De lokale slagers namen dit recept over na WOII en boden het Potjesvlees uit de Westhoek aan in hun winkels. Hierdoor kon het gerecht evolueren van een kermisgerecht naar een verfijnd charcuterieproduct dat zowel als broodbeleg als als maaltijd het hele jaar aangeboden wordt. Dit zowel door slagers als door vleeswarenproducenten.
Les bouchers de l’endroit ont repris cette recette après la Seconde Guerre mondiale et se sont mis à proposer le «Potjesvlees uit de Westhoek» dans leurs magasins. Le plat a pu ainsi passer du statut de plat forain à celui de produit de charcuterie raffiné, proposé toute l’année et pouvant aussi bien faire office de repas que de garniture sur du pain.
