Traduction de «maatregelen werd veroordeeld » (Néerlandais → Français) :

Hij die, nadat hij tot de in paragraaf 1, 1º en 2º, bedoelde maatregelen werd veroordeeld, niet binnen de voorgeschreven termijn aan de door het vonnis opgelegde verplichtingen voldoet, kan worden gestraft met gevangenisstraf van zes maanden tot vijf jaar en met geldboete van 1 000 frank tot 500 000 frank of met een van deze straffen alleen.
Celui qui, condamné aux mesures visées au paragraphe 1 , 1º ou 2º, n'exécute pas dans le délai prescrit les obligations imposées par le jugement peut être puni d'une peine de six mois à cinq ans d'emprisonnement et d'une amende de 1 000 francs à 500 000 francs ou à une de ces peines seulement.

Dit Hof sprak op 14 september 1999 een arrest uit waarbij de BLEU werd veroordeeld om verzuimd te hebben de nodige maatregelen te hebben getroffen om ofwel de overeenkomst inzake de handelsscheepvaart met Togo aldus aan te passen opdat de Gemeenschapsonderdanen een billijke, vrije en niet discriminerende toegang zouden krijgen tot de vracht die aan België toekomt, ofwel deze overeenkomst op te zeggen.
Cette Cour a rendu un arrêt le 14 septembre 1999 condamnant l'U.E.B.L. pour avoir négligé de prendre les mesures nécessaires soit pour adapter l'Accord maritime avec la République togolaise afin que les ressortissants de la Communauté puissent avoir un accès équitable, libre et non discriminatoire au fret revenant à la Belgique, soit pour dénoncer cet accord.

Dit Hof sprak op 14 september 1999 een arrest uit waarbij de BLEU werd veroordeeld om verzuimd te hebben de nodige maatregelen te hebben getroffen om ofwel het akkoord inzake de handelsscheepvaart met MALI aldus aan te passen opdat de Gemeenschapsonderdanen een billijke, vrije en niet discriminerende toegang zouden krijgen tot de vracht die aan België toekomt, ofwel deze overeenkomst op te zeggen.
Cette Cour a rendu un arrêt le 14 septembre 1999 condamnant l'U.E.B.L. pour avoir négligé de prendre les mesures nécessaires soit pour adapter l'Accord maritime avec la République du Mali afin que les ressortissants de la Communauté puissent avoir un accès équitable, libre et non discriminatoire au fret revenant à la Belgique, soit pour dénoncer cet accord.

F. Rigaux schrijft in dat verband (op. cit., blz. 402) : « het is twijfelachtig dat artikel 8, tweede lid, van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden de bijzondere erkenningsregeling ingesteld bij artikel 319bis , van het Burgerlijk Wetboek toestaat, maar wel kan een onderscheid worden gemaakt tussen een tendens in de wetgeving die het natuurlijke gezin benadeelt om het traditionele gezin te steunen en aan te moedigen ­ een tendens die principieel werd veroordeeld in het arrest-Marckx ­ en bijzondere maatregelen bestemd om de eveneens door artikel 8 beschermde subjectieve rechten van de echtgenoot en de wettige kinderen te vrijwaren».
Comme l'indique F. Rigaux (op. cit., p. 402) : « Il est douteux que l'article 8, alinéa 2, autorise le régime spécial de reconnaissance instauré par l'article 319bis du Code civil, mais il est permis de distinguer d'une politique législative lésant la famille naturelle afin de soutenir et d'encourager la famille traditionnelle, politique condamnée en son principe par l'arrêt Marckx, des mesures particulières destinées à préserver les droits subjectifs, également protégés par l'article 8, du conjoint et des enfants légitimes».

3. In de casus die ik in de inleiding beschreef, weet de familie niet welke tuchtrechtelijke maatregelen genomen zijn tegen de betrokken arts, ondanks het feit dat die nu strafrechtelijk veroordeeld werd.
3. Dans le cas décrit dans mon introduction, la famille ignore les mesures disciplinaires prises à l'encontre du médecin concerné, en dépit de la condamnation pénale dont ce dernier a fait l'objet.

1. a) Kan u een gedetailleerd en volledig actueel overzicht geven van de vertrokken en teruggekeerde Syrië-strijders (identiteit, nationaliteit, leeftijd, profiel, enz.)? b) Waarom werden na het vertrek van deze jihadmilitanten naar Syrië of Irak om aan te sluiten bij IS geen passende maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat deze personen de nationaliteit van ons land werd afgenomen op basis van de bestaande wetgeving omtrent deelname van gewapende activiteiten aan een buitenlandse strijdmacht? c) Waarom werden geen maatregelen genomen om deze terugkerende Syrië strijders tot ons land te weigeren? d) Welke maatregelen werden getroffen om ervoor te zorgen dat de terugkerende Syriëstrijders vervolgd werden en strafrechtelijk werden veroordeeld? e) Waarom werden de terugkerende Syriëstrijders niet systematisch onderworpen aan een verhoor en een onderzoek om na te gaan aan welke strafrechtelijke feiten zij zich in Syrië of Irak hebben bezondigd? f) Werden en worden de terugkerende Syriëstrijders gemonitord tijdens hun verblijf in ons land?
1. a) Pourriez-vous fournir un aperçu détaillé et actualisé des combattants partis en Syrie et revenus en Belgique (identité, nationalité, âge, profil, etc.)? b) Pourquoi les mesures adéquates n'ont-elles pas été prises, lors du départ de ces djihadistes pour la Syrie ou l'Irak en vue de rejoindre Daech, pour déchoir ces personnes de la nationalité belge sur la base de la législation actuelle relative à la participation aux activités armées de troupes étrangères? c) Pourquoi n'a-t-on pris aucune mesure visant à interdire à ces combattants l'accès au territoire belge à leur retour de Syrie? d) Quelles mesures ont été prises pour que les combattants de retour de Syrie soient poursuivis et condamnés pénalement? e) Pourquoi les combattants de retour de Syrie ne font-ils pas systématiquement l'objet d'une audition et d'une enquête en vue de déterminer les infractions pénales qu'ils ont commises en Syrie ou en Irak? f) Les combattants de retour de Syrie ont-ils été et sont-ils toujours surveillés durant leur séjour dans notre pays?

Dit Europees instrument legt een samenwerkingssysteem vast dat toelaat om toezicht op niet- vrijheidsberovende straffen en maatregelen mogelijk te maken op het grondgebied van een andere lidstaat dan degene waar het vonnis werd uitgesproken, met name de lidstaat waar de veroordeelde verblijft, of elke andere lidstaat op vraag van de veroordeelde en behoudens het voorafgaand akkoord van de staat in kwestie.
Cet instrument européen établit un système de coopération permettant la reconnaissance des jugements et la surveillance des peines ou mesures non privatives de liberté sur le territoire d’un Etat membre autre que celui qui a prononcé le jugement, notamment celui dans lequel la personne condamnée réside, ou tout autre Etat membre à la demande de la personne condamnée et sous réserve d’un accord préalable de l’Etat.

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...
La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).

Artikel 143 - § 1 - Na de tuchtprocedure of de gerechtelijke procedure wordt de inhouding van wedde ingetrokken behalve als één van de in artikel 122, 4°, 5°, 6° en 7°, bedoelde maatregelen genomen werd of als het personeelslid definitief strafrechtelijk veroordeeld wordt.
Article 143 - § 1 - A l'issue de la procédure disciplinaire ou judiciaire, la retenue sur traitement est rapportée, sauf si l'une des mesures prévues à l'article 122, 4°, 5°, 6° et 7°, est prise ou si le membre du personnel fait l'objet d'une condamnation pénale définitive.