De klagers menen dat het de gevolgen van de maatregel zijn (de vermindering van de loonheffingen die normaal gesproken op het budget van een onderneming drukken) — en niet het doel (de compensatie van een gesteld nadeel) — die bepalen of een maatregel als staatssteun kwalificeert.
Les plaignants considèrent que ce sont les effets de la mesure, à savoir l’allègement de charges sociales grevant normalement le budget de l’entreprise, et non son objet, à savoir la compensation d’un prétendu désavantage, qui déterminent sa qualification d’aide d’État.
