Vertaling van "men niet kon oordelen " (Nederlands → Frans) :

5. 70% van de negatieve beslissingen waarin het motief “seksuele oriëntatie en genderidentiteit” voorkomt, werden genomen op basis van de vaststelling dat er geen sprake was van een gegronde vrees voor vervolging (bijvoorbeeld wanneer de objectieve situatie in het land van herkomst van die aard is dat men niet kon oordelen dat de asielzoeker, in het licht van zijn persoonlijke situatie, alleen wegens zijn homoseksualiteit een risico op vervolging liep) of omdat de verklaringen van de asielzoeker (met betrekking tot zijn seksuele oriëntatie of met betrekking tot de aangehaalde vervolgingsfeiten, enz) ongeloofwaardig werden geacht.
5. Les 70 % de décisions négatives dans les dossiers reprenant le motif « orientation sexuelle et identité de genre », ont été prises soit sur base de la constatation de l’absence de crainte fondée de persécution (par exemple, lorsque la situation objective dans le pays d’origine est de nature telle que l’on n’a pas pu estimer que le demandeur d’asile, à la lumière de sa situation personnelle, courrait un risque d’être persécuté du seul fait de son homosexualité) ; soit parce les déclarations du demandeur d’asile (concernant son orientation sexuelle ou par rapport aux faits de persécutions invoqués, etc) ont été jugées non crédibles.

Het PostPunt was zo succesvol dat Delhaize besloot het te sluiten omdat er te veel volk kwam en men er een fulltime personeelslid voor moest aanwerven dat men onmogelijk kon terugverdienen en niet door de bpost werd terugbetaald.
Ce Point Poste a rencontré un tel succès que Delhaize a décidé de le fermer.

Het Hof heeft bepaald dat de rechter, door terug te keren naar het tijdstip waarop het contract werd gesloten en door uit te gaan van een zuivere schadevergoedingsfunctie van het strafbeding, kon oordelen dat een ongewoon hoog bedrag niet als schadevergoeding kon doorgaan en het beding kon vernietigen omdat het strijdig was met de openbare orde (Cassatie, 17 april 1970, R.C.J.B., 1972, 454; 24 november 1972, R.C.J.B. 1973, 302).
Se plaçant au jour de la conclusion du contrat, et fort d'une conception exclusivement indemnitaire des clauses pénales, le juge pouvait, selon la Cour, considérer qu'une clause au montant excessif n'était pas indemnitaire et l'annuler pour contrariété à l'ordre public (Cass. 17 avril 1970, R.C.J.B., 1972, 454; 24 novembre 1972, R.C.J.B., 1973, 302).

Dat wordt nu « erfgenamen en legatarissen van wie de aanspraken niet gekend waren en niet gekend konden zijn » : niet alleen de kinderen van de overledene van wie de afstamming na overlijden wordt vastgesteld, maar ook andere erfgenamen of legatarissen van wie men niet kon weten dat men ze bij de verdeling moest betrekken, bijvoorbeeld omdat het testament dat hen tot de nalatenschap roept, ondanks alle normale opzoekingen die daarvoor zijn verricht, niet kon worden opgespoord, en pas zes maanden na het overlijden wordt voorgelegd of gevonden.
Cela devient maintenant « dont les prétentions à la succession ne sont pas connues et ne pouvaient pas l'être »: non seulement les enfants du défunt dont la filiation n'est établie qu'après le décès, mais tous les autres héritiers ou légataires dont on ne pouvait pas savoir qu'il fallait les faire participer au partage, par exemple parce que le testament qui les appelle à la succession n'a pas été retrouvé, malgré toutes les recherches normales accomplies, et n'a été présenté ou trouvé que plus de six mois après le décès.

Ondertussen heeft het Hof van Cassatie op 30 september 2015 in de kort geding procedure een arrest geveld, waarin zij stelt dat de middelen in cassatie niet gegrond zijn, zodat men terugvalt op het arrest van het Hof van Beroep te Brussel van 21 februari 2014, waar het Hof verklaard heeft dat het niet tot haar bevoegdheid behoort om over een dergelijke vordering van SIMIM en PLAYRIGHT te oordelen.
Entre-temps, la Cour de Cassation a rendu un arrêt le 30 septembre 2015 dans la procédure en référé, dans lequel elle juge que les moyens en cassation ne sont pas fondés, de sorte que l'on retombe sur l'arrêt de la Cour d'Appel de Bruxelles du 21 février 2014, dans lequel la Cour a déclaré qu'il ne relève pas de sa compétence de se prononcer sur une telle action de SIMIM et PLAYRIGHT.

4. Waarom heeft ons land niet tegen die tekst gestemd, zoals Nederland en Slovenië, omdat hij zoveel risico's voor de netneutraliteit bevat? Waarom heeft men niet geëist dat die tekst in twee afzonderlijke teksten werd opgesplitst zodat men toch de afschaffing van de roamingkosten kon goedkeuren?
4. Pourquoi ne pas avoir, comme les Pays-Bas ou la Slovénie, voté contre ce texte pour les nombreux dangers qu'il pose par rapport à la neutralité du web, et exiger la séparation en deux textes afin de pouvoir voter malgré tout la suppression des frais de roaming?

De Autoriteit preciseerde in haar tweede beslissing dat daaruit niet kon worden afgeleid, dat dergelijk soort akkoorden in de toekomst verlengd zouden kunnen worden zonder dat de Belgische Mededingingsautoriteit het nodig zou oordelen hun mogelijke tegenspraak met het Belgische en Europese mededingingsrecht te analyseren.
L'autorité a précisé dans sa seconde décision qu’« il ne pouvait être déduit que des accords de ce type pourraient être reconduits à l’avenir sans que l’Autorité belge de la concurrence n’estime nécessaire d’analyser leur violation potentielle du droit de la concurrence belge et européen ».

Wanneer er bij de minister van Financiën geen verzoek werd ingediend overeenkomstig artikel 9 van het Regentbesluit van 18 maart 1831, houdt het recht van de fiscale rechter om een administratieve boete met repressief karakter te toetsen (een recht op grond waarvan hij kan oordelen of de straf niet buitensporig is in vergelijking met de inbreuk, rekening houdend met alle omstandigheden van de zaak, en kan nagaan of de administratie redelijkerwijs een zo zware boete kon opleggen), niet in dat hij een boete kan kwijtschelden of verminderen om loutere opportuniteitsredenen of tegen de wettelijke regels in (Cass (1ste kamer), F.11.0142.F, 18 april 2013, J.L.M.B., 2013/32, blz. 1661).
Lorsque le ministre des Finances n'a pas été saisi d'une demande en vertu de l'article 9 de l'arrêté du Régent du 18 mars 1831, le droit du juge fiscal de contrôler une amende administrative ayant un caractère répressif (droit qui lui permet d'apprécier, en prenant en considération l'ensemble des circonstances de la cause, si la peine n'est pas disproportionnée par rapport à l'infraction, de sorte qu'il peut examiner si l'administration pouvait raisonnablement infliger une amende de cette ampleur), n'implique pas que le juge puisse remettre ou réduire une amende pour de simples motifs d'opportunité ou à l'encontre des règles légales (Cass (1re ch.), F.11.0142.F, 18 avril 2013, J.L.M.B., 2013/32, p. 1661).