Vertaling van "niet-geregistreerde en niet in belgië gevestigde dienstverrichter gefactureerde " (Nederlands → Frans) :

Onder de door het Hof van Justitie in aanmerking genomen motieven teneinde de niet-nakoming van de Belgische reglementering in verband met de registratie van de bedrijven in fiscale aangelegenheden vast te stellen, werd het motief vermeld dat, wat de belastingschulden betreft, de opdrachtgevers en aannemers automatisch 15 % van de door een niet-geregistreerde en niet in België gevestigde dienstverrichter gefactureerde prijs moeten inhouden :
Parmi les motifs retenus par la Cour de justice pour constater le manquement de la réglementation belge relative à l'enregistrement des entreprises en matière fiscale, figurait celui de la retenue automatique, s'agissant des dettes fiscales, à effectuer par les commettants et les entrepreneurs s'élevant à 15 % du prix facturé par un prestataire de services non enregistré et non établi en Belgique :

31. Ook het feit dat een opdrachtgever of aannemer die een overeenkomst sluit met een niet in België geregistreerde dienstverrichter krachtens artikel 402 WIB 92 tot beloop van 35 % van de prijs van de te verrichten werkzaamheden hoofdelijk aansprakelijk is voor alle belastingschulden van deze dienstverrichter met betrekking tot voorafgaande belastbare tijdperken, kan die opdrachtgever of aannemer ontmoedigen om een beroep te doen op een niet-geregistreerde en niet in België gevestigde dienstverrichter die rechtmatig dezelfde diensten verricht in de lidstaat waar hij is gevestigd.
31. De même, le fait que, en application de l'article 402 du CIR 92, le commettant ou l'entrepreneur qui contractent avec un prestataire non enregistré en Belgique soient rendus solidairement responsables pour toutes les dettes fiscales de ce prestataire relatives à des périodes imposables antérieures, à concurrence des 35 % du prix des travaux à effectuer, est susceptible de dissuader ce commettant ou cet entrepreneur de recourir aux services d'un prestataire non enregistré et non établi en Belgique, fournissant légalement des services identiques dans son Etat membre d'établissement.

Het verwijzende rechtscollege vraagt het Hof of dat artikel bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het een onderscheid zou maken tussen de Belgische opdrachtgevers naargelang zij, voor de uitvoering van werken, een beroep doen op een niet in België geregistreerde, maar wel in België gevestigde dienstverrichter of op een niet in België geregistreerde en evenmin in België gevestigde dienstverrichter, waarbij de eerstgenoemden, naar luid van artikel 30bis, § 1, van de voormelde wet, hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de sociale bijdragen, terwijl de laatstgenoemden zich daaraan zouden kunnen onttrekken op grond van het arrest van 9 november 2006 (C-433/04) dat werd gewezen door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen, dat de schending door België heeft vastgesteld van de verplichtingen waartoe het was gehouden krachtens het beginsel van het vrij verkeer van dienstverrichters dat is verankerd in de artikelen 49 en 50 van het EG-Verdrag en van toepassing is in de interne rechtsorde.
La juridiction a quo interroge la Cour sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de cet article, en ce qu'il opérerait une distinction entre les maîtres d'ouvrage belges selon qu'ils font appel, pour exécuter des travaux, à un prestataire de services non enregistré mais établi en Belgique ou à un prestataire non enregistré mais non établi en Belgique, les premiers étant, aux termes de l'article 30bis, § 1, de la loi précitée, solidairement tenus au paiement des cotisations sociales, alors que les seconds pourraient s'y soustraire en raison de l'arrêt du 9 novembre 2006 (C-433/04) rendu par la Cour de justice des Communautés européennes, qui a constaté la violation par la Belgique des obligations lui incombant en vertu du principe de la libre circulation des prestataires de services consacré par les articles 49 et 50 du Traité CE, applicable dans l'ordre juridique interne.

Onder de door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen in aanmerking genomen motieven teneinde de niet-nakoming van de Belgische reglementering in verband met de registratie van de bedrijven in fiscale aangelegenheden vast te stellen, werd het motief vermeld dat, wat de belastingschulden betreft, de opdrachtgevers automatisch hoofdelijk aansprakelijk zijn ten aanzien van de niet-geregistreerde en niet in België gevestigde dienstverrichters :
Parmi les motifs retenus par la Cour de justice des Communautés européennes pour constater le manquement de la réglementation belge relative à l'enregistrement des entreprises en matière fiscale, figurait celui du caractère automatique de la responsabilité solidaire pour les dettes fiscales des commettants vis-à-vis des entrepreneurs non enregistrés et non établis en Belgique :

Anderzijds wordt eraan herinnerd dat deze vrijstelling slechts kan worden toegestaan in de mate dat de BTW zou kunnen worden afgetrokken overeenkomstig de artikelen 45 tot 48, van het wetboek, indien zij in rekening werd gebracht aan een in België gevestigde belastingplichtige en preciseert met name, door op dit gebied de door het geacht lid aangehaalde beslissing ET 82.086 te hernemen voor wat betreft de diensten met betrekking tot automobielen voor personenvervoer, dat het de dienstverrichters toegelaten is hun diensten te factureren waarbij uitsluitend en op stelselmatige wijze de beperking gesteld door artikel 45, § 2, eerste lid, van het wetboek, wordt toegepast: vrijstelling van belasting tot 50% van het gefactureerde bedrag en toepassing van de Belgische BTW op de resterende 50%, wat overeenkomt met het gedeelte niet-aftrekbare BTW voor een belastingplichtige in België bij gelijkaardige handelingen (cf. artikel 76, § 2, en 45, § 2, van het wetboek).
D'autre part, elle rappelle que cette exemption de la taxe ne peut être accordée que dans la mesure où elle aurait pu être déduite, conformément aux articles 45 à 48 du Code, si elle avait été portée en compte à un assujetti établi en Belgique et elle précise notamment, en reprenant sur ce point la décision no ET 82.086 citée par l'honorable membre, qu'en ce qui concerne les prestations relatives à des véhicules servant au transport de personnes, les prestataires de services sont autorisés à facturer leurs prestations en appliquant uniquement et systématiquement la limite posée par l'article 45, § 2, alinéa 1er, du Code: exemption de la taxe à raison de 50% du montant facturé et application de la TVA belge sur les 50% restants, ce qui correspond à la part de TVA non déductible par un assujetti en Belgique pour des opérations similaires (cf. article 76, § 2, et 45, § 2, du Code).