non suspensif contre la « décision définitive » de la chambre de l'exécution, constituée au sein du comité de contrôle du respect des dispositions, dont l'exercice peut conduire à l'annulation de cette « décision définitive » par la Conférence des Parties, ne peut être perdue de vue». , et qu' « (i)l y aurait lieu, en conséquence, de compléter l'article 16, § 4, alinéa 2, proposé, relatif à la fin des effets de la mesure de substitution, pour prévoir que ceux-ci prennent fin dans le cas d'une telle annulation».

Bij het bestreden arrest heeft het Gerecht het beroep tot nietigverklaring van de beschikking waarbij de verificatie werd gelast (zaak T‑125/03) niet-ontvankelijk verklaard en het beroep tot nietigverklaring van de afwijzende beschikking van 8 mei 2003 (zaak T‑253/03) ongegrond verklaard.
Par l’arrêt attaqué, le Tribunal a rejeté le recours en annulation contre la décision ordonnant la vérification (affaire T‑125/03) comme irrecevable et le recours en annulation contre la décision de rejet du 8 mai 2003 (affaire T‑253/03) comme non fondé.

EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62003CJ0094 - EN - Arrest van het Hof (Tweede kamer) van 10 januari 2006. Commissie van de Europese Gemeenschappen tegen Raad van de Europese Unie. Beroep tot nietigverklaring - Besluit 2003/106/EG van Raad inzake sluiting van Verdrag van Rotterdam - Procedure met betrekking tot voorafgaande geïnformeerde toestemming - Gevaarlijke chemische stoffen en pesticiden in internationale handel - Keuze van rechtsgrondslag - Artikelen 133 EG en 175 EG. Zaak C-94/03.
EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62003CJ0094 - EN - Arrêt de la Cour (deuxième chambre) du 10 janvier 2006. Commission des Communautés européennes contre Conseil de l'Union européenne. Recours en annulation - Décision 2003/106/CE du Conseil concernant l'approbation de la convention de Rotterdam - Procédure de consentement préalable en connaissance de cause - Produits chimiques et pesticides dangereux faisant l'objet d'un commerce international - Choix de la base juridique - Articles 133 CE et 175 CE. Affaire C-94/03.