Traduction de «niet daadwerkelijk voorzien » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

niet voor een hogere voorziening vatbare beschikking | niet voor hogere voorziening vatbare beschikking
ordonnance non susceptible de recours

recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel | recht op een doeltreffende voorziening in rechte
droit à un recours effectif

attest van niet-voorziening
certificat de non-recours

voorziening voor niet-verdiende premies
provision pour primes non acquises

daadwerkelijk rechtsmiddel | doeltreffende voorziening in rechte
recours effectif

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Verder meent de PGC dat het aangewezen is om garanties in het contract tussen de Brusselse HuisArtsenKring (BHAK) en de Fédération des Associations des Médecins Généralistes de Bruxelles (FAMGB) in te bouwen voor het tijdstip vanaf hetwelke de garantie voor tweetaligheid de realiteit zal zijn, voor de organisatie van de tweetalige huisartsenwachtposten en ook clausules met maatregelen te voorzien indien er niet of onvoldoende aan de voorwaarden tot daadwerkelijke tweetaligheid wordt voldaan.
Par ailleurs, la CMP estime qu'il est indiqué d'insérer des garanties dans le contrat conclu entre le Brusselse HuisArtsenKring (BHAK) et la Fédération des Associations des Médecins Généralistes de Bruxelles (FAMGB) pour le moment à partir duquel la garantie de bilinguisme sera une réalité, pour l'organisation des postes de garde de médecins généralistes bilingues, ainsi que de prévoir des clauses contenant des mesures au cas où il ne serait pas satisfait aux conditions de bilinguisme effectif ou au cas où il y serait insuffisamment satisfait.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij twee vonnissen van 24 februari 2016 in zake respectievelijk M.A. en K. N'G. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de stad Namen en L.V.D. en K.D. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Sambreville, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 7 maart 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « Schenden de artikelen 63, 165 en 167 van het Burgerlijk Wetboek, afzonderlijk genomen of met elkaar in samenhang gelezen, in zoverre zij, naar gelang van de eraan gegeven interpretatie, het daadwerkelijke karakter van het beroep tegen de beslissing van de ambtenaar van de burgerlijke stand om de voltrekking van het huwelijk te weigeren, doen afhangen van de door de huwelijkskandidaten gekozen huwelijksdatum en/of van het bestaan van een uitstel, van twee maanden, eventueel verlengd met drie maanden, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere supranationale wetsbepalingen, zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met name artikel 12 van dat laatste, waardoor het huwelijksrecht wordt belemmerd, aangezien zij die kandidaten het daadwerkelijke recht op het huwelijk ontnemen en hen ertoe verplichten om vrijwel stelselmatig opnieuw een aangifte van het huwelijk te doen, tenzij wordt beschouwd dat, waarbij zij zich bewust zijn of moeten zijn van de termijnen, ofwel (1) zij vooraf aan de procureur des Konings een verzoek tot verlenging kunnen richten, waarbij het verstrijken van de termijn van 6 maanden en 14 dagen nog voordat de beslissing tot uitstel wordt genomen of voordat de beroepstermijn van één maand is verstreken een ernstige redenen vormt, ofwel (2), indien de ambtenaar van de burgerlijke stand beslist de voltrekking van het huwelijk uit te stellen, en vanaf die datum, de termijn voor het voltrekken van het hu ...
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par deux jugements de 24 février 2016 en cause respectivement de M.A. et K. N'G. contre l'officier de l'état civil de la ville de Namur et de L.V.D. et K.D. contre l'officier de l'état civil de la commune de Sambreville, dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 7 mars 2016, le Tribunal de première instance de Namur, division Namur, a posé les questions préjudicielles suivantes : « Les articles 63, 165 et 167 du Code civil, pris isolément ou ensemble, en ce qu'ils font dépendre, selon l'interprétation qui leur est donnée, de la date de mariage choisie par les candidats au mariage et/ou de l'existence d'une surséance, de deux mois, éventuellement prolongée de trois mois, l'effectivité du recours contre la décision de refus célébrer le mariage émanant de l'Officier de l'état civil, ne violent-ils pas notamment les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec d'autres dispositions légales supranationales telle la Convention européenne des droits de l'homme et notamment l'article 12 de cette dernière, constituant de ce fait une entrave au droit du mariage, puisque privant lesdits candidats du droit effectif au mariage et les contraignant à la réintroduction quasi systématique d'une déclaration de mariage, sauf à considérer que, conscients ou devant l'être des délais, soit (1) ils peuvent saisir en amont le Procureur du Roi d'une demande de prolongation, l'expiration du délai de 6 mois et 14 jours avant même la décision de surséance ou avant l'expiration du délai de recours d'un mois constituant des raisons graves, soit (2) qu'en cas de surséance de la célébration du mariage décidée par l'Officier de l'état civil, et depuis cette date, le délai de célébration de mariage est, à tout le moins, suspendu, jusqu'a que ce dernier accepte de célébrer le mariage, explicitement ou implicitement par absence de refus dans le délai de deux mois, ou jusqu'a ce que le juge soit saisi da ...

26. geeft uiting aan zijn bezorgdheid omtrent het slechte functioneren van de middels de diverse nationale rechtssystemen ter beschikking gestelde onderzoeksinstrumenten, die niet daadwerkelijk voorzien in de behoefte aan een adequaat en specifiek instrumentarium voor de bestrijding van criminele en maffiose organisaties; herhaalt nogmaals het reeds in zijn resolutie van 25 oktober 2011 gedane verzoek aan de Commissie om de speciale onderzoekstechnieken die tegenwoordig in de respectieve lidstaten worden gebruikt te onderwerpen aan een vergelijkende studie die als basis kan dienen voor een Europees initiatief om de bevoegde autoriteiten re voorzien van de nodige onderzoeksinstrumenten op basis van de beste bestaande praktijken;
26. juge préoccupante l'inefficacité des outils d'investigation qu'offrent diverses législations nationales, qui ne tiennent pas suffisamment compte de la nécessité d'un matériel à la fois approprié et spécifique dans la lutte contre les organisations criminelles et mafieuses; réitère sa demande à la Commission européenne, déjà formulée dans sa résolution du 25 octobre 2011, de réaliser une étude comparative des techniques spéciales d'enquête actuellement utilisées dans les différents États membres qui puisse se traduire par une action au niveau européen visant à fournir aux autorités compétentes les instruments d'investigation nécessaires sur la base des meilleures pratiques en vigueur;

25. geeft uiting aan zijn bezorgdheid omtrent het slechte functioneren van de middels de diverse nationale rechtssystemen ter beschikking gestelde onderzoeksinstrumenten, die niet daadwerkelijk voorzien in de behoefte aan een adequaat en specifiek instrumentarium voor de bestrijding van criminele en maffiose organisaties; herhaalt nogmaals het reeds in zijn resolutie van 25 oktober 2011 gedane verzoek aan de Commissie om de speciale onderzoekstechnieken die tegenwoordig in de respectieve lidstaten worden gebruikt te onderwerpen aan een vergelijkende studie die als basis kan dienen voor een Europees initiatief om de bevoegde autoriteiten re voorzien van de nodige onderzoeksinstrumenten op basis van de beste bestaande praktijken;
25. juge préoccupante l'inefficacité des outils d'investigation qu'offrent diverses législations nationales, qui ne tiennent pas suffisamment compte de la nécessité d'un matériel à la fois approprié et spécifique dans la lutte contre les organisations criminelles et mafieuses; réitère sa demande à la Commission européenne, déjà formulée dans sa résolution du 25 octobre 2011, de réaliser une étude comparative des techniques spéciales d'enquête actuellement utilisées dans les différents États membres qui puisse se traduire par une action au niveau européen visant à fournir aux autorités compétentes les instruments d'investigation nécessaires sur la base des meilleures pratiques en vigueur;

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

Het gaat voort door te stellen dat richtlijn 2008/115 (artikel 14, § 1, sub b) zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin de lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen.
Elle poursuit en estimant que la directive 2008/115 (article 14, § 1, sous b) s'oppose à une législation nationale qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base d'un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle l'État membre concerné est tenu de reporter l'éloignement de ce ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice d'un recours contre une décision de retour prise à son encontre.

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

15. benadrukt dat melding is gemaakt van herhaalde schendingen van fundamentele arbeidsnormen in een aantal landen met SAP plus-status, maar dat dit niet tot schorsing van preferenties geleid heeft, hetgeen in tegenspraak is met het beginsel van de beleidscoherentie voor ontwikkeling; roept dan ook op tot de daadwerkelijke handhaving van de SAP plus-regeling, die ten uitvoer moet worden gelegd in combinatie met een geschikt en transparant rapportagemechanisme en voldoende middelen voor toezicht door het maatschappelijk middenveld; betreurt eveneens dat de preferentiële handelsovereenkomsten van de EU niet voorzien in daadwerkelijke handhavingsmechanismen; benadrukt dienovereenkomstig dat systematisch mensenrechtenclausules moeten worden opgenomen in handelsovereenkomsten en dat in dergelijke clausules in een klachtenregeling moet worden voorzien;
15. souligne que des violations répétées des normes fondamentales du travail ont été signalées dans plusieurs pays bénéficiant du régime SPG-Plus mais que cela n'a pas entraîné la suspension des préférences, ce qui est contraire au principe de la cohérence des politiques pour le développement; demande donc instamment que ce régime soit réellement appliqué et soit doublé d'un mécanisme d'information transparent et efficace et d'un financement adéquat pour permettre son suivi par la société civile; regrette également que les accords commerciaux préférentiels de l'Union européenne ne prévoient pas de véritables mécanismes de mise en œuvre; rappelle en conséquence qu'il importe d'ajouter systématiquement des clauses sur les droits de l'homme dans les accords commerciaux et d'y adjoindre un mécanisme de signalement des plaintes;

9. verzoekt de instellingen met klem nauw samen te werken op het gebied van gedelegeerde en uitvoeringshandelingen; erkent dat gedelegeerde handelingen een flexibel en effectief instrument kunnen zijn, maar benadrukt dat de prerogatieven en verantwoordelijkheden van het Parlement volledig moeten worden geëerbiedigd, onder meer door naleving van de basisbeschikking en tijdige en volledige informatieverstrekking aan het Parlement zodat het daadwerkelijk toezicht kan houden op gedelegeerde handelingen; wijst er in dit verband op dat de vaststelling van gedelegeerde handelingen zonder daadwerkelijke informatieverstrekking, of onder tijdsdruk, ten koste kan gaan van het parlementaire toezicht; is anderzijds verheugd over de deelname van het Parlement aan deskundigenvergaderingen zoals voorzien in het kaderakkoord, om ervoor te zorgen dat alle ontwerphandelingen die door de Commissie worden aangenomen de juiste vorm hebben om mogelijke technische bezwaren van de wetgever wat betreft de juridische kwalificatie ervan te voorkomen; benadrukt dat uitvoeringshandelingen uitsluitend moeten worden gebruikt indien dit juridisch gerechtvaardigd is en niet ter vervanging van gedelegeerde handelingen; spreekt de hoop uit dat in de toekomst de termijnen voor de aanneming van wetgeving op handelsgebied niet zo lang zullen zijn als in het nieuwe stelsel van gedelegeerde en uitvoeringshandelingen;
9. invite instamment les institutions à coopérer étroitement en ce qui concerne les actes délégués et d'exécution; comprend que les actes délégués peuvent constituer un outil flexible et efficace, mais souligne la nécessité de respecter pleinement les prérogatives et les responsabilités du Parlement, y compris par l'intermédiaire du respect de l'acte de base et la fourniture au Parlement d'informations opportunes et complètes en vue de permettre d'examiner correctement les actes délégués; indique, dans ce contexte, que l'adoption d'actes délégués, sans disposer des informations adéquates ou en raison de contraintes liées au temps, pourrait affaiblir le contrôle du Parlement; se félicite, d'autre part, de la participation du Parlement à des réunions d'experts, tel que prévu par l'accord-cadre, en vue de garantir que tous les projets d'actes adoptés par la Commission se présentent sous la forme idoine afin d'éviter d'éventuelles objections techniques de la part du législateur quant à leur qualification juridique; insiste pour que l'utilisation des actes d'exécution soit limitée aux cas dans lesquels ils sont juridiquement justifiés et pour qu'ils ne soient pas utilisés en remplacement des actes délégués; exprime l'espoir qu'à l'avenir les délais d'adoption de la législation en matière commerciale ne soient pas aussi longs que dans le cas du nouveau régime des actes délégués/d'exécution;

5. benadrukt het feit dat de jeugdwerkloosheid – waarvan de oorzaken volgens de IAO niet liggen in de hoogte van de inkomens en de indirecte loonkosten, de medezeggenschapsrechten en de normen inzake sociale bescherming – als gevolg van de economische en financiële crisis in de hele EU tot een groot probleem is uitgegroeid dat tot dusverre niet in voldoende mate is aangepakt door de EU en de lidstaten; wijst erop dat werkloosheid op jonge leeftijd het gevaar van armoede op lange termijn in zich kan bergen; benadrukt de noodzaak van hoogwaardige banen om te voorkomen dat jongeren tot de werkende armen gaan behoren; benadrukt dat arbeids- en stageovereenkomsten vanaf dag één moeten voorzien in sociale rechten voor allen; wijst voorstellen af om van dit beginsel af te wijken; wijst erop dat de opzeggingstermijnen niet mogen worden verkort, dat de voor het vaste personeel geldende cao- en wettelijke regelingen moeten worden toegepast en dat onbeperkte medezeggenschapsrechten en vrijheid van vereniging vanaf dag één moeten gelden; dringt aan op een EU-kader voor de invoering van rechten en beschermende bepalingen voor atypische arbeidsvormen en tijdelijk werk, met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel; benadrukt dat jongeren moeten worden beschermd tegen discriminatie op het werk, met name op grond van leeftijd en beroepservaring, door Richtlijn 2000/78/EG daadwerkelijk toe te passen; dringt er bij alle lidstaten op aan een nationale strategie op te zetten om de jeugdwerkloosheid aan te pakken;
5. souligne que, à la suite e la crise économique et financière, le chômage des jeunes – un chômage dont les causes ne résident pas, selon l'OIT, dans le niveau des revenus et des coûts non salariaux, dans les droits de participation ou les normes de protection sociale – est devenu un défi majeur en Europe, dont l'Union et les États membres ne se sont pas suffisamment occupés pour l'instant; souligne que les jeunes chômeurs sont confrontés à des risques élevés de pauvreté à long terme; souligne la nécessité d'emplois de qualité pour éviter aux jeunes de tomber dans la catégorie des travailleurs pauvres; souligne que les contrats d'emploi et de stage doivent prévoir des droits sociaux pour tous dès le premier jour d'entrée en vigueur du contrat; rejette toute proposition visant à s'écarter de ce principe; souligne qu'il ne doit pas y avoir de délais de préavis plus courts ou de clauses prévoyant moins que ce qui est fixé dans les conventions collectives ou les dispositions légales en vigueur et que les droits de participation et la liberté syndicale s'appliquent dès le premier jour; réclame un cadre européen de règles établissant les droits et les protections relatifs au travail atypique et au travail précaire, dans le respect du principe de subsidiarité; souligne que les jeunes doivent être protégés de la discrimination sur le lieu de travail, en particulier la discrimination fondée sur l'âge et l'expérience professionnelle, par l'application effective de la directive 2000/78/CE; demande à tous les États membres de mettre sur pied une stratégie nationale pour lutter contre le chômage des jeunes;