Vertaling van "niet-gegronde ongelijke behandeling " (Nederlands → Frans) :

6. Er bestaan twee 'parallelle circuits' op het stuk van de belastingheffing op de roerende inkomsten, enerzijds voor de inkomsten van Belgische oorsprong (waarbij de roerende voorheffing aan de bron wordt ingehouden) en anderzijds voor de inkomsten van buitenlandse oorsprong (waarbij de roerende voorheffing moet worden vastgesteld als de belastingplichtigen die inkomsten niet aangeven). Is er geen sprake van een problematische, ongelijke behandeling als enkel de inkomsten van buitenlandse oorsprong boven een bepaald grensbedrag worden gecontroleerd en worden onderworpen aan de roerende voorheffing, en als er op de inkomsten van buitenlandse oorsprong onder een bepaald grensbedrag geen roerende voorheffing betaald wordt omdat die inkomsten niet vrijwillig aangegeven en niet gecontroleerd worden?
6. L'existence de deux "circuits parallèles" en matière d'imposition des revenus mobiliers (celui des revenus de source belge, précomptés à la source) et celui des revenus de source étrangère (pour lesquels le précompte doit être établi si les contribuables ne déclarent pas ces revenus) ne pose-t-elle pas un problème d'inégalité de traitement si seuls les revenus de source étrangère au-dessus d'un certains seuil sont contrôlés et imposés au précompte mobilier et si les revenus de source étrangère au-dessous d'un certain seuil ne sont pas, du fait d'une absence de déclaration volontaire et d'une absence de contrôle, imposés au précompte mobilier?

1. Onderkent u de toenemende ongelijke behandeling tussen de private en publieke non-profitsector, ingevolge de substantiële versterking van de lage lonencomponent voor werknemers van categorie 2 (zoals bedoeld in de Programmawet van 24 december 2002) die geldt voor werknemers uit de private sector maar niet voor de contractuele werknemers uit de publieke sector (terwijl het basispercentage aan verschuldigde sociale werkgeversbijdragen nauwelijks verschillend is)?
1. Admettez-vous l'inégalité de traitement croissante entre les établissements privés et publics du secteur non marchand, à la suite du renforcement significatif de la composante bas salaires pour les travailleurs de catégorie 2 (tel que prévu par la Loi-programme du 24 décembre 2002) qui s'applique aux travailleurs du secteur privé mais pas aux contractuels du secteur public (alors que le pourcentage de base des cotisations patronales dues est quasiment identique) ?

Bovendien zou er op die manier een ongelijke behandeling van de kandidaten zijn, omdat de kandidaten die heropgevist werden na de verhoging van het quotum een tweede kans hebben gekregen, terwijl de kandidaten die niet slaagden voor de eerste of de derde proef geen tweede kans kregen.
En outre, de cette façon, les candidats ne seraient plus traités de façon équitable, vu que les candidats repêchés à la suite du relèvement du quota se sont vu offrir une deuxième chance, là où les candidats ayant échoué aux première et troisième épreuves n'en ont pas eue.

Art. 26. In dezelfde afdeling 3/1 wordt artikel 133 vervangen als volgt : "Art. 133. Roken op de werkplaats Met een sanctie van niveau 3 wordt bestraft de werkgever, zijn aangestelde of zijn lasthebber die, in strijd met de bepalingen van hoofdstuk 4 van de wet van 22 december 2009 betreffende een algemene regeling voor rookvrije gesloten plaatsen toegankelijk voor het publiek en ter bescherming van werknemers tegen tabaksrook en op de uitvoeringsbesluiten van deze bepalingen : 1° geen werkruimten en sociale voorzieningen, vrij van tabaksrook, ter beschikking stelt van zijn werknemers; 2° het roken niet verbiedt in de werkruimten, de sociale voorzieningen, evenals in de vervoermiddelen die hij voor gemeenschappelijk vervoer van en naar het werk ter beschikking stelt van het personeel; 3° niet de nodige maatregelen neemt teneinde erover te waken dat derden die zich in de onderneming bevinden, geïnformeerd worden over de maatregelen die hij toepast overeenkomstig voormelde wet van 22 december 2009; 4° niet de nodige maatregelen neemt om elk element dat tot roken kan aanzetten of dat laat geloven dat roken toegestaan is, te verbieden in de werkruimten, de sociale voorzieningen, evenals in de vervoermiddelen die hij voor gemeenschappelijk vervoer van en naar het werk ter beschikking stelt van het personeel; 5° voorziet in een rookkamer binnen de onderneming, zonder voorafgaand advies van het comité voor preventie en bescherming op het werk; 6° wanneer een rookkamer is toegelaten binnen de onderneming, een rookkamer voorziet die niet afdoende verlucht wordt of niet voorzien wordt van een rookafzuigsysteem dat de rook afdoende verwijdert, of niet de bijkomende door de Koning bepaalde voorwaarden naleeft waaraan de rookkamer dient te beantwoorden; 7° wanneer een rookkamer is toegelaten binnen de onderneming, een regeling van toegang tot deze rookkamer tijdens de werkuren voorziet, zonder voorafgaand advies van het comité voor preventie en bescherming op het werk; ...
Art. 26. Dans la même section 3/1, l'article 133 est remplacé par ce qui suit : "Art. 133. Fumer sur le lieu de travail Est puni d'une sanction de niveau 3, l'employeur, son préposé ou son mandataire qui, en contravention aux dispositions du chapitre 4 de la loi du 22 décembre 2009 instaurant une réglementation générale relative à l'interdiction de fumer dans les lieux fermés accessibles au public et à la protection des travailleurs contre la fumée du tabac et aux arrêtés d'exécution de ces dispositions : 1° ne met pas à disposition de ses travailleurs des espaces de travail et des équipements sociaux exempts de fumée de tabac; 2° n'interdit pas de fumer dans les espaces de travail, dans les équipements sociaux, ainsi que dans les moyens de transport qu'il met à la disposition du personnel pour le transport collectif du et vers le lieu de travail; 3° ne prend pas les mesures nécessaires pour veiller à ce que les tiers qui se trouvent dans l'entreprise soient informés des mesures qu'il applique en vertu de la loi précitée du 22 décembre 2009; 4° ne prend pas les mesures nécessaires pour interdire tout élément susceptible d'inciter à fumer ou qui porte à croire que fumer est autorisé, dans les espaces de travail, dans les équipements sociaux, ainsi que dans les moyens de transport qu'il met à la disposition du personnel pour le transport collectif du et vers le lieu de travail; 5° prévoit un fumoir dans l'entreprise sans avis préalable du comité pour la prévention et la protection au travail; 6° lorsqu'un fumoir est permis dans l'entreprise, prévoit un fumoir qui n'est pas ventilé efficacement ou qui n'est pas équipé d'un système d'extraction de fumée qui élimine la fumée de manière efficace, ou qui ne respecte pas les conditions supplémentaires fixées par le Roi auxquelles le fumoir doit répondre; 7° lorsqu'un fumoir est permis dans l'entreprise, prévoit un règlement d'accès à ce fumoir pendant les heures de travail sans avis préalable du comité pour la préve ...

Of er al dan niet een ongelijke behandeling ontstaat, kan niet eenduidig gezegd worden.
Il n'est pas possible d'affirmer de manière univoque que cela engendre ou non un traitement inégal.

Deze artikelen veroordelen niet alle vormen van ongelijke behandeling, maar alleen die welke niet gegrond zijn op een objectief te rechtvaardigen en redelijk criterium, waarbij rekening wordt gehouden met het nagestreefde doel, de uitwerking van de maatregel en de aard van de principes.
Ces articles ne condamnent pas toutes les différences de traitement mais seulement celles qui ne reposent pas sur un critère susceptible de justification objective et raisonnable, compte tenu du but légitime poursuivi, des effets de la mesure et de la nature des principes en cause.

Volgens de indiener zijn enkel de vormen van ongelijke behandeling die niet gegrond zijn op objectief te rechtvaardigen en redelijke criteria discriminaties die moeten worden verboden.
Selon l'auteur, seules les différences de traitement qui ne reposent pas sur des critères susceptibles de justification objective et raisonnable constituent des discriminations qui doivent être interdites.

III. De artikelen 10 en 11 van de Grondwet en artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (5) verbieden niet elk verschil in behandeling, doch alleen dat verschil in behandeling wat niet gegrond is op een criterium waarvoor geen objectieve en redelijke verantwoording kan worden gegeven, rekening houdend met het gewettigd doel dat wordt nagestreefd, de gevolgen van de maatregel en de aard van de terzake geldende beginselen.
III. Les articles 10 et 11 de la Constitution et l'article 14 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales (5) ne condamnent pas toutes les différences de traitement, mais seulement celles qui ne reposent pas sur un critère susceptible de justification objective et raisonnable, compte tenu du but légitime poursuivi, des effets de la mesure et de la nature des principes en cause.